دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ |۲ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 4, 2024
روی ماه خداوند را ببوس

حوزه/ رمان "روی ماه خداوند را ببوس" یکی از شاخص ترین رمان هایی است که با نگاهی هستی شناسانه و معرفت شناسانه نگاشته شده و تجدید چاپ آن به دفعات نشان داده که با مخاطب عام و خاص نیز ارتباط خوبی برقرار کرده است.

به گزارش خبرگزاری حوزه، "روی ماه خداوند را ببوس" رمان معروفی است به قلم نویسنده ای معروف و چیره دست به نام "مصطفی مستور" که سال ۷۹ این اثر را در ۲۰ بخش و در یکصد و بیست صفحه به همت انتشارات نشر مرکز به چاپ رساند و تاکنون نیز بیش از سی بار تجدید چاپ شده است.

این کتاب البته طی سال‌های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ در جشنواره قلم زرین به عنوان بهترین رمان برگزیده شد.

در خلاصه داستان این رمان خواندنی آمده است: "یونس که راوی داستان است برای رساله پایان‌نامه دکتری فلسفه خود موضوع خودکشی دکتر محسن پارسا و دلایل این حادثه و مرگ خودخواسته را انتخاب کرده و تا آخر داستان برای تکمیل این رساله درگیر حل این معماست. نامزدش ﺳﺎﻳﻪ، ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻱ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﻲ ﺍﺭﺷﺪ ﺍﻟﻬﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ موضوع پایان نامه‌اش در مورد «مکالمات خداوند و موسی(ع)» هست. ﻳﻮﻧﺲ ﻧﻪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﺬﻫﺒﻲ دیگری ﺩﺍﺷﺖ ﻭلی ﺣﺎﻻ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﺬﻫبی‌اش ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧ‌ﻜﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯﻡ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﻳﺮﻭﺯﻡ، ﻓﺮﻕ ﻛﺮﺩﻩ.

یونس مادر بیماری دارد که در جیرفت زندگی می‌کند و خواهرش هر روز اخبار نگران‌کننده‌ای از وضعیت جسمانی مادرش به یونس می‌دهد. ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ، ﺩﻭﺳﺖ قدیمی یونس که برای بردن مادرش به آمریکا (بخاطر بیماری سرطان زن آمریکایی اش)،   ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۹ ﺳﺎﻝ وارد ایران می‌شود. یونس در میان کوهی از مشکلات هرروز با این سوال مواجه می‌شود که آیا خداوند وجود دارد و ..."

این رمان در واقع با موضوعی فلسفی و هستی شناسانه نگاشته شده و نویسنده در آن به دنبال پاسخ دادن به پرسش‌هایی است که همیشه در جدال بین عقل و احساس مطرح می‌شوند.

مستور در واقع در این اثر، افکار دینی، معرفت‌شناسی، جامعه‌شناسی و… خود را با زبان شخصیت‌های داستان بیان می‌کند که بر پایه سه محور اساسی شک، عدم قطعیت و تنهایی، بنیان نهاده شده، ضمن آن که دغدغه اصلی نویسنده، یعنی خدامحوری و تفکر و اندیشه ایمان و تقدس و تلاش انسان برای کشف خود و کشف معنا و خدا، در داستان است که حتماً دارای ارزش فوق‌العاده و بسیار مهمی است. این رمان در حقیقت در شمار آن دسته از آثاری است که روح دردمند یک انسان از خودبیگانه را به خویشتن خویش بازمی‌گرداند و به آن انتظام می‌بخشد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha