به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از سمنان، استاد شیخ حسین انصاریان در مهدیه اعظم سمنان، اظهار داشت: بر ما واجب است از نعمت بی نظیر و با عظمت فکر، یعنی دقت کردن و اندیشه کردن، در فهم آیات قرآن کریم استفاده کنیم. اگر این قدرت معنوی و این نعمت الهی در کنار قرآن بی کار بماند، از راه دیگری نمی توان ساختمان واقعی انسانیت را ساخت، مصالح این ساختمان آیات کتاب الهی، همراه با توضیحاتی می باشد که از اهل بیت(ع) در کتاب ها نقل شده است.

وی ادامه داد: عالمان شیعه در گذشته زحمت فوق العاده ای را متحمل شدند و کتاب های با عظمتی مانند «تفسیر عیاشی»، «تفسیر نورالثقلین» و «تفسیر برهان» را نوشتند که بعضی از اینها نزدیک ده جلد است. از صفحه اول این کتاب ها تا صفحه پایان نگاه توضیحی ائمه طاهرین(ع) به آیات قرآن است. اگر از این فرهنگ گسترده بی نظیر کمک گرفته نشود، انسان در فهم بسیاری از آیات قرآن معطل و لنگ می ماند. اگر این اندیشه به کار گرفته نشود یا از طریق تحصیل به قول قرآن یا از طریق گوش دادن؛ روز قیامت حتماً نسبت به قدرت فکر و اندیشه، دادگاهی به عنوان کفران نعمت پروردگار برپا می شود.

استاد انصاریان به وظایف ملت و علما در فهم قرآن و روایات اشاره و خاطرنشان کرد: عده ای با شوق و ذوق تحصیل می کنند، زحمت می کشند و آیات قرآن مجید را درک می کنند، بر اینان واجب است که علم تحصیل شده از قرآن مجید را به مردم انتقال دهند؛ به مردم هم واجب است برای تأمین خیر دنیا و آخرتشان در چنان مجالسی که حقایق قرآن بیان می شود، شرکت کنند. «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّين» چرا از هر جمعیتی گروهی حرکت نمی کنند برای اینکه دین شناس شوند، «لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا» و ملت خودشان، استان، شهر و کشور خودشان را هشدار دهند و با آیات قرآن بیدار کنند. «لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُون» (توبه، 122) برای اینکه اهل آن شهر، استان و مملکت نسبت به همۀ کارهای خودشان مواظبت کنند و جاهلانه در گمراهی، گناه، فساد و معصیت نیفتند.

وی افزود: خداوند در سورۀ مبارکۀ حشر گفتاری با پیغمبر(ص) دارد که یکی از آیات شگفت آور قرآن کریم است، به پیغمبر(ص) می گوید: «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقرآن عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» (حشر، 21) اگر من این قرآن را به یک کوه نامعین، برافراشته و سر به فلک کشیده ای نازل می کردم، با چشم خودت می دیدی «لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» که کل آن کوه در برابر عظمت خدا و نزول قرآن فروتنی می کرد و از شدت فروتنی متلاشی می شد. در این مورد دو نکته خیلی عجیب به نظر می رسد؛ یکی اینکه به نظر قرآن کوه فهم و شعور دارد و اگر قرآن مجید بر یک کوه برافراشته نازل می شد قرآن را درک می کرد و وحی الهی را می فهمید. البته تنها کوه نیست که شعور و درک و فهم دارد، در سورۀ اسرا -جزء حدود پانزدهم قرآن- پروردگار می فرماید: «وَ إِنْ مِنْ شَيْ ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِه» (اسرا، 44).

