محمد رضا امیدیان نایب قهرمان سبک کیوکشین کای کاراته قزاقستان در گفت وگو با خبرگزاری حوزه، با اشاره به اصالت و محل تولد و زندگی خود، گفت: متولد قم هستم و در یک خانواده روحانی و عالم پرور لرستانی در این استان مقدس بدنیا آمدم. پس از تحصیلات اولیه و بعد از دوره راهنمایی در سال 91 وارد حوزه شدم.

ورود به حوزه

این قهرمان کاراته بیان کرد: با توجه به اینکه فضا و جو خانوادگی ما طلبگی بود، این فضا روی ذهن من نیز اثر مثبت خود را گذاشت و برای ادامه تحصیل وارد حوزه شدم، ولی به مرور که تحصیلات من در حوزه ادامه می یافت به ارزش و اهمیت و تقدس کار طلبگی بیشتر واقف شدم و امروز می توانم با جرات بگویم یکی از مهمترین توفیقاتی که در زندگی بدست آورده ام، از مسیر طلبگی بوده است.

ورزش

وی گفت: از سن هفت سالگی وارد فضای ورزشی شدم و رشته تکواندو را انتخاب کردم؛ تا پانزده سالگی نیز به این ورزش می پرداختم و با توجه به اینکه به دنبال یک رشته قوی تر در عرصه جسمی و ورزشی بودم جذب کاراته شدم و چهار سال است که رشته سنگین کاراته کیوکوشین کای را انتخاب کردم که جزو رشته های غیر کنترلی این ورزش است و خوشبختانه امروز نتیجه این ورود را گرفته ام و سعی می کنم که در آینده نیز این مسیر را با شکل بهتری ادامه دهم و در خدمت طلاب باشم.

وی اظهارکرد: در این رشته در دو بخش ملی و استانی مقام آوردم، ولی با توجه به اینکه پتانسیل بدنی بنده به لطف الهی و با کوشش و تلاش و پیگیری و زحمات مربی ام بالا بود در مسابقات آسیایی قزاقستان که اخیرا برگزار شد به عنوان نماینده ایران حضور یافتم و در عین ناباوری همگان به عنوان نایب قهرمانی دست یافتم.

تفاوت مدرسه و حوزه

این طلبه ورزشکار تصریح کرد: اوایل ورود به حوزه به مدرسه علمیه اباجعفر(ع) وارد شدم؛ ولی در سال پنجم به مدرسه علمیه امام باقر(ع) رفتم و در حال حاضر نیز در این مدرسه علمیه مشغول به تحصیل هستم.

وی گفت: اگر بخواهیم از تفاوت فضای تحصیلی در حوزه و مدرسه بگویم ،باید سخن ها گفت؛ ولی  واقعا این تفاوت بسیار زیاد بود و فضای مدرسه با فضای حوزه خیلی تفاوت دارد؛ بخصوص برای کسی که از مدرسه وارد مدرسه علمیه می شود، شاید در روزهای اول این تفاوت در برخی اوقات شوک آور باشد.

وی اظهارکرد: در فضای مدرسه راهنمایی خیلی کارها و خیلی رفتارها برای دانش آموزان در عرف امروز ناپسند نیست و دانش آموزان در فضای شاید بچه گانه و نوجوانانه خود هستند، ولی در حوزه سعی و تلاش برای ساختن شخصیت و روح متعالی و همچنین اهمیت و ارزشی که به مسایل اخلاقی و معنوی و درسی داده می شود بسیار بیشتر از مدرسه عادی است و به عبارت بهتر باید بگویم که وقتی از مدرسه عادی وارد این فضا می شویم این تکامل نظام آموزشی را حس می کنیم و لذت می بریم.

امیدیان بیان کرد: به جرات می توانم بار دیگر هم بگویم که طلبه شدن از بزرگترین خوشبختی های من بود؛ نمی دانم اگر وارد حوزه و وارد عرصه سربازی امام زمان(عج) نمی شدم کجا می رفتم برای چه تلاش می کردم؛ اصلا همین حس سرباز بودن به انسان انگیزه می دهد؛ اینکه همیشه می گویند و می شنویم وباورداریم و هر روز با خود تمرین می کنیم که ما سرباز هستیم و پای سفره امام زمان(عج) ارتزاق می کنیم، انسان را رشد، ارتقا و انگیزه می دهد؛ امام زمان(عج) است که ما را حفظ می کند و ما هم باید برای این معرفت ناب و اصیل و رضایت حضرت موعود(عج) موجود تلاش کنیم.

