به گزارش خبرگزاری «حوزه» در قزوین، با مرور داستان ها و نقل های تاریخی به این نتیجه می رسیم که پهنه مینودری قزوین از دیرباز سرزمین تولد و پرورش علمای بزرگ اسلام بوده است و این مهم تا به جایی پیش رفته که همواره در کنار نام قزوین پیشوند عالم خیز بودن آن هم به کار رفته است.
با نگاهی به تاریخچه این شهر مذهبی و توجه به زندگینامه شخصیت های فقهی و اسلامی نظیر علامه سید ابوالحسن رفیعی، آیت الله سید ابوتراب ابوترابی، علامه سیدموسی زرآبادی، آیت الله سید ابراهیم موسوی، آیت الله سیدابوالحسن، آیت الله میرزا ابوالقاسم بن ملا محمد تقی(شهید ثالث) و سایر علما و شخصیت های مذهبی قزوین می توان بر عالم خیز بودن این شهر کهن تصدیق کرد.
این مهم در حالی است که مقام معظم رهبری در سفر خود به قزوین درباره وجود علما و فضلا در این شهر می فرماید: در جایی خواندم که نتیجه‌ی آنچه از مطالعات مربوط به قزوین و استان قزوین به‌دست می‌آید، این است که به قدری از این شهر شخصیتهای برجسته، از فقیه و حکیم و طبیب و ریاضیدان و مورّخ و هنرمند برخاسته که اگر کسی بخواهد اسم همه‌ی آنها را بگوید، اقلاً دو سه ساعت وقت لازم است! شما جوانان اهل قزوین، شما دختران و پسرانی که در این فضای اقلیمی و فرهنگی تنفّس و رشد می‌کنید، به این سابقه‌ی کهن تکیه کنید"، که این مهم نشان دهنده عالم خیز بودن این شهر است.
دفتر نمایندگی خبرگزاری حوزه در استان قزوین در سلسله گزارش هایی هر هفته علمای این خطه از ایران اسلامی را معرفی و زندگینامه آنها را به صورت مختصر شرح می دهد تا مردم و به ویژه جوانان و نوجوانان با گذشتگان و عالمان خود بیش از پیش آشنا شوند.
در هفتمین قسمت از این گزارش ها، به معرفی آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی خراسانی پرداخته می شود که در دوران زندگی خود خدمات زیادی را در زمینه علمی و تبلیغی انجام داده است.
زندگینامه
آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی فرزند شیخ احمد تنکابنی قزوینی، سال ۱۳۱۸ قمری در یک خانواده مذهبی در قزوین دیده به جهان گشود و توانست در طول عمر با برکت خود خدمات زیادی را در زمینه های مختلف علمی و تبلیغی انجام دهد.
تحصیلات
مرحوم شیخ مجتبی قزوینی، تحصیلات مقدماتی را در شهر قزوین به پایان برد و بعد از آن در سال ۱۳۳۰ هجری قمری به همراه پدر خود راهی نجف اشرف شد و هفت سال در آن سامان مقدس ماند و از اساتید و علمای بزرگی مانند سید محمد کاظم یزدی و میرزا محمد تقی شیرازی کسب فیض کرد.
شیخ در سال ۱۳۳۷ از عتبات مقدسه به ایران بازگشت و به مدت دو سال در زادگاه خود ماند، در این مرحله از عمر خود بود که به مربی بزرگ، دانای اسرار و حقایق و عالم به معارف قرآنی یعنی آیت الله سید موسی زرآبادی رسید و با تعالیم او پا به دایره عوالم انسانیت و سناخت این عوالم گذاشت و در راه کسب علم باطن افتاد.
شیخ پس از این دو سال به قم سفر کرد و دو سال هم در این شهر سپری کرده و از محضر شیخ عبدالکریم حائری استفاده کرد.
پس از قم ایشان به مشهد سفر کرده و در آستانه علم و حقیقت و آستانه فیض و ولایت ماندگار گشت و از محضر اساتید مختلفی استفاده کرد.
