به گزارش خبرگزاری «حوزه»، پنج شنبه شب به بهانه 31 خردادماه ، سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران ، فیلم سینمایی "چ" هفدهمین ساخته چهره ی نام آشنا و البته پرافتخار سینمای ایران یعنی ابراهیم حاتمی کیا از شبکه اول سیما پخش شد.

فیلم "چ" روایتگر بحرانی 48 ساعته است که انصافاً فیلمساز آن را در اثر سینمایی خود ، بدون اُفت ریتم و با جذابیت خاصی بیان می کند، به طوری که کشش دراماتیک آن به هیچ وجه کمرنگ نمی شود و این مساله در بین آثار سینمایی کشورمان که معمولاً در بخش هایی از فیلم از جذابیت و ریتم لازم می اُفتند یک مزیت بسیار مهم است و همین نیز یکی از تفاوت های کارگردانی کاربلد و آشنا با فُرم سینمایی با دیگرانی است که یا حرفه ای نیستند و یا بیشتر ادا و ژست دروغین حرفه ای بودن به خود می گیرند.

فیلمنامه به لحاظ ضرباهنگ و خلق موقعیت های دشوار و پیچیده به خوبی پیش می رود، هر چند که به تعبیر برخی از منتقدان – که تا حدودی درست هم است- جزییات مربوط به برخی شخصیت های اصلی داستان به درستی و دقت برای مخاطب روایت نمی شود و حتی این لکنت در شخصیت پردازی را می توان در شخصیت دکتر چمران این فیلم با بازی متوسط فریبرز عرب نیا مشاهده کرد.

با این وجود فیلم "چ" ، حقیقتاً یکی از آثار ماندگار حاتمی کیا و در زمره فیلم های سینمای درخشانی است که تا مدت ها از خاطره های بصری ملت ما محو نمی شود.

بابک حمیدیان در این فیلم با ایفای نقش شهید اصغر وصالی نشان داد که به درستی شایسته و لایق دریافت جایزه سیمرغ نقش مکمل مرد در سی و دومین جشنواره فیلم فجر بوده چه آن که مخاطب به خوبی با نقش او ارتباط برقرار می کند.

بدون تردید يكي از قوي ترين مايه هاي این فيلم ناظر به تقابل وصالي – چمران است و در این بین، وصالی فردی جنگجو، شجاع، راسخ و در عین حال مومن، انقلابي و عملگرا به تصویر کشیده شده که فرمانده دستمال سرخ ها را برعهده دارد و مخلصانه به عنوان سرباز شجاع خمینی کبیر در مقابل ضد انقلاب کردستان ایتساده است و در مقابلش شهید چمران ، شخصیتی آرام، عارف، عاقل و دنیا دیده ترسیم شده که به گفته خودش در فیلم، جنگ آخرین راه برای اوست برای پایان دادن به غائله پاوه.

در این فیلم از بُعد فنی، شاهد دوربینی درگیرانه و ملتهب کننده هستیم و میزانسنی به شدت جنگی و تعلیق زا را نظاره می کنیم که در آن دوربین و فضاسازی به درستی در جای مناسب مورد استفاده قرار گرفته و همین مساله نیز فیلم "چ" را به یکی از فنی ترین و جذاب ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران تبدیل کرده است.

صداگذاری قوی فیلم در کنار دکوپاژ عالی، به ویژه در سکانس های جنگی، مخاطب را حتی برای یک لحظه هم آرام نمی گذارد و تدوین نیز به طور مرتب حضور موثر خود را در قالب چینش درست و به جای تصاویر به رخ می کشد.

به اذعان بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران ، فضاسازی بصری و جلوه های فنی فیلم، به وضوح فراتر از استانداردهای سینمای ایران است به خصوص در سکانس مربوط به سقوط غمبار و تکان دهنده هلی کوپتر که درباره اش بسیار هم سخن گفته شده و یادداشت ها و مقالاتی نگاشته شده است؛ سکانسی که به سختی می توان نقطه ضعفی در آن پیدا کرد، به طوری که حتی قطع سر در آن نیز به جهت افزایش رعب و وحشت در مخاطب و به غایت رساندن مساله تعلیق و ایجاد شوک پایانی سکانس، قابل قبول و درخشان از کار درآمده است.

در کل و به تعبیر مسعود فراستی، منتقد معروف و موثر سینمای ایران، در مجموع " چ" فیلمی دیدنی است که مخاطب را به واقعه پاوه و شخصیت چمران تا حدی نزدیک می کند و مخاطب جوان را هم درگیر خود می سازد.

ای کاش فیلم هایی از جنس "چ" در رابطه با نقش و عملکرد بزرگان انقلاب و دفاع مقدس همچون شهید چمران بیشتر در سینمای ایران ساخته و به نمایش درآید؛ با وجود آن که در سال های اخیر درباره حاج احمد متوسلیان نیز فیلم ارزشمند و درخشان " ایستاده در غبار" تولید و اکران شد اما همچنان نیازمند توجه به قهرمانان واقعی این ملت از قاب هنر هفتم هستیم تا نسل جدید با حماسه و نقش ماندگار آن ها در پیروزی و بقای انقلاب اسلامی و دفاع از این مرز و بوم مقدس بیشتر و بهتر آشنا شود.

سید محمد مهدی موسوی