نگرش خانواده به ورزش

وی گفت: خانواده بنده ممانعتی از ورزش من نداشتند ولی می گفتند اگه صرف ورزش عادی باشد مشکلی ندارد، ولی به دلیل اینکه علاقه مندیم به طلبگی و درس را می دیدند سفارش می کردند که ورزش حرفه ای را دنبال نکنم، چون احتمال دارد که به درس من ضربه جدی وارد شود، ولی من با باوری که به این عرصه داشتم که می توان هم ساعت ها تمرین کرد و هم ساعت ها درس خواند و در همین حین به امور طلبگی هم رسید و وقتی که این کار را در صحنه عمل ثابت کردم تردیدها از بین رفت.

این طلبه ورزشکار اظهارکرد: مسابقات آسیایی قزاقستان که از سطح بسیار بالایی هم برخوردار بود به لطف و عنایت الهی یک سکوی پرتاب و عاملی شد که نگاه خانواده و دوستان و هم مدرسه ای هایم، نسبت به کار سنگین و طاقت فرسای ورزشی من تغییر کند؛ قطعا با توجه به سطح کاری که در قم در سکوت کامل انجام می دادم کسی گمان نمی کرد که بتوانم در این مقطع زمانی به این نتیجه برسم.

وی گفت: با توجه به اینکه مهد کاراته، کشور ژاپن و بهترین های دنیا در آسیا حضور دارند، سطح مسابقات آسیایی بسیار بالاست و قهرمانی و یا کسب عنوان در آسیا از اعتبار بسیار بالایی برخوردار است؛ به همین خاطر کسب این نتیجه هم در روحیه شخصی و هم در نگاه دیگران به کار ورزشی و حرفه ای من تاثیرگذار بود.

امیدیان اظهارکرد: این درحالی است که سن و سال من کم، ولی حریفان من در مسابقات بسیار مسن تر و با تجربه تر بودند و از نظر فیزیکی نیز نسبت به من درشت گونه تر بودند، ولی به لطف خدا بنده نیز از نظر فیزیکی با توجه به تمرینات سختی که در این سالها داشته ام بسیار آماده بود و توانستم بدون تجربه مسابقات مهم در عرصه ملی و فراملی بر آنها غلبه کنم.

نگاه به ورزش در حوزه

وی گفت: اگر بخواهم صریح صحبت کنم باید بگویم که این نگاه هنوز در بدنه مدرسه های علمیه فراگیر نشده است که ورزش و به خصوص ورزش حرفه ای را به طلاب توصیه کنند؛ قطعا با نفس ورزش کسی مشکلی ندارد، ولی خوب من می خواستم ساعت ها به تمرین بپردازم و برخی اساتید و مدیران می گفتند که وقتی به حوزه آمده ای باید بیشتر وقت خود را صرف درس کنی زیرا ورزش حرفه ای و مدام می تواند ضربات سختی به تحصیل من بزند.

وی اظهارکرد: این شرایط در روزهای اول برای من وجود داشت که نگاه خوبی از طرف برخی از همکلاسی هایم دریافت نمی کردم، زیرا آنها می گفتند که چرا خود را در چنین ورزش سنگینی که صدمات سنگینی به بدن می زند صرف می کنم، ولی هرچه می گذشت با توجه به اینکه استاد ورزشی من نیز از طلاب فاضل بود به راه خود ایمان بیشتری پیدا می کردم.

این طلبه ورزشکار بیان کرد: روزها گذشت و امتحانات فرارسید و وقتی نمرات من ترم به ترم در کارنامه تحصیلی نقش بست و معدلی که از هجده و نیم کمتر نشد به سمع و نظر اساتید و مدیران و خانواده و دوستان رسید( با لبخند) نگاه ها واقعا تغییر کرد، زیرا آنها می دیدند که ورزش نه تنها تاثیری در کم شدن نمرات ندارد و وقتی که برای علم آموزی می گذارم هم کم نکرد بلکه در روحیات و خلقیات من هم تاثیرات مثبتی گذاشته بود.

وی گفت: شاید باورش سخت باشد، ولی من روزها ساعت ها که در نزدیکی مسابقات به شش ساعت می رسید تمرین طاقت فرسای ورزشی دارم،  هیچگاه از درس و تحصیل و امور طلبگی کم نگذاشته ام؛ وقت من به درس و تحصیل و هیئت و خانواده و دوستان تمرین کردن وتمرین دادن می گذرد که سعی کردم  به همه جوانب زندگی و تحصیل و خانواده و امور زندگی خود برسم.

هرچه در ورزش دارم از استاد طلبه ام است

وی اظهارکرد: بخش مهمی از این موفقیت ها به این دلیل بود که استاد من یک طلبه فاضل با اخلاق و متعهد و با ایمان و بسیار دانا و قوی است؛ استاد حجت الاسلام رستمی زاده از پنج سال پیش من را در عرصه ورزش تعلیم داده است و هر روز از کلام و گفتار و رفتار ایشان نکات بسیار زیبا اخلاقی و روحی و معنوی فرا می گیرم؛ به عبارت بهتر هرچه دارم پس از لطف خدا و والدین از این استاد دارم، زیرا ایشان نقش مهمی در ساخته شدن روح وجسم من داشت و این قدرت جسمی و معنوی که به تبع هم در حال رشد است را از تعلیمات عملی ایشان دارم.

امیدیان اظهارکرد: خوشبختانه در بدنه حوزه علمیه قم، قهرمانان و ورزشکاران کمی نداریم؛ طلابی ورزشکاری چون رستمی زاده ها و قنبری و رضایی ها که نفر دوم جهان شد در حوزه وجود دارند و الگوی خوبی برای روی آوردن طلاب جوان به سمت ورزش هستند؛ امیرعباس رقایی که نفر دوم جهان شد، امسال به تازگی وارد حوزه شده است و قطعا مسیر روشنی نیز در پیش دارد.

انتظار نیست که طلاب وارد فضای ورزش حرفه ای شوند

وی گفت: به طور کلی نمی توان انتظار داشت که حوزویان وارد فاز فضای ورزش حرفه ای شوند، ولی نمونه های موفق می تواند به این فرضیه خط بطلان بکشد که علم آموزی با تربیت جسم تعارض دارد؛ بسیاری از تعالیم اسلام در عرصه سبک زندگی با هدف ساختن روح و جسم قوی است؛ جهاد در راه خدا قطعا با بدن های نحیف و کم تحرک و فرسوده حاصل نمی شود؛ به طور کلی الگوهای موفق می توانند نگاه ها را در این زمینه تغییر دهند.

این طلبه ورزشکار اظهارکرد: گاهی به ما می گفتند که اگر ورزش کنی قطعا در درس کم می آوری و عقب می افتی، ولی روز به روز به رشد علمی من نیز افزوده می شود و نمرات من و حضور در کلاس ها و درس و بحث و نمرات عالی باعث شد که این فضا تغییر کند؛ باور کنید که این قهرمانی به راحتی که من در این گفتار بیان می کند به دست نمی آید و به دست هم نیامده است؛ کسانی که با ورزش های رزمی آشنایی دارند می دانند که چقدر این رشته سنگین است چون بدون حفاظ یک مبارزه سخت در می گیرد و قطعا کسی که بدن خود را آماده نکرده است، نمی تواند چنین ورزشی انجام دهد؛ در این ورزش عضلات و استخوان های بدن با تمرین بسیار به شکل محافظ عمل می کنند.

کیوکوشین امروز با گذشته قابل مقایسه نیست

وی گفت: در مسابقات آسیایی متوجه شدم  چقدر سطح کیوکوشین کای در جهان به چه شکل فزایندی افزایش یافته و این رشته ای که در گذشته صرفا در استقامت بدنی در مقابل ضربات تعریف می شد امروز به یک ورزش پرتحرکت تر و پرسرعت تر مبدل شده است که به جذابیت های آن نیز افزوده است.

وی اظهارکرد: امروز حرکات در این رشته افزایش یافته است، ولی ایرانی ها هنوز بیشتر مثل گذشته روی قدرت بدنی و استقامت تاکید دارند چون به لحاظ فیزیکی، فیزیک بسیار خوبی برای رشته های استقامتی داریم، ولی مربیان ما نیز به این باور رسیده اند که باید با سرعت بیشتر تمرینات را دنبال کنند.

امیدیان گفت: اساتید ما باید به روز شوند و تمرینات باید تغییر سطح داشته باشد؛ خوشبختانه استاد رستمی زاده از جمله اساتید سطح اول ایران است که بدون الگوگیری از خارجی ها با ابداع سبک های جدید تمرینی و مبارزه ای توانست این فاصله ایجاد شده را جبران کند و ما را به این سطح برساند که بهترین رقبای آسیایی خود را غافلگیر کنیم.

