به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از بوشهر، پس از شیوع ویروس کرونا که تعدادی از هموطنان به علت این بیماری رخت از دنیا بربستند و از خانواده و دوستان و بستگان جدا شدند، شرایط خاصی ایجاد شد که یکی از مهم‌ترین تبعات آن دغدغه چگونگی تدفین فوتی‌های ناشی از این بیماری واگیر دار بود که غسال‌ها در این شرایط حساس با تمام توان به وظیفه خود در این زمینه عمل کردند و متوفیان این بیماری را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و شرعی تدفین کردند.
کرونا خیلی از مناسبات اجتماعی و رسوم از جمله انجام خاکسپاری و تدفین و مراسم فاتحه را کمرنگ کرده‌است، طوریکه تا پیش از شیوع این بیماری اگر کسی فوت می‌کرد، آرامستان مملو از جمعیت بود اما در شرایط کنونی کمتر کسی پایش را به آرامستان می‌گذارد.
بازماندگان اموات کرونایی در زمان تدفین که به خاطر از دست دادن عزیزشان کسانی را ندارند که دلداری‌شان بدهد و آرام‌شان کند، غسال‌ها هستند که به آنها ملحق می‌شوند و خود را در غم آنان شریک می‌دانند.
در تاریخ همواره مردان و زنانی بوده و هستند که در مقاطع مختلف جان در طبق اخلاص نهاده و عمیق‌ترین مفاهیم بشری از ایثار و فداکاری را برای نسل‌های آینده تعریف کردند که یکی از جان‌بر کفان، مردان غیوری هستند که در عرصه تغسیل و تدفین اموات کرونایی مشغول به خدمت هستند.
غسال‌ها به عنوان جهادگران بی ادعا و گمنام در خط مقدم مبارزه با کرونا حضور داشته و در شرایط بسیار سخت وظایف خود را به نحو احسن انجام می‌دهند و لازم است از دید جامعه پنهان نمانند و زحمات آنان به نحو شایسته بازگو و اطلاع رسانی شود.
در فضای کرونایی و رعب آوری که از این بیماری ایجاد شده، طلبه‌های برادر و خواهر در گناوه با شجاعتی مثال زدنی، تن بی‌جان فوت شدگان ناشی از ابتلا به کرونا را غسل می‌دهند.
واجب بر زمین مانده
حجت الاسلام مهراب خادمی یکی از روحانیون فداکار و باشهامت و خوشرو که در امر غسل و تدفین اموات کرونایی فعالیت دارد، کار خود را این گونه توصیف و شرح می دهد.
خدمت رسانی خود را از بیمارستان آغاز کردم و وقتی احساس کردم جنازه مسلمانی روی زمین مانده و نیاز به غسل و دفن دارد، راهی غسالخانه شدم تا بتوانم دین خود را ادا کنم.
دیدم که شستن میت قضیه‌ای خاص است و هرکسی وارد این مقوله نمی‌شود، با خودم گفتم که برای کمک به بیماران، داوطلبان دیگری حضور پیدا می‌کنند، اما برای غسل دادن فوتی‌ها، هرکسی راضی به حضور نمی‌شود و این موضوع باعث شد تا بدون هیچ گونه چشمداشتی و به خاطر رضای خدا در این عرصه ورود کنم.
تغسیل افراد فوت شده بر اثر ویروس کرونا برای غسال‌ها با سختی همراه است، زیرا احتمال ابتلای این قشر زحمتکش از اموات بسیار زیاد است، اما اگر هیچ کس برای غسل و کفن این اموات اقدام نمی‌کرد این واجب بر زمین می‌ماند.
قدردانی خانواده های اموات کرونایی
یکی از طلاب خواهر مدرسه علمیه الزهرا(س) غسال اموات کرونایی هم گفت: با توجه به امکان خطر انتقال این بیماری و حاضرنشدن خانواده اموات به غسل دادن، برای ما سخت بود یک مومن بدون غسل و کفن دفن شود و برخود تکلیف دانستیم و به همراه دوستان طلبه تصمیم گرفتیم این سنت الهی را انجام دهیم.
وی از بردن نامش پرهیز کرد و افزود: بعد از هر بار غسل و تدفین بیماران کرونا، خانواده‌های آنها خیلی خوشحال بودند و از اینکه میت شان با غسل و کفن دفن خواهد شد از ما تقدیر می‌کنند که چنین برخوردی برای ادامه خدمت کردن روحیه و انرژی بخش است.
جهاد بانوان طلبه گناوه
سیده زهرا موسوی نسب، مدیر مدرسه علمیه الزهرا(س) گناوه هم در سخنانی گفت: طلاب خواهر این مدرسه در تغسیل و تدفین بانوان فوت شده بر اثر ابتلا به کرونا در این شهرستان فعالیت دارند.
وی افزود: طلاب خواهر از بدو شیوع ویروس کرونا هم پای دیگر حافظان سلامت بصورت جهادی وارد میدان شدند و در چندین جبهه ارائه خدمت کردند که برگ زرینی در تاریخ روحانیت است.
شهرستان گناوه در شمال استان بوشهر از نقاط با وضعیت قرمز کرونایی جنوب کشور است.
