به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه ماه پربرکت شعبان، آخر سال اخلاقی مومنان است، بیان داشته اند:با رسیدن ماه پر برکت شعبان این آخر سال اخلاقی ماست. مستحضرید هر کسی برای خود یک سالی دارد کشاورزان معمولاً اول سالشان اول پاییز است یعنی درو میکنند و سود و زیان کِشت و زرعشان را مشخص میکنند, برخیها هم اول سالشان فروردین است آنها که میخواهند بالنده باشند و مثل گیاه زندگی کنند معمولاً کسانی اند که در حدّ حیات گیاهی هستند و اول سالشان فروردین است رشد میکنند و جامه خرّم در برمیکنند، اما کسانی که در مسائل اخلاقی کار میکنند اول سالشان ماه مبارک رمضان است لذا ماه شعبان آخر سال اخلاقی اینهاست در آخر سال نظیر اینکه نزدیک امتحانات کنکور میشود انسان چگونه تلاش و کوشش میکند مطالعه کند و حضور ذهن داشته باشد, اینها که سال اخلاقی دارند تمام تلاش و کوشش آنها این است که در این ماه شعبان بدهکاریهایشان را بدهند حقّالله دارند حقّالناس دارند توبهای باید بکنند واجبی ترک کردند حرامی مبتلا شدند تمام این دِیْنهای حقّاللهی و حقّالناسی را در ماه شعبان بدهند که وقتی اول سال فرا میرسد اینها با سود همراه باشند.لذا آنهایی که در مسائل اخلاقی کار میکنند اول سالشان ماه مبارک رمضان است و ماه شعبان را با تلاش و کوشش و ناله و ضجّه میگذرانند که بدهکار نباشند. اینکه این بزرگوار گفت:
ماه شعبان مده از دست قدح کاین خورشید از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
همین است یعنی الآن ماه شعبان, آخر سال است یازده ماه گذشت این ماه آخر سال است آخرین ماه است اگر بخواهی چیزی بنوشی بنوش وگرنه ماه مبارک رمضان که آمد ماه کار است ماه جایزه نیست شب و روز این ماه مبارک رمضان را باید تلاش و کوشش کنی تا شب عید رمضان یعنی شب عید فطر که شد و روز عید رمضان یعنی عید فطر که شد آنجا به عنوان لیلةالجوائز یا یومالجوائز چیزی به تو بدهند وگرنه ماه مبارک رمضان ماه کار است ماه رفتن است نه ماه جایزه گرفتن, «ماه شعبان مده از دست قدح کاین خورشید» این خورشید وصال این جام دادن این جایزه دادن اگر ماه شعبان نصیب تو نشد ماه مبارک رمضان نصیبتان نمیشود ماه مبارک رمضان باید بدوید تا در شب عید رمضان چیزی به شما بدهند ماه کار است نه ماه وصال. البته انسان از کار کردن و عبادت کردن لذّت میبرد ولی لذّت دیدار و لذّت وصال چیز دیگری است اگر شب عید رمضان شد روز عید رمضان شد روز عید فطر شد آن وقت میگویند:
روز عید است و من امروز در آن تدبیرم که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم
آن روز, روزه جایزه است که چیزی به آدم میدهند, بنابراین ما اگر به آن حد نرسیدیم لااقل این یک ماه را که نزدیک است سال قبلی تمام بشود بررسی کنیم دِیْن و حقّالله و حقّالناس و نقصها و قصورها و تقصیرها را ترمیم بکنیم.
ایشان در بخش دیگری از فرمایشات خود به اهمیت مناجات شعبانیه و صلوات مخصوص در این ماه اشاره کرده و بیان کرده اند:
مطلب بعدی آن است که این دعای نورانی مناجات شعبانیه از یک طرف و این صلوات نورانی امام سجاد(سلام الله علیه)که عندالزوال خوانده میشود منتها حالا در مراکز نماز بین الصّلاتین خوانده میشود از طرف دیگر, همه اینها به ما راه نشان میدهد که چگونه آخر سال را دریابیم راه وسیع است یعنی اگر کسی بخواهد برود هیچ مانعی ندارد هیچ مزاحمی ندارد هر چه بخواهد سرعت بگیرد مجاز است وقتی سرعت گرفت بخواهد سبقت بگیرد مجاز است برای اینکه اگر شما اتوبانی داشتید به اندازه آسمان هر چه تند بروید به کسی برخورد نمیکنید ﴿سَارِعُوا﴾ به چه چیزی؟ ﴿إِلَی مَغْفِرَةٍ مِن رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماوَاتُ وَالْأَرْضُ﴾ مسابقه بدهید میدان دوندگی و سرعت به اندازه آسمان و زمین است. در این صلوات نورانی که بین صلاتین خوانده میشود از ذات اقدس الهی مسئلت میکنیم خدایا این ماه محفوف به رحمت است شب آن, روز آن, صبح آن, بینالطّلوعین آن پیچیده به رحمت است هیچ لحظهای از رحمت تو خالی نیست البته رحمت خاصّه و آن که رهبر ماست وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة و الثناء) روزها روزه, شبها نماز, توفیقی بده که ما سنّت او را احیا کنیم. اگر کسی جوان است قدرت بدنی دارد روزهٴ این ماه فراموشش نشود ولو سه روز این ماه را روزه بگیرد هم باز کافی است چون هوا گرم است تابستان است با تحصیل حوزه و دانشگاه شاید هماهنگ نباشد به مزاجتان آسیب نرسانید لکن اگر کسی استراحت بیشتری کند سحر را دریابد روزهٴ این ماه آن راه را سریعتر میکند برای اینکه در همین صلوات میخوانیم وجود مبارک حضرت روزها را روزه میگرفت و شبها را به نماز شب برمیخاست بعد به خدا عرض میکنیم خدایا توفیقی بده که ما سنّت او را رعایت کنیم.