به گزارش خبرگزاری حوزه، کتاب «پرسمان علوی» اثری از مؤسسه آموزشی ـ پژوهشی مذاهب اسلامی و با همکاری ستاد پاسخگویی به مسائل مستحدثه دینی است که بخش های گوناگون این کتاب در شماره های مختلف تقدیم نگاه شما فرهیختگان می گردد.

مرور زمان بسیاری از چهره های بزرگ تاریخی را کهنه و یا به فراموشی می سپارد و جز نامی از آنان در لابلای تاریخ نمی گذارد، اما در این میان برخی از چهره ها را نه تنها مرور زمان کهنه نمی کند بلکه روز بروز آنان را روشن تر و زنده می سازد.

یکی از کسانی که مرور زمان وجود او را روشن تر و نیاز به شناخت وی را ضروری تر می سازد، انسان کامل، امام علی بن ابیطالب(علیه السلام) می باشد.

بدون تردید امروزه انسان های تشنه عدالت و معنویت بیش از هر روز دیگر به الگو قرار دادن شخصیت حضرت امیر(علیه السلام) نیازمند است و این امر بستگی به شناخت و آگاهی همه جانبه از افکار، اندیشه ها و سیره و منش آن حضرت می باشد.

امید است که پروردگار بزرگ زمینه های الگوگیری آن حضرت را بیش از این به ما عنایت فرماید. از آنجا که پیرامون شخصیت بزرگان و افکار و سیره آنان پرسش ها و گاه در اثر فاصله زمانی ابهاماتی پدید می آید، شایسته است که به آنها پاسخ داده و ابهامات برطرف شود.

بدین جهت پرسش های رسیده از مناطق مختلف که مربوط به حضرت علی(علیه السلام) می باشد توسط معاونت پژوهش مؤسسه آموزشی ـ پژوهشی مذاهب اسلامی جمع آوری و به صورت کتاب در خدمت شیفتگان آن حضرت عرضه می شود.

* آیا راست است که می گویند حضرت علی (علیه السلام) شبی هزار رکعت نماز می خوانده اند؟

بدون تردید نخستین کسی که همراه پیامبر(صلی الله علیه وآله) به عبادت و پرستش خداوند پرداخت، علی (علیه السلام) بود.

حبة بن جوین روایت می کند: «سَمِعتُ علِیّاً یَقُولُ: عَبَدتُ اللهَ مَعَ رَسُولِ اللهِ(صلی الله علیه وآله) قَبلَ أَن یَعبُدَهُ رَجُلٌ مِن هذِهِ الأُمّةِ»؛ شنیدم که علی(علیه السلام) می گفت: من پیش از این که کسی از این امت، خدا را عبادت کند، همراه پیامبر(صلی الله علیه وآله)، خدا را عبادت می کردم.

بی شک امام علی(علیه السلام) از حیث مقدار عبادت یگانه روزگار بوده است. کیفیت نماز شب، دعاهای آن حضرت و مناجات ایشان را کتاب های مختلف نقل کرده اند و اکنون دعاهای به جا مانده از ایشان از گنجینه های عظیم است. ابن عباس می گوید: «هیچ گاه حضرت علی(علیه السلام) نماز شبش را ترک نکرد، حتی در لیلة الهریر که یکی از شب های جنگ صفین بود و در آن شب جنگ هم چنان ادامه داشت.

در روایات متعددی نقل شده است که حضرت علی(علیه السلام)، امام سجاد(علیه السلام) و برخی از امامان دیگر در شبانه روز هزار رکعت نماز می خوانده اند؛ البته هزار رکعت نماز خواندن در شبانه روز کار همیشگی آنان نبوده است.

مرحوم حرّ عاملی(رحمه الله) در کتاب وسایل الشیعه در ابواب نافله شهر رمضان از امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت می کند: «إِنَّ لِرَمَضانَ حُرمَةً وَ حَقّاً لا یَشبِهُهُ شَیءً، مِنَ الشُّهُورِ. صَلِّ مَا استَطَعتَ فِی رَمَضانَ تَطَوُّعاً بِاللَّیلِ وَ النَّهارِ وَ إِن استَطَعتَ فی کُلِّ یَوم وَ لَیلَة ألفَ رکعَة فَصَلِّ إِنَّ عَلِیّاً کانَ فِی آخِرِ عُمِرهِ یُصَلِّی فِی کُلِّ یَوم وَ لَیلَة ألفَ رَکعة»؛ رمضان دارای حرمت و حقی است که هیچ ماه دیگری از آن برخوردار نیست. در این ماه به قدر استطاعتتان در شب و روز آن نماز بخوانید و اگر بتوانید در هر شب و روز آن هزار رکعت نماز بخوانید. امام علی(علیه السلام) در آخر عمر شریفش در هر شب و روز هزار رکعت نماز می خواند.

البته لازم به یادآوری است هزار رکعت نماز خواندن در شبانه روز همه وقت را نمی گیرد، بلکه وقت بسیاری برای خوراک، استراحت و... باقی می ماند؛ خصوصاً اگر در نماز فقط حمد خوانده شود و به واجبات نماز اکتفا شود.

البته عبادت فراوان برای انسانی که در عبادت نشاط ندارد، سنگین و کسالت آور است. خواندن هزار رکعت نماز در شبانه روز سنگین و طاقت فرساست، اما برای کسانی که شیرینی و لذت عبادت را چشیده اند، این گونه عبادات، عبادتی عادی به شمار می آید؛ چنان که عده ای از علما نیز این کار را انجام می دادند.