به گزارش خبرگزاری «حوزه»، کتاب «پرسمان علوی» اثری از مؤسسه آموزشی ـ پژوهشی مذاهب اسلامی و با همکاری ستاد پاسخگویی به مسائل مستحدثه دینی است که بخش های گوناگون این کتاب در شماره های مختلف تقدیم نگاه شما فرهیختگان می گردد.
- مقدمه
مرور زمان بسیاری از چهره های بزرگ تاریخی را کهنه و یا به فراموشی می سپارد و جز نامی از آنان در لابلای تاریخ نمی گذارد، اما در این میان برخی از چهره ها را نه تنها مرور زمان کهنه نمی کند بلکه روز بروز آنان را روشن تر و زنده می سازد.
یکی از کسانی که مرور زمان وجود او را روشن تر و نیاز به شناخت وی را ضروری تر می سازد، انسان کامل، امام علی بن ابیطالب(علیه السلام) می باشد.
بدون تردید امروزه انسان های تشنه عدالت و معنویت بیش از هر روز دیگر به الگو قرار دادن شخصیت حضرت امیر(علیه السلام) نیازمند است و این امر بستگی به شناخت و آگاهی همه جانبه از افکار، اندیشه ها و سیره و منش آن حضرت می باشد.
امید است که پروردگار بزرگ زمینه های الگوگیری آن حضرت را بیش از این به ما عنایت فرماید. از آنجا که پیرامون شخصیت بزرگان و افکار و سیره آنان پرسش ها و گاه در اثر فاصله زمانی ابهاماتی پدید می آید، شایسته است که به آنها پاسخ داده و ابهامات برطرف شود.
بدین جهت پرسش های رسیده از مناطق مختلف که مربوط به حضرت علی(علیه السلام) می باشد توسط معاونت پژوهش مؤسسه آموزشی ـ پژوهشی مذاهب اسلامی جمع آوری و به صورت کتاب در خدمت شیفتگان آن حضرت عرضه می شود.
* بزرگترین فضیلت حضرت علی (علیه السلام) چیست؟
با توجه به آیه شریفه «ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» و جمله معروف «کنت کنزاً مخفیاً فأجبت ان اعرف فخلقت الخلق لکی اعرف»، و نظایر آن، معلوم می شود که انسان ها برای آن که پروردگار خویش را بشناسند، آفریده شده اند و منظور اصلی خلقت، عرفان و شناخت خداوند است و کسب صفات و ویژگی های پسندیده مثل عفت و شجاعت و حلم و انجام اعمال صالحه و نیک نظیر نماز خواندن و رزوه گرفتن و جهاد کردن به ترتیب در درجه دوم و سوم از اهمیت قرار دارند و بلکه باید گفت که ارزش و اهمیت آنها در پرتو عقاید و معارف الهی و برای تقویت آنها است و بدون آن جایگاهی ندارد و مفهومی نخواهد داشت.
با توجه به این مبنا می توان گفت که بینش توحیدی و معارف حقه الهیه معیار و ملاک فضیلت و شأن و رتبه هر شخص می باشد.
امام علی (علیه السلام) نیز از این قانون کلی مستثنا نیست و لذا بزرگترین فضیلت ایشان، شناخت و عرفان ایشان نسبت به خدا و اسماء و صفات اوست.
در روایتی از امام حسین(علیه السلام) نقل شده که فرمودند: ای مردم، خداوند بندگان را نیافرید جز برای آن که او را بشناسند. وقتی او را شناختند، عبادت می کنند و هنگامی که او را عبادت کردند، از رهگذر عبادت او از عبادت غیر او بی نیاز می گردند ... و امام علی(علیه السلام) چنانکه همگان می دانند در میدان عبادت یکه تاز میدان بودند، نمازهای هزار رکعتی ایشان در طول شب یا شبانه روز بیانگر این مدعاست.