همه عالم بدون هیچ استثنائی پروردگار را ستایش می کنند

حجت الاسلام انصاریان با بیان اینکه همه عالم بدون هیچ استثنائی پروردگار را ستایش می کنند، اظهار کرد: قرآن می فرماید هیچ موجودی در این عالم نیست که خدا را نفهمد و اهل تسبیح نباشد، هر چه در این عالم هست تا وقتی هست تسبیح می گوید. قرآن می فرماید: «وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُم» (اسرا، 44) شما تسبیح موجودات عالم را درک نمی کنید، یعنی فرکانس گوشتان چیزی نیست که بتواند صدای تسبیح موجودات را درک کند. اگر بنا بود گوش ما همۀ صداها را بشنود ما پنج دقیقه در عالم استراحت نداشتیم، اگر بنا بود چشم ما همۀ موجودات را ببیند ما زنده نمی ماندیم. الآن پروردگار عالم دو دقیقه پرده از برزخ بردارد و ما ارواح معذب در برزخ را ببینیم، قلب ما از حرکت می ایستد، یعنی تحمل دیدنش را ندارد. فشار تماشای آن عذاب، قلب را از کار می اندازد. خداوند گوش را به گونه ای آفریده که هر صدایی را نمی شنویم که این نعمت خداست، چشم را به گونه ای آفریده که هر تصویری را نمی بینیم که این نعمت خداست، این که می گوید «وَلكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُم» شما تسبیح موجودات را نمی شنوید و نمی فهمید؛ خداوند نمی خواهد در سر ما بزند، می خواهد بگوید اگر گوشتان دائم پر از صداهای تسبیح در این عالم بود، چه می کردید؟ اگر چشمتان همه دیدنی ها را بنا بود ببیند، چه می کردید؟

نویسنده کتاب ارزشمند «جایگاه انسان در نظام آفرینش» گفت: قرآن می فرماید: «قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ» (نور، 41) کل موجودات به تسبیح و به نمازشان آگاهی دارند و بی نماز یعنی بیگانه از کل عالم آفرینش، پشت به کل عالم کرده و در قیامت هم کل عالم به او پشت می کنند.

آخرت عکس العمل دنیاست و مستقل نیست

وی در ادامه سخنان خود به آخرت اشاره و  خاطرنشان کرد: آخرت عکس العمل دنیاست و مستقل نیست. پیغمبر اکرم آخرت بین می فرماید: «الدنیا مزرعة الآخره» دنیا وابسته به آخرت است و آخرت وابسته به دنیاست، هر چه اینجا می کارید در آخرت درو می کنید. کسی که در دنیا به تمام موجودات هستی پشت کرده و نماز نمی خواند، یعنی موجوداتِ عالمِ خلقت با شما رفاقتی ندارم و هم قدم شما نیستم؛ در قیامت هم کل قیامت به او پشت می کنند. در این زمینه می توانید آیات قرآن کریم را هم بخوانید که قیامت، پشت کرده هایِ به کل موجودات، در جهنم ناله می زنند: خدایا ما را برگردان تا یک بار دیگر برویم در دنیا با کل هستی آشتی کنیم، با کل هستی هم عمل صالح شویم. پروردگار جواب می دهد: «أَوَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّر» (فاطر، 37) آیا به اندازه ای که بیدار و اهل عبادت و هماهنگی با هستی می شدید من به شما وقت ندادم؟ این عذاب را بچشید شما در این قیامت یک یار ندارید، یعنی کل عالم محشر به شما پشت کرده اند چنان که شما در دنیا به کل عالم هستی پشت کردید.

شما انسان ها در این پنجاه شصت ساله در این کرۀ زمین از قرآن چه اثری برداشتید؟

مفسر و مترجم قرآن در مورد تأثیر قرآن بر زندگی انسان، گفت: خداوند می فرماید: «وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ» من این مثل ها، مانند اینکه اگر قرآن را به کوه نازل می کردم می دیدی فروتنی می کند و قطعه قطعه می شود را بدین منظور بیان می کنم «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» (حشر، 21) تا بیایند بنشینند و اندیشه کنند که بعد از شصت سال با قرآن چه کار کردند. اگر قرآن را بر کوه نازل می کردم آن می شد، شما انسان ها در این پنجاه شصت ساله در این کرۀ زمین از قرآن چه اثری برداشتید؟ قلب، عقل، عمل، اخلاق، روش خانوادگی، روش اقتصادی، روش معاشرتی و روش سیاسی شما، از این کتاب من چه اثری دارند؟ این کتاب را اگر من به کوه نازل می کردم که فروتن و قطعه قطعه می شد «مِنْ خَشْيَةِ اللَّه» ولی من این قرآن را که به کوه نازل نکردم، همه فکر می کنند قرآن به یک نفر نازل شده، خداوند متعال فقط به آن یک نفر توجه داشت؟ یعنی قرآن را برای یک نفر فرستاد؟ قرآن را به قلب او نازل کرد برای انتقال به همه تا روز قیامت، لذا در قرآن می گوید: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ» این کتاب را به تک تک شما، مرد و زن نازل کردم، این کتاب نور مبین و روشنگر برای تمام جوانب زندگی است.

