به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمدجعفر طبسی در یادداشتی با عنوان «غضبناک‌بودن حضرت فاطمه(س) تا آخرین لحظه عمرشان از خلیفه وقت» آورده است:

یکی دیگر از شبهه‌افکنی‌های جریان تحریف و تکفیر در شبکه‌های وهابی در ایام فاطمیه(س) موضوع رضایت حضرت فاطمه(س) در اواخر عمرشان از عملکرد خلیفه اول و دوم است.

این  شبکه‌ها به روایتی از ابن ‌سعد استناد می‌کنند که شخصی به نام عامر می‌گوید: "ابوبکر نزد فاطمه(س) هنگام بیماری او آمد و اجازه‌ی ورود گرفت. علی(ع) به فاطمه(س) فرمود: این ابوبکر  است که پشت در است. اگر می‌خواهی به او اجازه دهی. فاطمه(س) فرمود: "آنچه شما اراده کنید و دوست بدارید. " علی(ع) فرمود: آری! پس ابوبکر بر فاطمه(س) وارد شد و از او (س) عذر خواهی کرد و با  آن حضرت(س) سخن گفت. پس فاطمه(س) از ابوبکر راضی و خشنود شد. " (الطبقات‌الکبری، ج ۸، ص ۲۷ عن عامر قال جاء ابوبکر الی فاطمه(س) حین مرضت...) 

این حدیث از دو جهت قابل نقد و مورد اشکال است: ایراد نخست در سند آن است که مرسل است. زیرا "عامر" که این قضیه را نقل کرده، متولد (۲۰ ق) و متوفای (۱۰۶ق) است. یعنی هفت سال پس از مرگ ابوبکر به دنیا آمده است. با این حساب، عامر که هرگز ابوبکر را ندیده، چگونه می‌تواند چنین رخدادی را نقل کند!؟

اشکال دوم مربوط به محتوای روایت است؛ زیرا مضمون آن با حدیث مسند "صحیح بخاری" تعارض دارد.

بخاری در کتابش می‌نویسد: "پس فاطمه(س) بر ابوبکر به خاطر بازنگرداندن میراثش (فدک) خشمناک شد و دیگر با او سخن نگفت تا آنکه آن حضرت(س) از دنیا رفت. " (صحیح بخاری، ج۵، ص۲۹ فوجدت فاطمه علی ابی‌بکر فی ذلک فهجرته فلم تکلمه حتی توفیت...؛ ج۴، ص۴۲ فَغَضِبَت فاطمه بنت رسول‌الله(ص) فهجرت ابابکر فلم تزل مهاجرته حتی توفیت ...؛ صحیح‌مسلم، ج۵، ص۱۵۳)

واقعا چگونه می‌توانیم میان جمله "فرَضِیَت راضی شد" و جمله‌ی "فَغَضِبَت غضبناک گردید" جمع کنیم؟ به گفته بخاری، غضب و خشم و ناراحتی حضرت فاطمه(س) از خلیفه اول تا آخر عمر آن بانوی پاک و بهشتی ادامه داشت؛ پس هیچ صحبتی از راضی ‌شدن و رضایت ‌دادن حضرت فاطمه(س) در میان نیست.  

نکته‌ قابل تأمل اینکه با توجه به قطعی و غیر قابل انکار بودن غضب سیده نساء اهل‌الجنه (س) بر خلفاء، این سوال مطرح می‌شود که آیا رابطه‌ای میان خشم آن حضرت(س) و غضب خداوند وجود دارد؟

نقاد حدیث حاکم‌ نیشابوری (م۴۰۵ق) حدیثی را با سند متصل از پیغمبر اکرم(ص) نقل کرده که به حضرت فاطمه(س) فرمود:" قطعا خداوند با غضب تو خشمگین و با رضایت تو، خشنود می‌گردد" (المستدرک، ج۳، ص۱۱۸، ح۴۷۷۳ قال رسول‌الله (ص) لفاطمه(س) ان الله یغضب لغضبک ...)

حاکم‌نیشابوری این حدیث را صحیح دانسته است. طبق این روایت و حدیث صحیح بخاری، خلیفه‌ی اول خدا را نسبت به خود خشمگین ساخته است.

نکته‌ی دیگری که از حدیث صحیح حاکم نیشابوری استفاده می‌شود، عصمت حضرت فاطمه(س) است. به این بیان که آن بانویی که رضایتش رضایت خدا و غضبش غضب خداست، هرگز خدا را معصیت نمی‌کند. یعنی پاک و معصوم و به دور از خطا و گناه است.

به هر حال، دلیل دیگر  بر راضی نشدن حضرت فاطمه(س) از خلیفه‌ی اول، روایت جناب ابن‌قتیبه(م۲۷۶ق) است که می‌گوید: "فاطمه(س) از ابوبکر میراث پدرش رسول‌خدا(ص) را مطالبه کرد؛ اما ابوبکر از دادن آن خودداری نمود. وقتی فاطمه(س) دید ابوبکر از بازگرداندن میراثش اجتناب می‌کند، سوگند یاد نمود که دیگر با خلیفه سخن نگوید و وصیت فرمود تا شبانه دفن شود تا خلیفه در تشیع جنازه‌ی او(س) حاضر نگردد و آن حضرت(س) شبانه دفن شد. " (تاویل مختلف‌الحدیث، ج۱، ص۳۰۰ و قد طالبت فاطمه رضی‌الله عنها ابابکر بمیراث ابیها رسول‌الله(ص)...)

نکات بسیار مهمی در این روایت وجود دارد:

۱. خلیفه فدک را به فاطمه(س) نداد.

۲. قسم خوردن فاطمه(س) که دیگر با خلیفه سخن نگوید. این نشانه قهر سیاسی و غضب شدید آن حضرت(س) بر خلیفه وقت است.

۳. وصیت آن حضرت(س) به دفن شبانه

۴. وصیت حضرت فاطمه(س) به دفن شبانه برای آنکه راضی به حضور خلیفه در مراسم تشیع جنازه‌ی خود نبودند.

خلاصه آنکه حضرت فاطمه(س) تا آخرین لحظات عمر کوتاه و پربرکتشان هرگز از رفتار و عملکرد خلیفه وقت درباره فدک راضی نشدند و با خشم و قهر از او، خدا و رسولش(ص) را ملاقات نمودند.

این مطلب مشروعیت حکومت خلیفه را با چالش جدی روبرو می‌کند.