به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، استاد سیدمصطفی حسینی نقوی (السیف جایسی) از کشور هند در ششمین پیش همایش کنگره بین المللی بزرگداشت علامه میرحامد حسین با موضوع معرفی مؤسس مدرسه لکهنو در هند مرحوم علامه غفرانمآب که در سالن اجتماعات بنیاد فرهنگی امامت در قم برگزار شد، بیان داشت: بنده مقاله ای در ۶۰ صفحه درباره علامه غفرانمآب نوشته ام که در آن زندگینامه و آثار و نام شاگردان ایشان آمده است.

وی گفت: انسان وقتی به دنیا می آید اولین جامعه ای که با آن روبرو میشود خانواده اش هست و برای آنها زحماتی می کشد؛ اما وقتی که از دنیا می رود از او فقط اسمی می ماند و خاندان او را با نام او می شناسند؛ اما برخی خانواده ها نه با اسم که با صفتی شناخته می شوند و خانواده «اجتهاد» که نسل علامه غفرانمآب بوده اند با یک صفت اینچنین درخشان شناخته می شوند.

استادسیدمصطفی حسینی نقوی اظهار داشت: آیت الله دلدارعلی غفرانمآب یک مصنف، یک محقق و یک محدث بوده  که با کردار نیک خود سبب شد شاه بعد از وفاتشان به ایشان لقب غفرانمآب را بدهد؛ وی در نصیرآباد هند به دنیا آمد و علاوه بر لقب غفرانمآب در زمان حیات هم لقب مجدّدالشریعه را داشته است.

وی افزود: خورشید بعد از غروب نورش از نیمی از مردم پوشانده می شود اما حضرت غفرانمآب بعد از غروبشان هم نورشان بر مردم می تابد؛ ایشان با مجاهدت خود سبب یک تشیع سازی در شبه قاره هند شدند.

این محقق هندوستانی گفت: مجاهدت های ایشان در زمینه های مختلفی بوده که با این مجاهدت ها خاندان ایشان به خاندان اجتهاد شهرت یافته اند و تمام محققین شیعی در شمال شبه قاره به این قاره می رسند؛ میراث علمی ایشان منشأ فیض برای تمام شیعیان بلکه تمام مسلمین است.

این محقق دینی بیان داشت: نکته مهم در خاندان ایشان مجتهدسازی و پرورش شاگردهای مبرّز در جنبه ها و فنون مختلف همچون فقه، اصول، شعر و ادب و آیین عزاداری بوده که به صورت متواتر و در دوره های مختلف در بین اولاد ایشان و شاگردان دینی این خاندان دیده می شود.

وی گفت: این عالم ربانی  مکتب تشیع را در تمام نقاط شبه قاره هند گسترش دادند و شاگردان خود را به این نقاط میفرستادند.

سیدمصطفی حسینی نقوی تصریح کرد: علمای قبل از ایشان یا در تقیه بودند و یا تفکرات صوفیه را داشته اند؛ اما با آمدن ایشان این تفکرات تا حد زیادی در شبه قاره برچیده شد.

وی خاطرنشان کرد: مجموعه خطبه های ایشان در کتاب «مواعظ حسنیه» جمع آوری شده است.

این نویسنده دینی گفت: علامه میرحامد حسین رحمة الله علیه شاگرد پدرش و پدرش شاگرد علامه غفرانمآب بوده است؛ جناب میرحامد حسین می فرماید: تفکر اغلب شیعیان قبل از آمدن غفرانمآب صوفی بود که بعد از آمدن ایشان همه اینها عقب نشینی کردند.

وی در پایان عنوان داشت: علم و تحقیق در باب تشیع فقط در ایران و عراق نبوده و در هند هم از سوی این خاندان اجتهاد تحقیقات و پژوهش های شگرفی انجام شده است.