به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی مهدوی راد امروز یکشنبه در همایش علمی «سیره امام رضا(ع) آموزه ها و کارکردها» که در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد، در پنل قرآنی کلامی به سنجش روایات با قرآن در میراث امام رضا(ع) پرداخت.
وی اظهار داشت:تأکید بر مرجعیت قرآن در همه معارف و در کنار میراث علوی در نگاه عالمان ما با زاویه های دید مختلفی چون تمدنی، انسانی و معرفتی همراه بوده است.
این پژوهشگر قرآنی افزود: امام رضا(ع) بیان داشتند که قرآن حبل الله متین است که هرگز در گذر زمان کهنه نخواهد شد و بر زبان که می رود از زیبایی نخواهد افتاد و نیز فرمود: سعی کنید از آن فراتر نروید و هم سو با آن حرکت کنید.
وی ادامه داد: روایات ائمه(ع) در سنجش با قرآن برای ما دو سویه است و برخورد ما با این ها چند سویه می باشد، گاهی ائمه(ع) مستقم آیه را تفسیر کردند و گاهی به گونه ای تفسیر کردند که ما یاد بگیریم چگونه باید خود تفسیر کنیم.
حجت الاسلام و المسلمین مهدوی راد توضیح داد: اگر روایات را بخواهیم با قرآن بسنجیم و در این به هدایت اهل بیت دست یابیم یک مسئله نقل است و در مطالعات دینی قالبا جایگاه سنت را در تفسیر تبیین و مسیری را باز می کنند برای این که آیات را بفهمیم، وقتی این دو گوهر گران بها را هم سو می دانیم آن پرتو افکنی که روایت دارد برای این که آیات را بفهمیم، باید آیات هم داشته باشد تا روایات را بفهمیم لذا به این نکته توجه چندانی نمی شود.
وی با اشاره به اینکه قرآن بر آنچه بر ما نقل می شود،مرجعیت دارد گفت: روایات در سنجش با قرآن مبین اند و قرآن هم در کشف صدور و هم در فهم ابعاد به ما یاری می رساند.
حجم روایات ما به سمت روایات فقهی رفته است
حجت الاسلام علی نصیری نیز در این پنل اظهار داشت: حجم روایات مابه سوی روایات فقهی رفته است.
وی گفت: مسئله آیات متشابه بسیار مهم است و خاستگاه بسیاری از انحرافات فرقه ای جهان اسلام همین می باشد.
رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد به استفاده از برهان عقلی اشاره کرد و افزود: اهل بیت(ع) بارها به این اشاره کردند و عقل بسیار مورد توجه امام رضا(ع) بود و وقتی از امام سؤال می شود که مگر خدا در حجاب می رود، فرمود: خدا توصیف در مکان نمی شود این پایه عقل است.
وی به تاکید بر روش بیانی قرآن، استناد به نزول تفسیری آیات، استفاده از روایات نبوی، استفاده از تاریخ صحیح و استفاده از ادبیات قرآنی نیز اشاره نمود.