وی ادامه داد: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبِينا» من این قرآن را که فرستادم نوری است روشنگر که شما در تاریکی جهل، در تاریکی نفهمی، در تاریکی ندانم کاری زندگی نکنید، چون زندگی در تاریکی جهل در تاریکی ندانم کاری، در بی معرفتی خسارت کامل است و من خسارت شما را دوست ندارم. «وَ لا يَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْر» (زمر، 7) من رضایت ندارم یک نفر از شما انسان ها در کل کرۀ زمین جهنم بروید، وقتی رضایت ندارم جهنم بروید، وقتی رضایت ندارم زندگی تان پر از فساد باشد، وقتی رضایت ندارم زندگی تان پر از سرگردانی باشد، وقتی رضایت ندارم زندگی تان پر از گره و مشکلات باشد، قرآن مجید را نازل کردم که دنیا و آخرت آبادی داشته باشید. «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» حالا بنشینید فکر کنید که چه استفاده ای از قرآن من در زندگی خود کردید؟ با حلال قرآن، با حرام قرآن، با حقایق قرآن، با اشارات قرآن، با آیات خانوادگی قرآن، با آیات اقتصادی قرآن، با آیات معاشرتی قرآن، چه کار کردید؟ چقدر قرآن در زندگی شما طلوع و تجلی دارد؟ چقدر زندگی شما با قرآن مجید هماهنگ است؟ در این مورد هر روز فکر کنید «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون».

اهل قرآن بندگان ویژه خداوند هستند

استاد حوزه در ادامه سخنرانی خود بیماری های قلب را مورد اشاره قرار داد و اظهار کرد: امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: اهل قرآن بندگان ویژه خداوند هستند، «اهل القرآن اهل الله و خاصة». امام باقر(ع) نیز بنا به نقل کلینی(ره) در جلد دوم کتاب شریف «کافی» دربارۀ اهل قرآن می فرماید: «رجل قرأ القرآن» انسانی است که با قرآن در ارتباط است، «فوضع دواء القرآن علی داء قلبه» می نشیند از طریق قرآن بیماری های قلب را شناسایی می کند. در سورۀ مبارکۀ آل عمران، اسم یکی از بیماری های قلبی «بخل» است. یک کسی یک عالِم است، یعنی سرمایۀ علمی دارد و بخیل در خرج کردن است، یک کسی سرمایۀ فکری و دیگری سرمایۀ مالی دارد و بخیل در خرج کردن است.

وضعیت انسان بخیل در روز قیامت

وی افزود: قرآن در سورۀ آل عمران به بخیل مالی اشاره می کند و می فرماید: کسانی که در کنار مال عطا شدۀ من بخل دارند، خیلی خلأها در قوم و خویشان و خانوادۀ آنان است و می توان این خلأها را با پول پر کرد، اما «وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ» (آل عمران، 180) شخصی که من از احسان خودم، از مال و ثروتم به او عطا کردم، دست و دلش به خرج کردن نمی رود، وضع این آدم در قیامت: «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا» روز قیامت به وزن ثروتش گردنبند فلزی از فلزات آتش جهنم درست می کنم و گردنش می اندازم. کسی نیست که این گردنبند را دربیاورد. این شخص به آیات و روایات انفاق و به عقل، پشت کرده و مستحق جریمه است.

شیخ حسین انصاریان در مورد بیماری های دیگر قلبی، گفت: از جمله بیماری های دیگر قلبی ریا، حرص، حسد و کبر است. امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: هر یک از این بیماری ها به اندازۀ قدرتش انسان را از فیوضات پروردگار در دنیا و آخرت محروم می کند.

انتهای پیام   ۳۱۳/۱۷