نقش استاد در پرورش

وی تصریح کرد: به لطف تمرینات بسیار خوبی که در باشگاه  داریم و استاد رستمی زاده نیز نقش اساسی در این زمینه دارند شاگردان این باشگاه قطعا در قم بهترین هستند و در سراسر کشور کشور هم هر مسابقه ای برگزار می شود، باشگاه ما قطعا جزو بهترین ها است؛ عادت به اول شدن در همه مسابقات در این باشگاه مرسوم شده است، زیرا زیر نظر استاد یادگرفته ایم که بدون هیچ حمایتی برای هدفی که داریم که همان پرورش روح و جسم با هدف است فعالیت کنیم و با اشتیاق نیز به ورزش می پردازیم و کوچکترین وقفه ای در فعالیت خود نداریم.

این طلبه حوزه علمیه قم اظهارکرد: وقتی استادی دارید که با طراحی تمرینات و الگوهای فنی و مهارتی و تکنیک های خاص و کاملا منحصر به فرد و خاص خود شما را آموزش می دهد، طبیعتا شاگردان نیز سعی می کنند، ایشان را الگوی خود قراردهند و با همان قدرت تمرین کنند؛ این تمرینات باعث تقویت ذهنی و روحی ما شده است و باعث شده است که همیشه به فکر رشد کاری باشیم و از هیچ حریفی نترسیم و قطعا اگر این گونه ورزش کردن را در میان جوانان و طلاب و دانشجویان ترویج کنیم می توانیم روحیه آنها را برای انجام کارهای بزرگ تقویت کنیم.

وی گفت: یکی از کارکردهای ورزش های رزمی به خصوص شاگردی نزد چنین استادانی، آن است که هرچه میزان قدرت انسان بیشتر می شود، روحیه تواضع انسان نیز افزایش می یابد و در واقع روحیات اخلاق اسلامی ما نیز تقویت می شود؛ انسان باید در زمانی که قدرتمند است دل رحم تر و دل نازک تر باشد؛ این روحیه است که انسان را به مدارج عالی ترقی در روحیه و معنویات می رساند؛ باورکنید اصلا تنها چیزی که در ذهن ما با این همه درگیری در تمرینات داریم وجود ندارد، علاقه به درگیری با دیگران است؛ به همین دلیل است که همیشه همه برخوردهای بیرون از محیط تمرین را با خنده و تواضع و خضوع همراه می کنیم؛ قطعا هیچ وقت هم با کشی دعوا نمی کنیم.

حمایت

این قهرمان ملی کشورمان بیان کرد: اگر از حمایت مسئولان کاراته استان پس از نایب قهرمانی آسیا با یک کلمه بگویم و آن هم «هیچ» است؛ هیچ و هیچ؛ هیچ کسی به جز خانواده ودوستان و هم باشگاهی های من به دیدن ما نیامدند و کوچکترین تقدیری نیز از ما نشد.

وی گفت: اما باید به این نکته اشاره کنم که به حسب روحیه طلبگی و ورزشی روحیه خود را با توقعات از این آن خسته نمی کنیم، چون عادت کرده ایم که سخت کار کنیم و به کسی متکی نباشیم؛ حتی حمایت مالی از کسی نداریم؛ شاید باورش سخت باشد که سانس های سالن را نیز خود با پولی که جمع آوری کردیم و حمایت های خانواده اجاره می کنیم؛ وقتی، ورزش کردن و رشد معنوی و جسمی در جهت خدمت به خالق و مردم مد نظر باشد دیگر توقعی از کسی نخواهیم داشت.

امیدیان اظهارکرد: نکته جالب و اسف باری که در فرودگاه رخ داد این بود که با توجه به اینکه با هزینه شخصی به مسابقات رفتیم و به عنوان نماینده ایران افتخارآفرینی کردیم، هیچ استقبالی از ما نشد و حتی یک مسئول به سراغ ما نیامد، ولی در همان سالن یک تیم دیگر ورزشی دیگر از خارج از کشور وارد شد که با استقبال رسمی کت وشلوار پوش ها و دسته های بزرگ گل و... خوش آمدگویی شدند، ولی قطعا این مسایل مهم نیست و دلخوشی های ما ورزشکاران طلبه از بین نخواهد رفت.

این قهرمان کاراته با ذکر این مطلب که در مسابقات المپیک آتی رشته کاراته کنترلی شرکت داده می شود گفت: بیشترین هزینه فدارسیون صرف رشته های کنترلی می شود و هیچ حمایتی از ما صورت نمی گیریم و فشارهای مالی را به تنهایی تحمل می کنیم و بازهم در آینده هم برای کشورمان افتخار آفرینی خواهیم کرد؛ مهم نیست!

