به گزارش خبرگزاری حوزه، آنچه از آیه فوق و دیگر آیات قرآن می توان در خصوص امانتداری برداشت نمود این است که انسان، بزرگ ترین امانتدار خداوند منّان در میان همه موجودات است. او امانتی را به دوش می کشد که آسمان ها، زمین و کوه ها از حمل آن ناتوان اند و خداوند به صراحت این مهم را در آیه ۷۲ سوره احزاب بیان فرموده است. «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَی السَّمَـوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْانسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَـلُومًا جَهُولًا. ما امانت [خویش] را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کردیم و آنها از قبول آن خودداری کردند و از آن بیمناک شدند و انسان آن را پذیرفت، که انسان ستمگر و نادان است».

شاید راز استعداد تکامل اختیاری و رسیدن به مقام خلیفة اللّهی که برای انسان لحاظ شده است به خاطر رسالت سنگین تحمل بارامانت داری است که انسان  تاب و تحمّل آن را دارد اما موجودات دیگر ندارند.

آنچه از ابزار و امکانات مادّی و معنوی به انسان داده شده است، همه و همه، اجزای همان مقامی است که بار این امانت را بر دوش وی می گذارد و اگر انسانی شکوفا شد و بار امانت را به مقصد رساند، بر اساس روایات خود نیز تبدیل به امانت ارزشمند دیگری برای جامعه بشری می گردد که به وسیله او انواع بلاها از مردم، دفع می گردد. / میزان الحکمه ج ۷ ص ۴۵۱

سیاست مداران، امانتداران خداوند منّان و مردم  در اداره صحیح امور سیاسی جامعه اند و یکی از مصداقهای امانت مردم بر مردم، انتخابات به عنوان  تبلور اراده مردم بر سرنوشت خویش است و کسی که خود را در معرض انتخاب قرار می دهد، علاوه بر دارا بودن شرایط مُصَرَّح در قانون، نیازمند ویژگی هایی چون عزت نفس، توانایی فکری و علمی و مهم تر از همه امانت داری و خودشناسی است.

پذیرش امانت سنگین نمایندگی مردمی که با امید اصلاح امور و گشایش گره های بهم تنیده به او رای می دهند تا زبان گویای آنان در تصمیمات کلان اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و رفاهی باشد، امانت گرانبها و سترگی است که به سرانجام رساندن آن بدون توکل، اخلاص و چشم نداشتن به مادیات محقق نخواهد شد.

با تاملی در آیات قرآن و روایات حضرات معصومین علیهم السلام  در می یابیم، تشخیص اعلام آمادگی برای حضور در این عرصه پر فراز و نشیب ابتدا مستلزم شناخت کاندیداهای محترم از خود است به عبارتی، خود شناسی مهم ترین شرط برای حضور در  این عرصه پر خطر است، همان گونه که مولای  متقیان حضرت علی علیه السلام، فرموده اند " «أَفَضَلُ الْمَعْرِفَة، مَعْرِفَةُ الأَنسَانِ نَفْسُه - برترین آگاهی و معرفت آن است که انسان نفس خود را بشناسد / غرر الحکم/ ج ۱ ص ۱۷۹»

نمی خواهم  خدای نکرده در این نوشتار به ساحت هیچ یک از کاندیداهای محترم اهانت یا تعرضی داشته باشم، اما جهت اطلاع مخاطبان و احیانا نامزدهای محترم، چند نمونه از کسانی که در کسوت نمایندگی، خود را شناختند، امانت را به دوش کشیدند و با  عاقبت بخیری آن را به سرانجام رساندند، تقدیم محضرتان می کنم، باشد با الگو گیری از این اسوه های اخلاص و عمل، انتخاباتی در شأن نظام اسلامی داشته باشیم و از کاندیداهای محترم بخواهیم  آیا قول می دهید و می توانید مانند این نمایندگان ذیل الذکر در مجلس امانت داری کنید!؟

 مسافر کشی برای امرار معاش!

رحمت و رضوان خدا بر روح مرحومه بانو "مرضیه دباغ"، وی سه دوره نماینده مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی، مسئول بسیج خواهران کل کشور و استاد مدرسه عالی شهید مطهری بود در اواخر عمر از اعضای شورای مرکزی جمعیت زنان انقلاب اسلامی، مدرس واحد معارف اسلامی دانشگاه علم و صنعت و قائم مقام دبیرکل جمعیت زنان جمهوری اسلامی شد.

او در یک مصاحبه طولانی نقل می کند؛ «در دوره دوم نمایندگی مجلس برای حل مشکلات اقتصادی چند خانواده، هر ماه مبلغی به آن‌ها کمک می‌کردم. وقتی دوره نمایندگی ام به پایان رسید، دیگر پولی نداشتم به آن‌ها کمک کنم. شب‌ها وقتی بچه‌ها و همسرم می‌خوابیدند، با ماشین به فرودگاه یا میدان آزادی می‌رفتم و مسافرکشی می‌کردم. البته فقط افرادی که با خانواده بودند سوار ماشین می‌کردم. تا از این طریق وعده ای که به آن خانواده های فقیر داده بودم را جبران نمایم.

 درب باز منزل سید محمد مهدی طباطبایی (ره)

حجت الاسلام والمسلمین "سید محمد مهدی طباطبایی" (ره)، نماینده ادوار دوم، سوم و هفتم مجلس شورای اسلامی، از همفکران و یاران شهید نواب صفوی و گروه فداییان اسلام از قدیمی‌ترین شاگردان و یاران امام خمینی(ره) بود، در شرح حال او نقل است، از کنار مردم بودن سیر نمی‌شد، با آنها زندگی می‌کرد و هیچ گاه عطر و گلاب فلان مسجدی یا ادکلن سرمایه دار فلان متدین مانع برقراری ارتباطش با قشر ضعیف نبود، دَرِ خانه‌اش  به روی مردم بسته نشد، محل زندگی اش را از جنوب شهر و از کنار مردم پاک و مستضعف تغییر نداد و آب و هوای محله غیاثی  تهران را بر آب و هوای هیچ‌ جای دیگر ترجیح نداد.

