به گزارش خبرگزاری حوزه آیت الله شیخ محمد امامی خوانساری از نوادگان ملا محسن فیض کاشانی بود که یک زندگی ساده و بی تکلفی را برای خود اختیار کرده بود.

آیت الله امامی خوانساری از تربیت یافتگان حوزه نجف بود و دارای استعداد بسیار درخشانی بود؛ در شانزده سالگی شرح لمعه را تدریس می کرد. هر کتابی را در چند جلسه نزد استادی درس می گرفت و بقیه مباحث آن کتاب را با مطالعه می فهمید.

تولد و تحصیل

تولد ایشان به سال 1312 ق در نجف اشرف اتفاق افتاد. پدرش ملامحمدعلی نجفی خوانساری مجتهدی متبحر و مادرش نیز بانویی پارسا و از نوادگان فیض کاشانی بود.

شیخ محمد در نجف از بزرگانی چون سید محمدکاظم یزدی، شیخ علی قمی، سید حسین اشکوری و میرزای نائینی بهره شایانی برد و پس از سال ها تلاش و کوشش در مسیر کسب دانش، قله رفیع اجتهاد را فتح کرد.

او از میرزای نائینی، شیخ عبدالکریم حائری و بزرگان دیگر اجازه اجتهادی و از شیخ عباس قمی اجازه روایی داشت.

هجرت به ایران

آیت الله امامی به دلیل ناسازگاری آب و هوای نجف با وضع مزاجی شان و به دستور پزشکان به ایران آمد و در شهر اراک ساکن شد و فصل جدیدی از حیات علمی و خدمات فرهنگی ایشان در این شهر آغاز شد.

اخلاق عملی

آقای امامی، عالمی ساده زیست و بی تکلف بود و از زخارف دنیا پرهیز می کرد. تواضع و فروتنی داشت و به همگان سلام می کرد. خوش اخلاق و مهربان بود و به حرف دیگران کاملا گوش و سپس پاسخ می داد و ظاهری آراسته و منظم و اساسا نظم و نظافت در زندگی اش اهمیت فراوانی داشت.

آثار قلمی

این عالم فرزانه در طول حیات معنوی خود، آثاری را در علوم مختلف تألیف نموده که امروز در دسترس جویندگان علم و فضیلت قرار دارد.

رساله عملیه، شرح دعای صباح، فلسفه و اسرار حج، علل اختلاف الحدیث، رساله در تعادل و تراجیح، منهاج الاحرام لذاکر بیت الله الحرام و حواشی بر چند کتب فقهی از جمله عروه الوثقی از میراث ماندگار آن نویسنده توانا می باشد.

سفر ابدی

ایشان عاقبت در سال 1400 ق و در 88 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیکر پاک آن مرحوم پس از تشییع باشکوه، در قبرستان عمومی اراک به خاک سپرده شد.

منبع: دانشمندان خوانسار و گلشن ابرار

313/60