اساتید
برخی از اساتید شیخ مجتبی قزوینی عبارتند از آیات:
علامه سیدموسی زرآبادی
محمدحسین نائینی
سید محمدکاظم یزدی
حکیم شهیدی
میرزا محمد آقازاده خراسانی
آقاحسین قمی
موسی خوانساری
اسدالله عارف یزدی
میرزا مهدی غروی اصفهانی
عبدالکریم حائری یزدی
شاگردان
شیخ مجتبی قزوینی شاگردان زیادی را در شهرهای مختلف تربیت کرده است، اما مهم ترین شاگردان او عباتند از:
سید جمال الدین استرآبادی
محمدباقر ملکی میانجی
سید علی حسینی سیستانی
سید حسن ابطحی
ابوالقاسم خزعلی
سید عباس سیدان
سید جعفر سیدان
محمد واعظ‌زاده خراسانی
عبدالنبی کجوری
محمدرضا سعیدی
سید محمود مجتهدی
اسماعیل فردوسی‌پور
محمدکاظم مدیرشانه‌چی
سید عبدالکریم هاشمی‌نژاد
محمد حکیمی
محمدرضا حکیمی
علی حکیمی
محمد مهدی رکنی یزدی
علی نوروزی
مهدی مروارید
محمدرضا دهشت
سید علی خامنه‌ای
عباس واعظ طبسی
حبیب‌اله احمدی قزوینی فرزند ایشان
سیدجمال جلیلی پروانه
حمایت از نهضت امام خمینی(ره) در سال ۱۳۴۲
آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی در عین حال که مستغرق در عوالم روحانی و معنوی بودند، هیچگاه از انجام تکالیف سیاسی و اجتماعی غفلت نمی کردند و از همان ابتدای شروع نهضت امام خمینی در سال ۱۳۴۲ حکم کردند. «حاج آقا روح الله در همه زمین مرجع است و همه باید به ایشان رجوع کنند!» و پیوسته از ایشان حمایت کامل داشتند و حتی تصویر امام خمینی (رض) را در منزل خود که محل آمد و شد روحانیون و طلاب بود، در بالای سر خود نصب کرده بودند.
در مشهد مقدس، رهبری حرکت طلاب حوزه در مسیر نهضت امام خمینی (ره) را عمدتاً مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی بر عهده داشتند.
شیخ مجتبی در کلام مقام معظم رهبری:
«من خودم از دوران جوانی و طلبگی، به مناسبت وجود دو استاد بزرگ در حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد، با نام قزوین و قزوینی آشنا شدم: شخصیت برجسته‌ی مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی و شخصیت ممتاز مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی دو ستاره درخشان در حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد که ما از دوران جوانی و نوجوانی نگاهمان به این دو چهره‌ی ارزشمند بود. نام قزوینی در ذهن طلبه‌ی مشهدی، به برکت وجود این دو شخصیت بزرگوار، یک نام درخشان و همراه با افتخار تلقّی شده است. این دو نفر - بخصوص مرحوم حاج شیخ مجتبی - جزو ارادتمندان و شاگردان یک شخصیت برجسته‌ی دیگر قزوینی یعنی مرحوم «سیّد موسی زِرآبادی» بودند. شخصیت عظیمی که در همین شهر، مرکز پرتوفشانیِ معنوی و سلوکی و عرفانی به شعاع وسیعی از طلّاب و جویندگان معرفت محسوب می‌شد:.
وفات
این عالم برجسته پس از سال ها تلاش و کوشش در راه اسلام در روز دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۴۶–۲۲ ذی‌الحجه ۱۳۸۶ پس از تحمل یک بیماری طولانی، درگذشت.
پیکر ایشان در حرم علی بن موسی‌الرضا (ع) درصحن عتیق به خاک سپرده شد و مزار ایشان اکنون در طبقه پایین صحن رضوی واقع در دارالاجابه، پذیرای خیل مشتاقان و زائران حضرت رضا (ع) است.
انتهای پیام