ورزش برای طلاب آری یا نه!

وی اظهارکرد: به نظر من بسیار خوب است که طلاب به سراغ ورزش بروند؛ به خصوص ورزش های رزمی که آموزش تنظیم روح و جسم است؛ ورزش های رزمی انسان را متواضع و بردبار و سختکوش بار می آورد و مثل ورزش هایی مثل بدنسازی تحرک را کم نمی کند؛ ورزش های هوازی استقامت را افزایش می دهند و حجمی نیستند؛ قطعا نوع ورزش در روحیات افراد موثر است و به نظر من رشته هایی مثل دومیدانی و رزمی نقش مهمی در افزایش روحیه جوانان و طلاب دارند.

امیدیان اظهارکرد: به نظر من هیچ مشکلی برای گسترش ورزش در میان طلاب وجود ندارد؛ شاید نیاز باشد که ذهنیت ها را تغییر دهیم و نسل ما و جوانانی که امروز این کار را انجام می دهند سنگ اول را محکم می گذارند تا این ذهنیت ایجاد شود که می توانیم هم ورزش کنیم و هم تبلیغ کنیم و هم درس بخوانیم؛ قطعا یک طلبه ورزشکار در تبلیغ خود و الگودهی به جامعه خود نیز موفق تر خواهد بود؛ طلبه قوی بهتر از یک طلبه نحیف است؛ امام علی(ع) و ائمه اطهار(ع) و شخص پیامبر(ص) در جهاد در راه خدا همیشه پیشگام بودند و قدرت بدنی را برای خدمت به خدا می خواستند.

قهرمان کاراته کشورمان بیان کرد: کار بزرگی که ما چند طلبه ورزشکار نسبت به آیندگان  سخت تر است، زیرا ما باید بیشتر درس بخوانیم بیشتر حرف بشنویم، بیشتر کار کنیم و بیشتر و بیشتر زحمت بکشیم تا ثابت کنیم که می توان هم طلبه بود هم ورزشکار و هم اینکه با تحمل همه سختی ها کار کنیم.

وی اظهارکرد: الان ظرفیت های خوبی در قم وجود دارد که استادانی می توانند به خوبی این نسل و شکل توسعه ای ورزش در حوزه را به خوبی در رشته کاراته مدیریت کنند؛ باید از تجربیات اساتیدطلبه استفاده شود؛ خود من نیز سعی کردم در مدرسه علمیه مان این کار را انجام دهم، ولی روز اول 20 نفر سر تمرین آمدنددر  روز آخر، من بودم و یک کیسه تمرین! دلیل اش هم آن است که نمی توانند تنظیم خوبی روی وقت درسی و کاری و ورزشی داشته باشند؛ اگر برنامه خوبی وجود داشته باشد می توانیم موفق شویم؛ وزن من بیش از صد کیلو بود ولی پس از تمرینات به وزن هفتاد و پنج رسیدم؛ قطعا با ورزش می توان به روحیه بهتری نیز رسید.

حمایت های خانواده پس از مشاهده موفقیت

وی گفت:  وقتی خانواده من که روزهای اول با ورزش حرفه ای مشکل داشتند و می گفتند که اجازه تحصیل به من نمی دهد موفقیت های من و معدل خوب من را دیدند حمایت همه جانبه خود را از من اعلام کردند؛ وقتی در این مسابقات، کسب مقام کردم، پدرم بیان کرد که از من در مسابقات آتی نیز حمایت می کند؛ این مساله و حمایت ایشان از من باعث افتخار است. خوشبختانه امروزه طلاب زیادی هستند که به روزش می پردازند؛ همه این طلاب جوان مزایای ورزش را حس کرده اند و می دانند که ورزش چه نقش مهمی در موفقیت های آنها داشته است.

رزمی کار و نزاع!

وی گفت: بسیاری از نوجوانان شاید برای قدرت یافتن برای نزاع های کودکانه و یا... رشته رزمی را انتخاب می کنند، ولی هرچه بیشتر در این زمینه فعالیت می کنند اصلا به سراغ دعوا و نزاع نمی روند؛ خود من امکان ندارد که دعوا و نزاع راه بیاندازم؛ حتی اگر کسی در خیابان مطلبی یا بحثی مطرح کند، اصلا سعی نمی کنم با اون نزاع کنم و سعی دارم با یک معذرت یا شوخی و لبخند از کنار آن بگذرم.

