به گزارش خبرگزاری حوزه حجت‌الاسلام‌والمسلمین مجتبی کلباسی در سخنانی به مناسبت سالروز ولادت با سعادت حضرت زهرا(س) و روز مادر،  با بیان اینکه انتظار از جنس حرف و حالت نیست، اظهار کرد: انتظار از جنس عمل است. درنتیجه اگر عملکرد یک خانواده و به‌ویژه مادر در راستای تبیین و نهادینه کردن سبک زندگی مهدوی باشد شاهد تربیت نسلی منتظر خواهیم بود.

رئیس مرکز تخصصی مهدویت با اشاره به حدیث نبوی ««افضل اعمال امّتی انتظار الفرج»، گفت: در این حدیث بهترین عمل امت، انتظار فرج برشمرده شده است. بنابراین چنین نیست که انتظار یک حالت و یا دانش باشد. گرچه که دانش لازمه کار است اما انتظار خودش یک فعل است، ما اگر توقع داریم که یک مادر فرزندان منتظر پرورش دهد باید قبل از هر چیز فرهنگ‌سازی نسلی داشته باشیم. در عمل کسی منتظر است که تمام حواس و آرمان‌هایش متمرکز بر آرمان‌های الهی است، یعنی دنبال عدالت است، دنبال حمایت از تقوا است، دنبال رفع ظلم است، دنبال این است که مسیر اولیای الهی طی شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین کلباسی تأکید کرد: این مؤلفه‌ها زمانی در عمل دیده می‌شود که خانه ما، ارتباطات ما، گفتارهای ما و تمامی حرکات و سنکات ما در این مسیر باشد. این‌گونه می‌توانیم نسل منتظر تربیت کنیم، برخی زندگی‌ها بوی تجمل، حسادت و رقابت‌های ناصحیح می‌دهد، بوی فخر و افتخارهای موهوم می‌دهد، این‌چنین زندگی به‌طورقطع رنگ و بویی متفاوت با سبک زندگی منتظرانه دارد. در چنین قالبی نمی‌توان توقع تربیت نسل مهدوی را داشت.

این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه انسان منتظر دنیاگرا نیست، افزود: دنیاگرا نَه به این معنا که تارک‌دنیا باشد که این مقوله‌ای متفاوت است. مقصود ما از دنیاگرایی آن است که فرد تمامی امور زندگی‌اش بر اساس دنیامحوری باشد، این در حالی است که زندگی مهدوی به‌هیچ‌روی موافق با تجمل‌گرایی نیست. شکل‌دهی به چنین قالب‌های شخصیتی در خانواده و به‌ویژه با محوریت مادر خانواده شکل می‌گیرد.

رئیس مرکز تخصصی مهدویت در ادامه ابراز کرد: انتظار واقعی به معنای دائماً در تکاپو بودن است، تکاپو برای تربیت، برای رشد و اعتلای تربیت فرزندان در مسیر فرهنگ مهدوی و این مهم میسر نمی‌شود مگر آنکه در قالب خانواده چنین مسئله‌ای به فرزندان منتقل شود. این سیره‌ای است که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) و به‌ویژه فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) در زندگی داشتند.

وی در ادامه ابراز کرد: زندگی حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) چه در زمان حیات پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) و چه مدت کوتاه بعد از رحلت حضرت، تماماً در مسیر تحقق اهداف رسالت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) بود، درواقع فارغ از جنبه پدری و از باب ولایت‌پذیری این‌گونه عمل می‌کردند. همچنین در طول زندگی خود با حضرت امیر (علیه‌السلام) با حضور در خانه و تربیت فرزندان و در حقیقت فراهم کردن بستر فعالیت مؤثر برای امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این مسیر را ادامه می‌دهند، ضمن اینکه در همین ایام حتی در برخی از جنگ‌ها و حملاتی که دشمن به مدینه داشتند، در کنار پدر گرامی‌شان و حضرت امیر (علیه‌السلام) حضور می‌یافتند.

حجت‌الاسلام والمسلمین کلباسی اضافه کرد: لذا زندگی حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) سرتاسر تلاش، مبارزه با شرک و جاهلیت است که آن را در همه عرصه‌های زندگی ایشانمی توان دنبال کرد و بعد از ارتحال نبی مکرم اسلام (صلی‌الله علیه و آله) نیز این مسیر ادامه دارد، اما در این مقطع وظیفه دیگری نیز اضافه می‌شود و آن حفظ وحدت جامعه در برابر خطرات بیگانه است، یعنی درعین‌حال که حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) دچار آسیب‌ها و مظالمی شده بودند اما ایشان توصیه پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) مبنی بر صبر و تحمل را مدنظر داشته و مصالح عمومی را موردتوجه قراردادند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: چنین رویکرد و سیره‌ای در قامت رفتار و عملکرد حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) دقیقاً همان مؤلفه‌ای است که سایر ائمه اطهار (علیهم‌السلام) به آن تأسی کردند. بنابراین، تربیت نسل منتظر در گروی نوع رفتار و تربیتی است که فرزندان از والدین و به‌ویژه مادر خود دریافت می‌کنند.

313/32