سه‌شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳ |۳ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 5, 2024
کد خبر: 863998
۲۴ شهریور ۱۳۹۸ - ۱۰:۳۶
نشست اداری

برخی احادیث بیان کننده این است که توسل و اشک بر مصیبت سیدالشهداء (ع) فقط مختصّ به بعد از شهادت ایشان نبوده، بلکه قبل از شهادت نیز گریه بر مصائب امام حسین (ع) وجود داشته است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه» در یزد، حجت الاسلام والمسلمین محمد کارگر شورکی در شانزدهمین نشست هفتگی شورای اداری حوزه علمیه خواهران استان یزد با تسلیت ایام ماه محرم و سوگواری سیّد و سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) به نقل حدیثی از کتاب مناقب اهل بیت (علیهم السلام) پرداخت.

وی افزود: در کنزالعمّال از زبان امّ السلمه این گونه بیان شده است: «دَخَلَ الحُسینُ (ع) علَی النبیِّ (ص) و أنا جالِسَةٌ علَی البابِ، فَتَطَلَّعتُ فَرَأیتُ فی کَفِّ النبیِّ (ص) شَیئا یُقَلِّبُهُ و هُو نائمٌ علی بَطنِهِ ، فقلتُ: یا رسولَ اللّه، تَطَلَّعتُ فَرَأیتُکَ تُقَلِّبُ شیئا فی کَفِّکَ و الصَّبیُّ نائمٌ علی بَطنِکَ و دُموعُکَ تَسِیلُ ! فقالَ: إنّ جَبرَئیلَ أتانی بالتُّربَةِ التی یُقتَلُ علَیها فَأخبَرَنِی أنَّ اُمَّتی یَقتُلُونَهُ» یعنی: امّ سلمه نقل می کند: «امام»حسین (ع) بر پیامبر (ص) وارد شد. من دَم در نشسته بودم. سَرَک کشیدم. دیدم «امام»حسین (ع) روی شکم پیامبر (ص) خوابیده و در دست پیامبر خدا چیزی است و آن را زیر و رو می کند. گفتم: ای پیامبر خدا ! من، سَرَک کشیدم و دیدم کودک روی شکم شما خوابیده و در دستت چیزی هست و آن را زیر و رو می کنی و اشک می ریزی؟ پیامبر خدا فرمود: «جبرئیل، از آن خاکی که این کودک بر آن کشته می شود، برایم آورد و به من خبر داد که امّتم او را به قتل می رسانند.

مدیر حوزه علمیه خواهران استان یزد تصریح کرد: از این حدیث و برخی احادیث دیگر معلوم می شود که توسل و اشک بر مصیبت سیدالشهداء (ع) فقط مختصّ به بعد از شهادت ایشان نبوده، بلکه قبل از شهادت نیز گریه بر مصائب امام حسین (ع) وجود داشته است.

حجت الاسلام و المسلمین کارگرشورکی بیان کرد: در کتاب الامانه، معاذ ابن جبل حکایتی را نقل کرده است که رسول الله (ص) فرمودند: «خداوند عزّوجل، من و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را هفت هزار سال پیش از آنکه دنیا را خلق کند آفرید. معاذ عرض کرد: شما کجا بودید؟ فرمود: در جلوی عرش، خداوند را حمد و تسبیح کرده و به تقدیس و تمجید حضرت حق مشغول بودیم. راوی پرسید: چگونه بودید؟ فرمود: شبح های نور، آنگاه خداوند ما را عمودی از نور در صلب آدم (ابو البشر) قرار داد، از نجاست شرک و کفر به ما نرسید (یعنی هیچکدام از پدران و مادران ما کافر و نجس نبودند) تا آنکه به صلب عبدالمطلب رسیدیم، در آنجا آن نور، دو نیم شد، یک قسمت آن به صلب عبدالله منتقل شد و نصف دیگر به صلب ابوطالب. سپس خداوند مرا از عبدالله آفرید و از نور صلب ابوطالب، علی (ع) را آفرید. آنگاه هر دو قسمت نور در فاطمه جمع شد. آن قسمت از نور که از علی بود به حسن (ع) تعلق یافت و آن نصف که از من بود به صلب حسین (ع) جای گرفت و سپس آن نور تا قیامت در امامان از فرزندان حسین (ع) جریان دارد».

انتهای پیام/313/47

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha