خبرگزاری حوزه | معمولا وقتی دخترمان با خواهرش یا با خاله و دختر خاله اش به گردش و تفریح می رود و یا با آنها در خانه تنها می‌ماند، خیالمان راحت است و نگران نیستیم.

همین طور وقتی پسرمان با دوستان مدرسه و دانشگاه یا پسر عمو و پسر خاله بیش از اندازه معاشرت می کند حساسیت به خرج نمی دهیم؛ چراکه همجنس هستند؛ اما خیلی وقت‌ها از همان جا که فکرش را نمی کنیم ضربه می خوریم.

مسلما نمی‌توانیم فرزندانمان را در خانه زندانی کنیم و از روابط اجتماعی محروم گردانیم. نمی توانیم همیشه و همه جا در کنار دلبندانمان باشیم و آنها را کنترل کنیم،   ولی باید همه ی جوانب را در نظر بگیریم و از هیچ احتمالی غافل نشویم.

با فرزندانمان دوست باشیم و آنها را غیر مستقیم با خطرات اطرافشان آشنا کنیم.

نسبت به هیچ کس حتی نزدیکترین خویشاوندانمان اعتماد صد در صد نداشته باشیم. حتی معاشرت بیش از حد دایی و عمو با پسرمان باید برایمان حساسیت برانگیز باشد؛ تا زمانی که اطمینان حاصل کنیم خطری حریم خانواده ی ما را تهدید نمی کند.

 به تجربه ثابت شده است که افراط در روابط جنس موافق هم ممکن است عواقب جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد.

در حدیثی امام علی علیه السلام می فرماید:

رختخواب بچّه های شش ساله باید از هم جدا باشد. (کتاب من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۳۶؛ وسائل الشیعة، ج ۲۰، ص ۲۳۱)

حضرت در این روایت تنها کنار هم خوابیدن خواهر و برادر بالای شش سال را نهی نمی کند؛ بلکه فرزند را به طور مطلق بیان می کند، حتی دو خواهر و دو برادر هم نباید در رختخواب طوری قرار بگیرند که احتمال انحراف را به همراه داشته باشند.

در سن نوجوانی شرایط به شکل دیگری رقم می خورد. نوجوان به دوستان خود به شکل افراطی اهمیت می دهد. این  زمان پدر و مادر در نقشی جدید ظاهر می شوند؛ لذا والدین باید ضمن احترام به علاقه ی فرزندانشان، بر عدم گرایش او به جنس مخالف حتی در فضای غیر حقیقی نیز توجه نمایند.

علاوه بر این در امر دوستیابی او نظارت غیر مستقیم داشته باشند؛ چراکه نوجوان ممکن است به لحاظ بی تجربگی، در انتخاب دوست خوب دچار مشکل شود.

رفیق ناشایست می تواند شخصیت او را به انحراف کشانده و با گفته ها و کردارهای جنسی خود، وی را از راه راست به بیراهه بکشاند؛ لذا می توان روابط خانوادگی با دوستان فرزندانمان برقرار کنیم و علاوه بر ایجاد شناخت بیشتر درباره شخصیت کسی که با نوجوان ما معاشرت دارد؛ با کمک یکدیگر بر رفتار آن ها نظارت نامحسوس داشته باشیم.

از روش‌های غیرمستقیم کنترل روابط جنسی در فرزندان، آموزش احکام به نوجوانان است. آشنایی با احکام دینی و انتظاراتی که خدا و اولیای الهی از او دارند، باعث می‌شود که شخصیتی متعهد و علاقه‌مند به راهنمایی‌ها و قوانین خداوند بیابد و از مسیر هدایت فطری و الهی منحرف نگردد و به انجام رفتارهای نابهنجار روی نیاورده، نسبت به آنها حیا نموده و حساسیت نشان دهد.

حضرت پیامبر(ص) به بعضی از کودکان نگاه کردند، رفتار آن‌ها حکایت از عدم آشنایی به آداب و احکام دینی بود. ایشان برای توجه دادن اولیاء کودکان فرمودند: وای بر فرزندان آخر الزمان از دست پدرانشان، یکی از اصحاب گفت: ای رسول خدا  از دست پدران مشرکشان؟ فرمودند: نه، بلکه از دست پدران مؤمنشان که هیچ چیز از فرائض و احکام الهی را به آن‌ها نمی‌آموزند و حتی ممکن است اگر کودکان خود یاد بگیرند، والدین مانع آن‌ها شوند.

این اولیاء به اندک کارهای دنیوی از ناحیه کودکان، به آن راضی می‌شوند و هیچ توجهی به اخلاق و معنویت آن‌ها نمی‌کنند. من از این‌ها بیزارم و آن‌ها از من بیزار». (جامع الاخبار، ج۱۰۲؛ مستدرک الوسائل: ۱۵ /۱۶۴، ص ۱۷۸۷۱)

آزاده ابراهیمی فخاری