امیدیان  اظهارکرد: تا کنون و از زمانی که ورزش می کنم به هیچ عنوان با کسی درگیری نداشته ام و نخواهم داشت؛ قطعا هم آموزه های دینی و اسلامی و روحیه طلبگی و هم روحیه ورزشی انسان را از هرگونه درگیری و پرخاشگری و ظلم کردن به مردم باز می دارد.  در این سالها از مکتب اهل بیت و قرآن آموختم که کاری برای رضای نفس خود انجام ندهم و تواضع و اخلاص را در هر کاری مد نظر داشته باشم؛ دلیل ندارد که برای مردم تندی و پرخاشگری کنم؛ حتی پس از عنوان نایب قهرمانی آسیا نیز اجازه ندادم بنر تبریک و خوش آمد نصب شود؛ زیرا نمی خواهم نگاه دیگران به من، به عنوان یک طلبه،تغییر کند؛ می خواهم در کنار مردم راحت باشم و مردم هم با من راحت باشند؛ بالاخره روحیه یک طلبه و انتظارات از او حکم می کند که در تراز روحیات طلبگی رفتار کند.

نماز در اوج عرق ریزان تمرین

وی تصریح کرد: تحصیل در حوزه و مباحثی که در حوزه و در پای درس اساتید فراگرفتم نقش مهمی در ساخت شخصیتی من داشته است، ولی نکته جالب تر برای من آن بود که توفیق داشتم که تحت نظر استادی رشد کنم که خودش نیز یک طلبه فاضل بااخلاق است؛ وی همیشه در خلال ورزش به ما درس های ماندگار اخلاقی می دهد و هر جلسه تمرین با ایشان یک کلاس درس و آموزش زندگی و اخلاق و تربیت است.  استاد به حدی با ما مهربان و پدرانه رفتار می کند که هر تذکر اخلاقی که به ما می دهند را با جان و دل می پذیریم؛ چون وی ما را از نظر اخلاقی و جسمی رشد داده است و همیشه از منابع فیضی که پایه آن در علوم اسلامی است به ما می آموزد، همیشه توصیه می کند که هرکاری را فقط برای رضای خدا انجام دهیم و جسم و جان خود را برای خدمت به او بسازیم.

این ورزشکار طلبه بیان کرد: یکی از مهمترین و بنیادی ترین اصول باشگاه ما آن است که حق الله در اولویت همه امور است؛ یعنی در اوج زمان تمرین هم وقتی صدای اذان به گوش می رسد، در اوج عرق ریزان دست از ورزش کشیده و به صف می ایستیم و نماز می خوانیم تا ثابت کنیم که ورزش برای ما هدفی است برای ساختن روح و بندگی خالق؛ این زیست الهی باید برای همه ورزشکاران و مردم نیز الگو باشد و طلاب بهترین گروهی هستند که می توانند این فرهنگ سازی را داشته باشند.

وی گفت: پیش از مسابقات و در اوج تمرینات برای مسابقات که با ماه رمضان نیز همراه بود سعی می کردیم که حدود الهی را رعایت کنیم و هیچ بهانه ای را برای دهن کجی به حکم الهی نمی ساختیم و بهانه نمی کنیم که روزه و ماه رمضان نمی گذارد ورزش کنیم و استیل جسمی ما به مشکل می خورد.

سخن آخر

امیدیان اظهارکرد: حرف و سخن من به مسئولان حوزه این است که به ورزش طلاب رسیدگی کنند؛ ورزش را در حوزه توسعه دهند حوزه می تواند با حمایت از طلابی که ورزش حرفه ای می کنند و موفق هم هستند هم دیگر طلاب را تشویق کنند و هم مشکلات آنها را کم کنند؛ هیچ توقعی برای تجلیل و کارهای عجیب و غریب نداریم، ولی دوست داریم چون رضایت خدا و ائمه(ع) برای ما از همه چیز بالاتر است.

وی گفت: وقتی در بازی نیمه نهایی در مقابل حریف با تجربه خود مجبور به مبارزه 9 دقیقه ای شدم، تنها با توسل به اهل بیت(ع)پیروز شدم چون من سالها است که افتخار هیئتی بودن را دارم و این را می دانم که تفاوت ما با ورزشکاران دیگر به رغم بی امکاناتی و تفاوت سطح، در عشق و توسل و محبتی است که به اهل بیت(ع) داریم.

گفت و گو: محسن صفری