به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور در هشتمین برنامه فصل همدلی که از لایو معاونت فرهنگی حوزه های علمیه خواهران پخش شد، با اشاره به سیر تدریجی توجه به جایگاه زن و اعتلای جایگاه زن در جامعه معاصر نزول در قرآن، اظهار داشت: سوره اعراف سی و نهمین سوره ای است که در سیر نزول به مسائل مربوط به زن و خانواده پرداخته است.

وی با بیان این که سوره اعراف ماهیت خانوادگی زنان و مردان را مورد توجه قرار داده است، افزود: قرآن کریم برخلاف کتاب مقدس تورات (که زن را عامل انحراف حضرت آدم می داند و او را به عنوان فردی تنبیه شده در خدمت مردان معرفی می کند)، حضرت آدم را نمادی از همه زنان و مردان عنوان می کند که ملائک بر او سجده کرده و خضوع تام بر این انسان کردند.

مدیر حوزه های علمیه خواهران با اشاره به برخی آیات سوره اعراف، افزود: خداوند در آیه ۱۰ این سوره می فرماید «وَ لَقَدْ مَکَّنَّاکُمْ فِی الْأَرْضِ؛ یعنی شما را فرصت و مکنت در زمین دادیم»، این فرصت به همه زنان و مردان صادر شده است «وَ جَعَلْنا لَکُمْ فِیها مَعایِشَ قَلِیلًا ما تَشْکُرُونَ؛ ما در زمین برای همه شما اسباب زندگی را فراهم کردیم، کم هستند از شمایی که اهل شکرگزاری باشند».

وی ادامه داد: سپس در آیه یازدهم ادامه می‌دهد «وَ لَقَدْ خَلَقْنَاکُمْ ُثمَّ صَوَّرْنَاکُمْ؛ من شما را خلق کردم، بعد شما را صورتگری کردم»؛ اینکه برخی ها زن و برخی ها مرد باشند، خطاب به همه است و اینکه همه انسانها چنین بودند، «ثمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَم؛ آن گاه به فرشتگان گفتیم: بر آدم سجده کنید»، سجده به آدم چون در آن زمان فقط آدم بود و تصویر و صورتگری و خلقت آدم خلقت همه ما بود و همه ظرفیت انسان را در همان آدم ایجاد کرد، چه زن و چه مرد.

مدیر حوزه های علمیه خواهران با بیان این که خداوند در قرآن دائما آغاز و ریشه‌های خلقت انسان را مورد توجه قرار می دهد و اینکه زن و مرد در این جریان مشترک بودند، بیان داشت: ادامه آیه می فرماید «فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ لَمْ یَکُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ؛ همه سجده کردند به جز ابلیس که از سجده کنندگان نبود».

وی گفت: بعد از اینکه خلقت آدم و حوا صورت گرفت، در آیه ۱۹ سوره اعراف کیفیت حضور آنها در بهشت مطرح می شود که این گونه است «و َیَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ؛ و [گفتیم:] ای آدم! تو و همسرت در این بهشت سکونت گیرید»، خطاب به هر دو است یعنی هر دو ساکن بهشت شوید،«فَکُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا؛ هر دو از بهشت، هر مقدار و از هر جایی می خواهید، تناول کنید».

حجت الاسلام والمسلمین بهجت پور خاطرنشان کرد: ادامه آیه می فرماید «و َلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ؛ و از هر جا [و هر نوع میوه ای] که خواستید بخورید و به این درخت نزدیک مشوید که از ستمکاران [بر خود] خواهید شد»، در این جا هر دو منع می شوند از اینکه به آن شجره منهیه، گندم یا سیب نزدیک شوند و هر دو در صورت نزدیکی ستمکار به خود معرفی می شوند.

وی با اشاره به آیه ۲۰ سوره اعراف که می فرماید «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وُورِیَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا»، افزود: کاری که در اینجا ابلیس کرد، این بود که «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ»، سراغ هر دوی آنها رفت، برای این که آنها را وسوسه کند «لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وُورِیَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا» تا آنچه از شرمگاه بدنشان بر آنان پوشیده بود نمایان شود و بعد هم توضیح می دهد که کیفیت وسوسه کردن آدم و حوا به وسیله ابلیس چگونه بود که باز خطاب را مستقیماً به هر دو می‌کند.