به گزارش خبرگزاری حوزه، درهمین طلیعه این نوشتار، لطفاً چند ثانیه ای فرصت کرده و نگاهی اجمالی به این آمارها بیندازید؛

در حال حاضر حدود ۵۵ درصد مردم آرژانتین به‌طور منظم کتاب می‌خوانند. همچنین مردم ژاپن، ۹۰ دقیقه در روز مطالعه دارند. شمارگان کتاب‌ها در ترکیه چیزی در حدود ۵۰ برابر ایران است، ضمن آن که تقریباً ۹۰ درصد مردم کانادا در طول سال حداقل یک کتاب را می‌خوانند. علاوه بر این ها بد نیست بدانیم که هر فردی هندی به طور متوسط سالانه بالای ۳۰۰ صفحه کتاب می‌خواند و نیمی از مردم ایتالیا حداقل دو کتاب در سال را به پایان می رسانند و همه این ها در حالی است که هر چند کماکان آمار دقیقی درباره نرخ سرانه مطالعه در کشور ما در دسترس نمی باشد، اما آن چه مسلم است این که آمار فعلی به هیچ وجه شایسته ی جامعه ما نیست و لذا باید در این جهت به دنبال برنامه ریزی قوی فرهنگی بود تا به یاری خدای متعال در آینده ای نزدیک شاهد تحولی ارزشمند در این باره باشیم.

در همین ایام که اذهان عمومی به نوعی متوجه انتخابات و مناظره های میان هفت کاندیدای ریاست جمهوری است، باید توجه داشت که هم اکنون طرح بهارانه کتاب در سراسر کشور در حال اجراست، اما آن چه قابل توجه است این که ورای مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم که تأثیر نامطلوبی در لاغرتر شدن سبد فرهنگی خانواده ها داشته، متأسفانه به جهت مباحث جامعه شناختی و فرهنگی، اقبال عمومی همچنان به سمت کتاب و کتاب خوانی، به نسبت جامعه گسترده و متنوع ایران اسلامی اندک است.

بی جهت نیست که مقام معظم رهبری در سخنرانی های متعدد خویش نسبت به این مقوله ابراز نگرانی کرده و خواستار توجه جدی مردم و مسئولان برای تقویت فرهنگ مطالعه در کشور شده اند.

به هر صورت نباید از یاد ببریم که یکی از شاخصه های مهم رشد و توسعه فرهنگی جامعه، ترویج فرهنگ کتاب خوانی در بین اقشار و سنین مختلف است و ای کاش کاندیدهای ریاست جمهوری- ورای هر نظر و سلیقه سیاسی و اجتماعی- راجع به این مقوله نیز تا حدودی ورود به مباحث داشتند و راهکارهای خود را برای ترویج کتاب خوانی در جامعه بیان می داشتند.

البته در این مجال روی سخن در وهله نخست، با مسئولان و متولیان امر کتاب و کتاب خوانی است و آن هم این که عنایت داشته باشند به صرف سر دادن شعارهای خوب فرهنگی و ارایه آمار، کاری از پیش نمی رود بلکه با درک حساسیت ها و اهمیت موضوع، می بایست در اندیشه برنامه ریزی و اجرای دقیق برنامه ها و طرح ها بود و در این خصوص از اصل آسیب شناسی نیز غافل نماند.

از سوی دیگر از نخبگان و فعالان رسانه ای و فضای مجازی نیز به حق این انتظار می رود که با اهتمام در زمینه ترویج فرهنگ کتاب و کتاب خوانی این فضیلت ارزشمند را در جامعه نهادینه و فراگیر کنند و طبعاً در این راستا از شیوه های نوین، خلاقانه و مؤثر به خصوص در مواجهه با نسل جوان بهره ببرند.

به هر صورت اگر واقعاً در پی آن هستیم که فرهنگ کتاب و کتاب خوانی، روز به روز در جامعه رواج بیشتری پیدا کند باید از همه زمینه ها و عوامل متعدد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، اطلاع رسانی و ... به درستی و در جای مناسب خود، بهره گیری کنیم تا ان شاءالله بستر و زمینه انس هر چه بیشتر افراد جامعه به ویژه نسل جوان با کتاب – این یار مهربان- مهیا شود.

سید محمد مهدی موسوی