به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» به نقل از روابط عمومی موسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در بقعه شیخ نوایی خوی، اظهار داشت: خداوند مهربان از باب لطف و احسان و محبت و عنایت، هیچ مقامی را برای انسان مانند مقام بندگی و عبودیت قرار نداده است؛ هر خیری، هر ارزشی، هر سودی، هر منفعتی چه در دنیا و چه در آخرت، از شجرۀ طیبۀ عبودیت ظهور می کند.

در زندگی سرمشقی را انتخاب کنید که در نهایت ضرر نکنید

وی به حضور و ظهور پر نعمت انبیای الهی اشاره و خاطرنشان کرد: خداوند در سورۀ مبارکۀ انبیا در یک آیه نسبت به 124 هزار پیغمبر می فرماید: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً»(انبیا، 73) همۀ پیامبران را خود من به پیشوایی انتخاب کردم که مردم تا روز برپا بودن این دنیا سرمشق زندگی داشته باشند و برای انتخاب یک زندگی پاک و سالم سرگردان و متحیر نباشند؛ پیشوایانی که در اندیشه، اخلاق و عمل صددرصد پاک، درست، بی عیب و بی نقص بودند. عقل حکم می کند که اگر بنا باشد انسان سرمشقی را انتخاب کند، یک سرمشق بی عیب و بی نقص را انتخاب کند که اگر از او الگوبرداری کرد، ضرر نکند.

حرام ها اوضاع بدن، فکر، خانواده و جامعه را از هم می پاشد

استاد حوزه ادامه داد: در همین داستان معمولی خوردنی ها و نخوردنی ها راهنمایی های انبیای الهی چه راهنمایی های درست و صحیحی است؛ انبیا اعلام کردند آنچه که برای بدن، فکر، روح و اخلاق ضرر دارد، نخورید. به عنوان مثال چند روز پیش اخبار سراسری اعلام کرد که در یکی از شهرهای ایران عده ای بر اثر خوردن مشروب الکی جان خود را از دست دادند و عده ای نیز بدحال هستند، انبیای الهی در گذشته گفتند که از این ماده نخوریم. مردم باید بنشینند فکر کنند، علت حرمت این بوده که مردم ضرر نکنند؛ علت حلیت این بوده که مردم سود ببرند. حرمت، برای انسان ضرر دارد یا برای فکرش یا برای جسمش یا برای جانش یا برای اخلاقش یا برای جامعه یا برای خانواده؛ حلیت برای همۀ جوانب زندگی سودمند است. وقتی حلال و حرام به هم بریزد، اوضاع بدن، فکر، خانواده و جامعه از هم می پاشد.

خداوند هیچ کسی را مجبور به اطاعت از انبیا، ائمه طاهرین(ع) نکرده است

وی با بیان اینکه خداوند انبیا را به عنوان پیشوا برای شما انتخاب کرده است، چون در اندیشه، اخلاق و عمل معصوم بودند؛ آنان را می شناخت که انتخاب کرد تا ما سرمشق سالم و پاک داشته باشیم، گفت: انتخاب برای این است که بندگانم سرمشق های سالم داشته باشند و راحت بتوانند از انسان هایی که در همۀ جوانب حیات از سلامت کامل برخوردارند پیروی کنند؛ اجباری هم در کار نیست، خداوند متعال از زمان آدم تاکنون هیچ کسی را مجبور به اطاعت از انبیا، اطاعت از خود یا اطاعت از ائمۀ طاهرین(ع) نکرده است.

خود را به حرام ها آلوده نکنید، چون دنیا و آخرت شما جهنم می شود

وی افزود: خداوند با بندگانش عالمانه حرف زده است: این برنامه ها ضرر دارد خودتان را آلوده نکنید، اگر خودتان را آلوده کنید یک جهنم دنیایی و یک جهنم آخرتی برای شما درست می شود و اگر خودتان را آلوده نکنید یک بهشت دنیایی و یک بهشت آخرتی برای شما درست می شود. از قدیم هم در مملکت ما می گفتند حرف حساب دو کلمه است. قرآن مجید همین دو کلمه است: خود را به حرام ها آلوده نکنید، چون دنیا و آخرت شما جهنم می شود؛ خود را به خوبی ها و به حلیت ها آراسته کنید، دنیا و آخرت شما بهشت می شود.

نویسنده کتاب ارزشمند «چهره ملکوتی حضرت یوسف» به زندگی شیرین یوسف(ع) به دلیل تن ندادن به حرام ها اشاره و تصریح کرد: شما سراسر زندگی انبیا و ائمه و اولیا را مطالعه کنید، ذره ای از عذاب های دنیا و آخرت در زندگی انبیا و ائمه(ع) و اولیا مشاهده نمی کنید، هر چه در زندگی این بزرگواران می بینید بهشت است. مردم یک ظاهری می بینند و فکر می کنند زندگی انبیا یا ائمه یا اولیای الهی تلخی داشته، اما من با قرآن برای شما اثبات می کنم که زندگی آنها یک ذره هم تلخی نداشته است. زن جوان زیبای، عشوه گر، طناز، مکار، حیله گر و قدرتمند مصری می خواهد یوسف را به بند شهوت حرام بیاندازد، همه چیز هم آماده است؛ کاخ، باغ، زیباترین لباس، انواع ترفندها را به کار برد، اما او حاضر نمی شود چون در زندگی خود الگوهایی چون اسحاق، ابراهیم و یعقوب دارد، «مِلَّةَ آبائِي إِبْراهِيمَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوب» (یوسف، 38).

استاد انصاریان افزود: نهایتاً این خانم عشوه گر طبق گفتۀ قرآن مجید او را به زندان تهدید کرد. زندان های مصر هم زندان های فراعنه بود، یعنی اسم زندان های مصر بعضی ها را وادار به سکته می کرد، یوسف یک جوان چهارده پانزده ساله است، یک جوان با آن قیافه ای که در زیبایی نمونه ندارد؛ اما او را به بدترین زندان همراه با شکنجه تهدید می کنند. یوسف(ع) گفت: «رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْه» خدایا افتادن در گوشۀ زندان همراه با شکنجه نزد من عاشقانه تر است از عمل زنایی که من را به آن دعوت می کنند، من را به زندان بیاندازند. یوسف(ع) 9 سال شکنجه دید، اما خوش بود چون زندان برای او جدایی از معصیت الله بود، جدایی از معصیت الله بهشت هست و آلوده بودن به معصیت جهنم است.

وی با اشاره به اینکه خداوند، انبیا و ائمه طاهرین(ع) سفارش دارند که آمیخته بودن با حرام ها آمیخته بودن با عذاب است، خودتان را آلوده به حرام ها نکنید، اظهار کرد: گناه حرام ها بسیار سنگین است، حضرت زین العابدین(ع) می فرماید: خدایا روزی که -علم داری -من می خواهم وارد گناهی شوم و یا وارد شدم، ملک الموت را بفرست تا جان من را بگیرد.

گریه از عشق، یکی از گران ترین گریه هاست

مبلغ عرصه بین الملل گفت: مرحوم نراقی(ره) نقل می کند: گریه از عشق یکی از گران ترین گریه هاست. حضرت شعیب ـپدرزن حضرت موسی- خیلی گریه کرد و کور شد، خدا چشمش را به او برگرداند مثل روزی که از مادر به دنیا آمده بود؛ باز شروع کرد گریه کردن و دوباره کور شد، دوباره خدا چشمش را به او داد؛ دوباره گریه کرد و دوباره کور شد، بار سوم خدا چشمش را به او داد؛ دوباره شروع کرد گریه کردن، خطاب رسید: شعیب اگر از ترس جهنم گریه می کنی، یقین بدان من درِ جهنم را به روی تو بستم، اگر از شوق بهشت گریه می کنی، من هشت درِ بهشت را به روی تو باز کردم. گفت: خدایا من کاری به جهنم و بهشتت ندارم، عاشق خودت هستم، قرار ندارم، نمی توانم خودم را نگه دارم. 

وی در بخش دیگری از سخنان خود به عشق ائمه(ع) و عالم بشریت به حسین(ع) اشاره و بیان کرد: روزی شخصی خدمت امام صادق(ع) آمد و گفت: من یک سؤالی دارم، خجالت می کشم که بپرسم. امام صادق(ع) فرمود: پیش ما که می آیید روی تان بشود حرف بزنید. گفت: آقا من همۀ شما را دوست دارم، عاشق همۀ شما هستم. فرمود: خیلی نعمت است. گفت: اما آقا، حسین شما را یک طور دیگر دوست دارم. امام صادق(ع) فرمود: ما هم همین طور هستیم.

گریه برای پروردگار از پر قیمت ترین گریه هاست

این مفسر قرآن با اشاره به اینکه گریه برای پروردگار از پر قیمت ترین گریه هاست و شست و شوی عجیبی به انسان می دهد، اظهار کرد: گریۀ بر ابی عبدالله(ع) برای انسان سه کار می کند؛ اول اینکه سبب آمرزش گناهان است، گناهانی که بین خودمان و بین پروردگار است و قابل بخشش هم هست. دوم سبب شفاعت و سوم سبب رحمت است.

خداوند پیغام داده که بندگان من خیلی دوست دارم با من حرف بزنید

 استاد انصاریان در پایان گفت: خداوند می فرماید: «يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» انبیا شما را به امر من هدایت می کنند، «وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ» و «وَ إِقامَ الصَّلاةِ» انجام همۀ خوبی ها و برپا داشتن نماز را در این عالم به آنها وحی کردم، «وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ» نقطۀ اوج وجود انبیای من این بود که «وَ كانُوا لَنا عابِدِين» (انبیا، 73) بندگان من بودند. خداوند پیغام داده که بندگان من خیلی دوست دارم با من حرف بزنید، من به شما زبان دادم، اول با خود من حرف بزنید، دوست دارم گریۀ شما را ببینم. ای مردم هیچ وقت هم از حرف زدن با خدا و گریه کردن در نزد او خجالت نکشید. گدایی از خدا افتخار است، پیوند با خدا که بهترین پیوند است و گریه کردن یک رشته عبادت است. 

 انتهای پیام   313/17