به گزارش خبرگزاری «حوزه»، گرچه به خصوص در سال های اخیر، مشکلات مالی باعث شده که تولید و نمایش فیلم های مستند، تا حدود زیادی با دشواری های قابل توجهی همراه باشد، اما با این وجود همچنان یکی از ژانرهای مهم و قابل اعتنا در زمینه ی تولیدات سینمایی و تلویزیونی و نیز گاه شبکه نمایش خانگی، مستند است؛ به ویژه مستندهایی که دارای مضامین و یا تم دینی و علی الخصوص عاشورایی هستند.

به لطف الهی در سال ها و دهه های اخیر، کارنامه مستندسازان کشورمان در این عرصه، بسیار غنی و فهرست آثار ماندگارشان بلندبالاست به نحوی که حتی از دوران قبل از انقلاب، فیلمسازان مطرحی چون ناصر تقوایی در این زمینه فعالیت قابل توجهی داشته و آثار درخوری از خود به یادگار گذاشته اند که هنوز هم تماشای آن ها، حس و حال خوبی به مخاطب می دهد.

هر چند که ما در عرصه سینمای داستانی، ویترین نسبتاً خلوتی در زمینه تولیدات عاشورایی داریم به طوری که همچنان "روز واقعه"، بهترین فیلم سینمایی در این رابطه است اما در زمینه مستند به جهت دغدغه مندی سینماگران و شرایطی که در برهه هایی از زمان مهیا بوده، آثار ارزشمندی تولید شده که در همین سال ها  نیز برخی از آن ها بارها و بارها از شبکه های متعدد تلویزیونی و گاه در بعضی جشنواره ها به نمایش درآمده و مورد استقبال خوب مردم قرار گرفته است.

علاوه بر سوژه هایی که متناسب با حال و هوای دهه اول ماه محرم است، در این سال با گسترش بیش از پیش پدیده خیره کننده پیاده روی اربعین، مستندهای خوب و تأثیرگذاری در این رابطه ساخته شده و البته موضوع محرم و عاشورا و زندگی و شهادت امام حسین(ع) آن چنان ظرفیت عظیمی دارد که هنوز باید گفت که کار چندانی در این خصوص انجام نشده است؛ هر چند که اقدامات صورت گرفته نیز حقیقتاً مایه افتخار و اُمید است.

با این همه متاسفانه باید گفت که سینمای مستند، به عنوان ژانری از هنر هفتم در سال‌های اخیر به نوعی مغفول واقع شده که این مساله به خصوص در حوزه ی اکران مشهودتر است و حال آن که به گواه و تصدیق بسیاری از اساتید و نخبگان مطرح سینمای دنیا، چنانچه ژانر مستند به درستی مد نظر قرار گیرد می‌تواند حتی درآمدزایی نیز داشته باشد.

 در این بین مسلم است که موضوعات و سوژه های دینی و عاشورایی یکی از پرمخاطب‌ترین مضامین در این سبک سینمایی است که در کشور ما هنوز به همه ی ابعاد آن پرداخته نشده و لذا بسیاری از آثار تولید شده ناظر به مناسک دینی و عاشورایی است تا کل حقیقت این ماجرا.

اساساً در سینمای مستند به جهت خاصیت و شاخصه های آن، مخاطب با واقعیت سر و کار دارد و به نوعی واقع‌نگری ویژگی اصلی اثر است و حال آن که در سینمای داستانی درام‌پردازی اقتضا می‌کند که برخی دخل و تصرف‌ها در قصه انجام شود.

از سویی، در سینمای داستانی دست کارگردان تا حدودی بازتر از سینمای مستند است، چرا که ویژگی درام چنینی امری را می طلبد، اما این اتفاق در حوزه مستند قابل روی دادن نیست و سازنده باید کاملاً به متن و اتفاق رُخ داده وفادار باشد، و گرنه تماشاگر آن را نمی پذیرد.

به هر صورت آن چه قابل توجه است این که نهضت عاشورا، زندگی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و به تبع آن بازنمایی ویژگی های سبک زندگی حسینی، آن چنان دارای جذابیت در عرصه ساخت آثار هنری به ویژه در قالب مستند است که همین مساله می طلبد هم مدیران فرهنگی و رسانه ای کشور و هم خود مستندسازان اهتمام بیشتری در این باره داشته و با درک بهتر اقتضائات و شرایط امروز جامعه، در این مسیر، گام های استوارتری بردارند و بدانند که با وجود مشکلات مالی و سختی های فرآیند تولید، عنایت خدا و اهل بیت(ع) شامل حال فعالیت مخلصانه و بی دریغ آن ها خواهد بود، انشاالله.

۳۱۳/۸