به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، حجت الاسلام والمسلمین محسن مهاجرنیا، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ اسلامی، در ششمین هم اندیشی علمی فقه نظام ساز با موضوع نقد و بررسی کتاب «فقه سیاست و حکومت» که به صورت مجازی و از طریق ایسنتاگرام و اسکایپ در محل موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) تهران برگزار شد، با اشاره به مبانی و بخش های مختلف کتاب «فقه سیاست و حکومت»، اظهار داشت: در بخشی از کتاب با عنوان «تاریخچه فقه و اجتهاد شیعی» که در یازده فصل ذکر شده است، ظاهرا نویسندگان محترم فقه سیاسی را به عنوان یک دانش بشری پذیرفته اند یعنی دانشی که مجتهدین تولید کرده اند و تولید شده دین نیست یعنی دانشی که استنباط عقلی و اجتهادی منضبط فقها از آیات و روایات است.

وی افزود: اگر ما این را بپذیریم کما اینکه در این کتاب اینگونه است؛ باید یک مبنا را بپذیریم به این شکل که ما دوگانه ای داریم به نام نص و اجتهاد. نکته دیگر اینکه مبانی شیعه بر تخطئه است نقطه مقابل مبنای اهل سنت که بر تصویب است، یعنی اجتهاد مجتهدان محصولش چیزی است که به حقیقت اصابت می کند و به تعبیری به حکم الله می رسد. با در نظر گرفتن این نکات؛ در فصل سوم کتاب متوجه می شویم که برخی مطالب آن قابل نقد است.

حجت الاسلام والمسلمین مهاجرنیا در پایان با اشاره به مطالب مطرح شده در موضوع «فقه سیاسی» در کتاب «فقه سیاست و حکومت»، خاطرنشان کرد: در این بخش مبانی فقهی که ذکر شده است؛ مبانی بسیار بعیده ای برای فقه سیاسی است زیرا جامعیت اسلام با چند واسطه می تواند مبنای فقه سیاسی باشد. همچنین در بخشی از کتاب آمده است «موضوع فقه سیاسی سه نوع است» در حالی که این سه نوع، سه مسئله فقهی است. ۳۱۳/۴۲