به گزارش خبرگزاری حوزه خبرگزاری «حوزه»، در حوزه علمیه بر سفره معرفت معصومین نشست که فرمودند: «اشرف الموت قتلُ الشهاده»، روحانی ساده زیست و بی آلایشی که سرانجام اشرف الموت نصیبش شد و ماندگار تاریخ گشت.

شهید مکرم سید قاسم فضلی سال ۱۳۴۹ شمسی در روستایی از توابع شهرستان بابل به دنیا آمد. او مقدمات علوم دینی را در فیضیه بابل خواند و از نظر ادب، تقوا، انضباط و جدیت در تحصیل مورد توجه اساتید محترم حوزه بود.

شهید از زبان والدین

سید قاسم اهل مطالعه بود و به امر به معروف و نهی از منکر اهمیت می داد. برای کارهایش برنامه ریزی داشت. دائما خدا را در نظر داشت و دائم الوضو بود و در نامه ای سفارش کرد که همیشه ذکر خدا بگویید و پیوسته باوضو باشید.

اشرف الموت

چنان زیست که جانش آماده شهادت شد. والدین معظم شهید می گویند که او با این که تنها پسر خانواده بود، با اصرار زیاد و شوق فراوان به جبهه رفت و به آرزویش رسید.

سرانجام این سالک وادی شهادت سال ۱۳۶۵ ش در شلمچه و در حالی که نماز صبحش را خوانده بود، بر اثر اصابت تیر مستقیم دشمن بر سر مبارک، ندای حق را لبیک و جام اشرف الموت را سر کشید و متصل به رب مطلق شد.

جسد مطهرش پس از یازده سال به زادگاهش بازگشت و در روز شهادت امام حسن مجتبی(ع) تشییع و دفن شد.

نشانه خانه شهید

پدر شهید می گوید: پس از شهادت سید قاسم، پرچمی را بر درب منزل خودمان نصب کردیم. پس از مدت ها تصمیم گرفتیم آن پرچم که بر اثر گرما و سرما کهنه شده بود را برداریم. شبی شهید را در خواب دیدم که به من گفت: پرچمی که روی درب منزل ها هست را نگیرید؛ چون آن نشانه خانه ماست.

از وصیت شهید

وای بر آنهایی که با مشاهده این همه شهید در خودشان تحول و دگرگونی به وجود نمی آورند.

همیشه پشتوانه روحانیون معظم و در کنار آنان باشید.

۳۱۳/۶۰