به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد محسن قرائتی در یکی از خاطرات خود می گوید:

به عیادت یکی از مراجع رفتم، ایشان از جای خود بلند شد و عمّامه‌اش را به سر گذاشت و نشست، علّت را پرسیدم. فرمود: به احترام شما.

من تقاضا کردم راحت باشد و استراحت کند، ایشان قبول کرد و فرمود: حال که اجازه می‌دهی عمّامه را بر می‌دارم.

شاید من تمام درس هایی که در محضرش خوانده‌ام فراموش کرده باشم، ولی این خاطره هنوز در ذهنم مانده که به احترام من بلند شد و عمّامه به سر گذاشت.

    منبع: خاطرات استاد قرائتی، ج ۱، ص ۴۷