روزهای پنجشنبه و دیگر اوقات در خانه‌اش را باز می‌کرد و مردم را سر سفره خود می‌نشاند. در تحکیم اخلاق و پیوندهای زناشویی سنگ تمام می‌گذاشت، چه بسیار خانواده‌هایی که آرامش امروزشان را مدیون نصیحت‌های آن پیر سفر کرده‌اند.

موتورسیکلت وسیله نقلیه سید جلال یحیی زاده (ره)

مرحوم حجت الاسلام والمسلمین "سید جلال یحیی زاده"، نماینده‌ مردم تفت و میبد استان یزد درمجلس هفتم، هشتم و نهم، روحانی خدومی که در قضاوت‌های سیاسی و رعایت حریم‌ شرعی، دقت  فراوان داشت.

وی که سه  دوره نماینده مجلس بود در اوایل مجلس هفتم به مدت یک سال در مدرسه علمیه مروی تهران اقامت داشت  و در طول نمایندگی  برای دیدار با مردم و بازدید از روستاها از یک موتور «یاماها ۸۰» استفاده می کرد که در سال ۱۳۷۲ آن را خریده بود.

حوزه انتخابیه‌اش دو شهرستان را در برمی‌گرفت، اما او در شهر خود با موتور سیکلت  شخصی تردد می‌کرد و برای رفتن به شهر دوم حوزه انتخابیه اش که حدود ۸۰ کیلومتر فاصله دارد، با تاکسی و وسیله نقلیه عمومی رفت‌وآمد می کرد.

در مجلس که هر نماینده می‌تواند یک محافظ و یک راننده را معرفی کند  وی کسی را معرفی نکرد و هیچ گاه از مجلس وامی دریافت نکرد و با وجود آنکه مجلس هشتم وام ۱۰۰ میلیون تومانی به نمایندگان داد او این  وام  را نگرفت.

 وانت سواری مرحوم ابوترابی (ره)

حجت‌الاسلام والمسلمین "سیدعلی اکبر ابوترابی" (ره)، نماینده مردم تهران در دوره‌های چهارم و پنجم مجلس شورای اسلامی همواره رعایت اصول و ارزش‌ها را مبنای کار خود قرار می‌داد  در کتاب «زندگی و مبارزات حجت‌الاسلام سیدعلی اکبر ابوترابی» که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده، درباره ساده ‌زیستی، تواضع و بی‌توجهی وی به پست و مقام آمده است: «وی قائل به شئونات و جایگاه نبود و بسیاری از مواقع با وسایل حمل و نقل عمومی به مجلس می‌رفت».

علی علیدوست قزوینی در این رابطه می‌گوید؛ «در یکی از روزها که مرحوم ابوترابی وسیله  خود را در اختیار ستاد آزادگان گذاشته بود، پیاده راهی مجلس شد، یک وانت ‌بار جلوی ایشان ترمز می‌کند. سید با کمال تواضع سوار شده و حتی تا محوطه مجلس شورای اسلامی طی مسیر می‌کند، صاحب وانت فکر می‌کند حاج‌آقا سوار وانت ‌بار او نخواهد شد!»

نماینده ای که دفتر چه تامین اجتماعی نداشت!

حجت‌الاسلام والمسلمین "علی آل کاظمی" (ره) نماینده دوره اول و پنجم مجلس شورای اسلامی نیز یکی از الگوهای کسوت نمایندگی مجلس است، او همه تلاش خود را کرد تا ساده زندگی کند در شرح حال او آورده اند، پس از دو دور نمایندگی مجلس شورای اسلامی، بیش از یک دهه امامت جمعه و نیز مسئولیت های دانشگاهی و حوزوی، وقتی به لحاظ جسمانی دیگر نتوانست مسئولیت های رسمی و اجرایی را بپذیرد، هیچ گونه منبع در آمدی حتی برای معاش روزانه نداشت با اینکه بیش از یکصد و پنجاه کتاب تالیف و ترجمه کرده بود، دهه آخر عمر خود را با شهریه طلبگی سپری نمود و حتی دفتر چه تامین اجتماعی نیز برای خود تدارک ندیده بود.

آری! کم نیستد مردان و زنان خدا باوری که با الهام از پیر جماران و زندگی سلمان وار مقام معظم رهبری با وجود موقعیت های اجتماعی و سیاسی، اعتماد مردم به خود را با هیچ چیز معامله نکردند و با اینکه  از میان ما رفته اند، نام و یادشان همواره زنده و ماناست و چه نیکوست کسانی که می خواهند به عرصه نمایندگی مردم پابگذارند، اول جسم و روح خود را صیقل داده و سپس با خداوند و خلق او پیمان ببندند امانتی که از مردم تحویل می گیرند را بدون هیچ چشم داشت مادی تحویل دهند.

امید آنکه مردم فهیم نیز با مطالعه  و بصیرت کامل در خصوص نامزد های نمایندگی مجلس، تحقیق همه جانبه به عمل آورده و نمایندگانی را به مجلس بفرستند که نماد، خدا باوری، اعتقاد و امانت داری در سنگر قانون گذاری باشند.

به امید آن روز

کریم دلفانی از طلاب حوزه علمیه قم

۳۱۳/۱۷