شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ |۱۲ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶ | Dec 14, 2024
دفاع مقدس

حوزه/ مسئول دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خراسان شمالی گفت: اداره فرهنگی و مذهبی جبهه‌ها به دست روحانیت بود و این همان نقش تبلیغی بود که تا خطوط مقدّم، ترویج و تشریح احکام شرعی و مسائل معنوی و اخلاقی، تفسیر قرآن و کلاس‌های آموزش عقیدتی ایفا می‌شد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در خراسان شمالی، حجت‌الاسلام علیرضا احمدی، امروز در نشست با شماری از روحانیان ایثارگر استان، با اشاره به نقش روحانیت در دفاع مقدس، اظهار کرد: مجاهدان روحانی از آغاز جنگ فعال بودند مثل شهید شریف قنوتی اولین شهید روحانی جنگ بود که در جمع‌آوری کمک در شهرستان‌ها به جبهه نقش ایفا می‌کرد و در خرمشهر دفاع جانانه از شهر انجام داد تا آن روحانیانی که در آخرین روزهای جنگ در تنگه مرصاد مشتاقانه به وظیفه خود عمل کردند.

وی با بیان اینکه دلگرمی رزمندگان به بیان الهی روحانیان رزمنده بود، گفت: حجت الاسلام والمسلمین کعبی در بیان خاطراتش می‌گوید: تا قبل از آغاز عملیات‌ها با رزمندگان جلسه اخلاقی می‌گرفتیم، به نوجوانان درس می‌دادیم، تبلیغ چهره به چهره داشتیم و درمجموع حال و هوای جبهه را تا جای ممکن معنوی و روحانی می‌کردیم. موقعی هم که عملیات بود، پا به پای رزمندگان در جبهه می‌جنگیدیم. وی یکی از علت‌های پیروزی و فتح خرمشهر را حضور روحانیت در جبهه بیان کرده است.

مسئول حوزه نمایندگی ولی‌فقیه در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خراسان شمالی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: شاید بتوان گفت که اداره فرهنگی و مذهبی جبهه‌ها به دست روحانیت بود و این همان نقش تبلیغی بود که تا خطوط مقدّم، ترویج و تشریح احکام شرعی و مسائل معنوی و اخلاقی، تفسیر قرآن و کلاس‌های آموزش عقیدتی ایفا می‌شد.

وی افزود: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، سازمان تبلیغات اسلامی، ستادهای اعزام مبلّغ به جبهه، دفاتر ائمه جمعه، مدارس علمیه، به‌طور مستقیم و بعضی از کانال‌های دیگر، روحانی به منطقه اعزام می‌کردند. البته بعضی از مراکز اعزام‌ها تخصصی‌تر عمل می‌کردند مانند دفتر تبلیغات اسلامی که محوریت اصلی اعزام را بر عهده داشت و بعضی از جاها محدودتر بودند.

حجت‌الاسلام احمدی گفت: روحانیت و طلبه‌ها انگیزه‌های متفاوتی برای حضور داشتند، برای بعضی بعد تبلیغی مهم‌تر بود و بعضی اولویت حضور رزمی برای آن‌ها اهمیت بیشتری داشت.

وی افزود: طیف دوم برای این‌که بعد فرهنگی‌شان مزاحم کار رزمی‌شان نشود، غالباً سعی می‌کردند به‌صورت گمنام باشند و به‌صورت بسیجی در جبهه شرکت می‌کردند که غالباً هم اعزامشان پایگاه بسیج بود و از مراکزی که سپاه اعزام داشت، به جبهه اعزام می‌شدند و در منطقه بودند و تا زمانِ شهادتشان هم مشخص نمی‌شد که این‌ها طلبه هستند و بعضی‌ها ابا داشتند از این‌که عنوان طلبگیِ خود را مطرح کنند، چون ممکن بود مسؤولیت‌های فرهنگی روی دوش آن‌ها گذاشته شود و از کار رزمی باز بمانند.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha