به گزارش خبرگزاری حوزه، روز نهم، روز عرفه و از اعیاد بزرگ است، گرچه به اسم عید نامیده نشده و روزی است که خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خویش دعوت کرده و سفره‌های جود و احسانش را برای آنان گسترده و شیطان در این روز خوارتر و حقیرتر و رانده‌تر و خشمناک‌تر از روزهای دیگر است.

    

روایت شده: که حضرت زین العابدین(علیه‌السلام) در روز عرفه صدای گدایی را شنید که از مردم درخواست کمک می‌کرد، به او فرمود: وای بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست می‌کنی؟! و حال آنکه برای بچه‌های در رحم، در این روز امید می‌رود که احسان خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند.

    

و برای این روز چند عمل وارد است:

    

اوّل:

غسل.

    

دوم:

«زیارت حضرت سید الشّهداء» که برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلکه برتر از اینها است و روایات در فراوانیِ برتری و مزیت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است [یعنی از افراد بسیاری نقل‌شده است] و اگر کسی در این روز توفیق یابد که زیر قبّه‌ی مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی‌که در عرفات باشد نیست، بلکه بیشتر و بیشتر است و کیفیت زیارت آن حضرت پس از این در «باب زیارات» ان‌شاء‌الله تعالی می‌آید.

اللّٰهُ أَکْبَرُ کَبِیراً، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ کَثِیراً، وَسُبْحانَ اللّٰهِ بُکْرَةً وَأَصِیلاً، وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی هَدٰانٰا لِهٰذٰا وَ مٰا کُنّٰا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لاٰ أَنْ هَدٰانَا اللّٰهُ، لَقَدْ جٰاءَتْ رُسُلُ رَبِّنٰا بِالْحَقِّ، السَّلامُ عَلیٰ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، السَّلامُ عَلیٰ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلیٰ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، السَّلامُ عَلَی الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، السَّلامُ عَلیٰ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، السَّلامُ عَلیٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، السَّلامُ عَلَیٰ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، السَّلامُ عَلَیٰ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ، السَّلامُ عَلَیٰ عَلِیِّ بْنِ مُوسیٰ، السَّلامُ عَلَیٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ، السَّلامُ عَلَیٰ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ، السَّلامُ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ، السَّلامُ عَلَی الْخَلَفِ الصَّالِحِ الْمُنْتَظَرِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْنُ أَمَتِکَ، الْمُوالِی لِوَلِیِّکَ، الْمُعادِی لِعَدُوِّکَ، اسْتَجارَ بِمَشْهَدِکَ، وَتَقَرَّبَ إِلَی اللّٰهِ بِقَصْدِکَ . الْحَمْدُلِلّٰهِ الَّذِی هَدَانِی لِوِلایَتِکَ، وَخَصَّنِی بِزِیارَتِکَ، وَسَهَّلَ لِی قَصْدَکَ.

خدا بزرگ‌تر است بزرگ‌تر، خدا را سپاس بسیار، منزّه است خدای صبح و شام، سپاس خدا را که ما را به این راه هدایت نمود و ما آن‌گونه نبودیم که هدایت شویم، اگر خدا ما را راهنمایی نمی‌کرد، همانا رسولان پروردگار ما حق را آوردند. سلام بر رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش)، سلام بر امیرمؤمنان، سلام بر فاطمه زهراء، سرور بانوان جهانیان، سلام بر حسن و حسین، سلام بر علی بن حسین، سلام بر محمد بن علی، سلام بر جعفر بن محمد، سلام بر موسی بن جعفر، سلام بر علی بن موسی، سلام بر محمد بن علی، سلام بر علی بن محمد، سلام بر حسن بن علی، سلام بر یادگار شایسته، آن امام مورد انتظار؛ سلام بر تو ای اباعبدلله، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، بنده و فرزند بنده‌ات و فرزند کنیزت هستم، دوست دار دوستت و دشمن دشمنت می باشم، به زیارتگاهت پناه آورده و با آهنگ به سوی تو به خدا تقرب جسته، خدا را سپاس که مرا به ولایتت هدایت کرد و به زیارتت اختصاص داد و برایم همراه ساخت آهنگ به سویت را.

پس داخل روضه شو و بالای سر بایست و بگو:

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ نُوحٍ نَبِیِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ إِبْراهِیمَ خَلِیلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ مُوسیٰ کَلِیمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ عِیسیٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وارِثَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفیٰ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضیٰ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خَدِیجَةَ الْکُبْریٰ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ثارَ اللّٰهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَیْتَ الزَّکَاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ، وَأَطَعْتَ اللّٰهَ حَتَّیٰ أَتَاکَ الْیَقِینُ؛

سلام بر تو ای وارث آدم برگزیده خدا، سلام بر تو ای وارث نوح پیامبر خدا، سلام بر تو ای وارث ابراهیم دوست خدا، سلام بر تو ای وارث موسی هم‌سخن خدا، سلام بر تو ای وارث عیسی روح خدا، سلام بر تو ای وارث محمّد محبوب خدا، سلام بر تو ای وارث امیرمؤمنان ولی خدا، سلام بر تو ای فرزند محمّد مصطفی، سلام بر تو ای فرزند علی مرتضی، سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو ای فرزند خدیجه کبری، سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون خدا و تنهای به خون غلطیده که هنوز خونخواهی‌ات انجام نگرفته، گواهی می‌دهم که تو نماز را بپا داشتی و زکات پرداختی و امر به معروف و نهی از منکر نمودی و خدا و رسولش را اطاعت کردی تا مرگ به سویت آمد؛

فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ، یَا مَوْلایَ یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، أُشْهِدُ اللّٰهَ وَمَلائِکَتَهُ وَأَنْبِیاءَهُ وَرُسُلَهُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ، بِشَرایِعِ دِینِی، وَخَواتِیمِ عَمَلِی، وَمُنْقَلَبِی إِلَیٰ رَبِّی ، فَصَلَواتُ اللّٰهِ عَلَیْکُمْ، وَعَلیٰ أَرْواحِکُمْ وَعَلیٰ أَجْسادِکُمْ، وَعَلیٰ شاهِدِکُمْ وَعَلیٰ غائِبِکُمْ، وَظاهِرِکُمْ وَباطِنِکُمْ . السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ خاتَمِ النَّبِیِّینَ، وَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ، وَابْنَ إِمامِ الْمُتَّقِینَ، وَابْنَ قائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ إِلیٰ جَنَّاتِ النَّعِیمِ، وَکَیْفَ لَاتَکُونُ کَذٰلِکَ وَأَنْتَ بابُ الْهُدیٰ، وَ إِمامُ التُّقیٰ، وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقیٰ، وَالْحُجَّةُ عَلَیٰ أَهْلِ الدُّنْیا، وَخامِسُ أَصْحابِ الْکِساءِ، غَذَتْکَ یَدُ الرَّحْمَةِ، وَرَضَعْتَ مِنْ ثَدْیِ الْإِیمانِ، وَرُبِّیتَ فِی حِجْرِ الْإِسْلامِ، فَالنَّفْسُ غَیْرُ راضِیَةٍ بِفِراقِکَ، وَلَا شَاکَّةٍ فِی حَیَاتِکَ، صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَیْکَ وَعَلَیٰ آبائِکَ وَأَبْنائِکَ؛

خدا لعنت کند امتی که تو را کشتند و لعنت کند امتی که به تو ستم کردند و لعنت کند امتی که این واقعه را شنیدند و به آن خشنود شدند، ای مولای من ای اباعبدالله،گواه می‌گیرم خدا و فرشتگان و پیامبران و رسولانش را که مؤمن به شمایم و به بازگشتتان یقین دارم، بر پایه قوانین دینم و پایان‌های عملم و بازگشت گاهم به جانب پروردگارم، پس درود خدا بر جان‌هایتان و تن‌هایتان و حاضرتان و غایبتان و ظاهرتان و باطنتان، سلام بر تو ای فرزند خاتم پیامبران و فرزند آقای پیشوایان و فرزند پیشوای پرهیزکاران و فرزند پیشوای سپیدرویان به سوی بهشت‌های پر نعمت و چگونه این چنین نباشی؟ در صورتی که تو درگاه هدایت و پیشوای تقوا و دستاویز محکم خدا و حجّت بر اهل دنیا و پنجم اصحاب کسایی، دست رحمت غذایت داد و از سینه ایمان شیر داده شدی و در دامن اسلام پرورش یافتی، دل به فراقت راضی نیست و تردیدی در زنده بودنت نمی‌باشد، درود خدا بر تو و بر پدران و فرزندانت؛

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَرِیعَ الْعَبَرَةِ السَّاکِبَةِ، وَقَرِینَ الْمُصِیبَةِ الرَّاتِبَةِ، لَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْکَ الْمَحارِمَ، وَانْتَهَکَتْ فِیکَ حُرْمَةَ الْإِسْلامِ، فَقُتِلْتَ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْکَ مَقْهُوراً، وَأَصْبَحَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ بِکَ مَوْتُوراً، وَأَصْبَحَ کِتابُ اللّٰهِ بِفَقْدِکَ مَهْجُوراً . السَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَیٰ جَدِّکَ وَأَبِیکَ، وَأُمِّکَ وَأَخِیکَ، وَعَلَی الْأَئِمَّةِ مِنْ بَنِیکَ، وَعَلَی الْمُسْتَشْهَدِینَ مَعَکَ، وَعَلَی الْمَلائِکَةِ الْحافِّینَ بِقَبْرِکَ، وَالشَّاهِدِینَ لِزُوَّارِکَ الْمُؤَمِّنِینَ بِالْقَبُولِ عَلَیٰ دُعاءِ شِیعَتِکَ، وَالسَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ؛

سلام بر تو ای به خاک افتادۀ اشک روان و همدم مصیبت پی‌درپی، خدا لعنت کند امّتی را که حلال شمردند حرمت‌های تو را و درباره تو پرده حرمت اسلام را دریدند، کشته شدی (درود خدا بر تو) غمگین و محزون، رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) خونخواه تو شد، و کتاب خدا با از دست رفتنت مهجور گشت، سلام بر تو و جد و پدر و مادر و برادر و امامان از فرزندانت و شهید شدگان همراهت و بر فرشتگان دربرگیرنده قبرت و حاضران از زائرانت، آمین‌گوی برای قبولی دعای شیعیانت و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد؛

بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَجَلَّتِ الْمُصِیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَعَلَیٰ جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَأَلْجَمَتْ وَتَهَیَّأَتْ لِقِتالِکَ، یَا مَوْلایَ یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، قَصَدْتُ حَرَمَکَ، وَأَتَیْتُ مَشْهَدَکَ أَسْأَلُ اللّٰهَ بِالشَّأْنِ الَّذِی لَکَ عِنْدَهُ، وَبِالْمحَلِّ الَّذِی لَکَ لَدَیْهِ أَنْ یُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ یَجْعَلَنِی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَةِ بِمَنِّهِ وَجُودِهِ وَکَرَمِهِ.

پدر و مادرم فدایت ای فرزند رسول خدا، پدر و مادرم فدایت ای اباعبدالله، عزایت بزرگ شد و مصیبتت بر ما و همۀ اهل آسمان‌ها و زمین دشوار و طاقت‌فرسا گشت، خدا لعنت کند قومی که اسب‌ها را زین کردند و دهانه زدند و آماده پیکار با تو شدند، ای مولایم ای اباعبدالله، آهنگ حرمت نمودم و به زیارتگاهت آمدم، از خدا درخواست می‌کنم به مقامی که برای تو نزد اوست و منزلتی که برای تو پیش اوست که درود فرستد بر محمّد و خاندان محمّد و مرا در دنیا و آخرت همراه شما قرار دهد، به مهرورزی و جود و کرمش.

    

آنگاه ضریح را ببوس و بالای سر دو رکعت نماز، به هر سوره که بعد از سوره «حمد» خواستی بخوان و چون فارغ شدی بگو:

اللّٰهُمَّ إِنِّی صَلَّیْتُ وَرَکَعْتُ وَسَجَدْتُ لَکَ وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ، لِأَنَّ الصَّلاةُ وَالرُّکُوعَ وَالسُّجُودَ لَاتَکُونُ إِلّا لَکَ، لِأَنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَبْلِغْهُمْ عَنِّی أَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَالسَّلامِ، وَارْدُدْ عَلَیَّ مِنْهُمُ التَّحِیَّةَ وَالسَّلامَ . اللّٰهُمَّ وَهَاتَانِ الرَّکْعَتانِ هَدِیَّةٌ مِنِّی إِلیٰ مَوْلایَ وَسَیِّدِی وَ إِمامِی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِمَا السَّلامُ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَتَقَبَّلْ ذٰلِکَ مِنِّی، وَاجْزِنِی عَلَیٰ ذٰلِکَ أَفْضَلَ أَمَلِی وَرَجائِی فِیکَ وَفِی وَلِیِّکَ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا برای تو نماز خواندم و رکوع و سجود بجا آوردم، یگانه‌ای و شریکی برایت نیست، به درستی که نماز و رکوع و سجود جز برای تو نیست، زیرا تویی خدا، معبودی جز تو نیست؛ خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، برترین درود و سلام را از سوی من به ایشان برسان و از سوی آنان تحیّت و سلام را به من باز گردان؛ خدایا این دو رکعت، هدیه‌ای است از سوی من به مولایم و آقا و امامم حسین بن علی (درود بر ایشان)، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و آن را از من بپذیر و بر آن نماز به من پاداش ده، به برترین آرزو و امیدم درباره تو و ولی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان.

    

سپس به سوی پایین پای مبارک حضرت امام حسین(علیه‌السلام) رفته و علی بن الحسین(علیه‌السلام) را که قبرشان آنجاست زیارت کن و در زیارت حضرتش بگو:

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ نَبِیِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ الْحُسَیْنِ الشَّهِیدِ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الشَّهِیدُ ابْنُ الشَّهِیدِ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْمَظْلُومُ ابْنُ الْمَظْلُومِ، لَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللّٰهِ وَابْنَ وَلِیِّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصِیبَةُ وَجَلَّتِ الرَّزِیَّةُ بِکَ عَلَیْنا وَعَلَیٰ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَأَبْرَأُ إِلَی اللّٰهِ وَ إِلَیْکَ مِنْهُمْ فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَةِ.

سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا، سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو ای فرزند حسین شهید، سلام بر تو ای شهید، سلام بر تو ای ستمدیده و پسر ستمدیده، خدا لعنت کند امّتی که تو را کشت و خدا لعنت کند امّتی که به تو ستم روا داشت و خدا لعنت کند امّتی که این واقعه را شنید و به آن رضایت داد؛ سلام بر تو ای مولایم، سلام بر تو ای ولی خدا و فرزند ولی خدا، این مصیبت و این عزا بر ما و همۀ مومنان دشوار و طاقت‌فرسا شد؛ خدا لعنت کند امّتی که تو را کشتند، به سوی خدا و به سوی تو، از ایشان در دنیا و آخرت بیزاری می‌جویم.

    

بعد به سوی دیگر شهدا رو کن و ایشان را به این صورت زیارت کن:

السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَوْلِیاءَ اللّٰهِ وَأَحِبَّاءَهُ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَصْفِیاءَ اللّٰهِ وَأَوِدَّاءَهُ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصارَ دِینِ اللّٰهِ، وَأَنْصارَ نَبِیِّهِ، وَأَنْصارَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، وَأَنْصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصارَ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ، السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَنْصارَ أَبِی عَبْدِاللّٰهِ الْحُسَیْنِ الشَّهِیدِ الْمَظْلُومِ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ، بِأَبِی أَنْتُمْ وَأُمِّی طِبْتُمْ وَطَابَتِ الْأَرْضُ الَّتِی فِیها دُفِنْتُمْ وَفُزْتُمْ وَاللّٰهِ فَوْزاً عَظِیماً، یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ مَعَکُمْ فِی الْجِنانِ مَعَ الشُّهَداءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقاً، وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ.

سلام بر شما ای اولیای خدا و عاشقانش، سلام بر شما ای برگزیدگان خدا و دوستانش، سلام بر شما ای یاران دین خدا و یاران پیامبر خدا و یاران امیرمؤمنان و یاران فاطمه سرور بانوان جهانیان، سلام بر شما ای یاران ابی محمّد حسن ولی خیرخواه، سلام بر شما ای یاران ابی‌عبدالله حسین آن شهید مظلوم، درود خدا بر همه آنان باد؛ پدر و مادرم فدایتان، پاک گشتید و نیز زمینی که در آن دفن هستید پاک شد، سوگند به خدا که به رستگاری رسیدید، رستگاری بزرگ، ای کاش من هم با شما بودم و با شما و با شهیدان و شایستگان در بهشت رستگار می‌شدم و چه خوب رفقایی هستید و سلام و برکات خدا بر شما باد.

آنگاه به جانب بالای سر امام حسین(علیه‌السلام) برگرد و برای خود و اهل و عیال و برادران با ایمانت بسیار دعا کن.

    

سید ابن طاووس و شهید فرموده‌اند: سپس به محلّ شهادت جناب عباس (رضی‌الله‌عنه) برو، همین‌که به آنجا رسیدی، نزد قبر آن حضرت بایست و بگو:

السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبَّاسَ بْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَوَّلِ الْقَوْمِ إِسْلاماً، وَأَقْدَمِهِمْ إِیماناً، وَأَقْوَمِهِمْ بِدِینِ اللّٰهِ، وَأَحْوَطِهِمْ عَلَی الْإِسْلامِ، أَشْهَدُ لَقَدْ نَصَحْتَ لِلّٰهِ وَ لِرَسُولِهِ وَلِأَخِیکَ فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُواسِی، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْکَ الْمَحارِمَ، وَانْتَهَکَتْ فِی قَتْلِکَ حُرْمَةَ الْإِسْلامِ، فَنِعْمَ الْأَخُ الصَّابِرُ الْمُجاهِدُ الْمُحامِی النَّاصِرُ، وَالْأَخُ الدَّافِعُ عَنْ أَخِیهِ، الْمُجِیبُ إِلیٰ طاعَةِ رَبِّهِ، الرَّاغِبُ فِیمَا زَهِدَ فِیهِ غَیْرُهُ مِنَ الثَّوَابِ الْجَزِیلِ وَالثَّنَاءِ الْجَمِیلِ، وَأَلْحَقَکَ اللّٰهُ بِدَرَجَةِ آبائِکَ فِی دارِ النَّعِیمِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ.

سلام بر تو ای ابوالفضل عباس فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو ای فرزند سرور جانشینان، سلام بر تو ای فرزند نخستین مؤمن این امّت در قبول اسلام و پیش‌ترین آنان در ایمان و پابرجاترینشان در دین خدا و هشیارترینشان بر اسلام؛ گواهی می‌دهم که تو برای خدا و رسول خدا و برادرت خیرخواهی کردی، پس چه نیکو برادر حمایت‌کننده‌ای بودی؛ خدا لعنت کند امّتی که تو را کشت و به تو ستم روا داشت و حلال شمرد از تو حرمت‌ها را و در کشتنت پرده حرمت اسلام را درید، پس چه نیکو برادر شکیبا، مجاهد، پشتیبان، یاور، مدافع از برادرش بود، پاسخ‌دهنده به طاعت پروردگارش، مشتاق به آنچه دیگران بی‌رغبت به آن بودند که عبارت است از پاداش برجسته و ستایش زیبا و خدا تو را در خانه نعمت جاودان به مقام پدرانت برساند، که خدا ستوده و بزرگوار است.

پس خود را به قبر بیفکن و بگو:

اللّٰهُمَّ لَکَ تَعَرَّضْتُ، وَلِزِیارَةِ أَوْلِیائِکَ قَصَدْتُ، رَغْبَةً فِی ثَوَابِکَ، وَرَجَاءً لِمَغْفِرَتِکَ، وَجَزِیلِ إِحْسَانِکَ، فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَجْعَلَ رِزْقِی بِهِمْ دارَّاً، وَعَیْشِی بِهِمْ قَارَّاً، وَزِیارَتِی بِهِمْ مَقْبُولَةً، وَذَنْبِی بِهِمْ مَغْفُوراً، وَاقْلِبْنِی بِهِمْ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً دُعائِی بِأَفْضَلِ مَا یَنْقَلِبُ بِهِ أَحَدٌ مِنْ زُوَّارِهِ وَالْقَاصِدِینَ إِلَیْهِ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا من متوجّه تو و زیارت اولیایت شدم، آن را قصد کردم از روی اشتیاق به ثوابت و امید به آمرزشت و بسیاری احسانت، از تو درخواست می‌کنم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و قرار دهی روزی‌ام را به حق ایشان سرشار و خوشی‌ام را پابرجا و زیارتم را پذیرفته و گناهم را آمرزیده و به حق ایشان بازگردان مرا رستگار و موفق، در حال اجابت دعایم به برترین صورتی که یکی از زائران حضرتش و آهنگ کنندگان به سویش بازمی‌گردد؛ به مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان.

پس ضریح را ببوس و نزد آن حضرت نماز زیارت بخوان و نیز آنچه خواسته باشی از دعا و قرآن و ذکر انجام ده و چون خواستی آن حضرت را وداع کنی، آنچه را که پیش از این بیان کردم، در «وداع» آن حضرت بگو.

    

سوم:

پس از نماز عصر، پیش از آنکه مشغول خواندن دعاهای عرفه شوی، در زیر آسمان دو رکعت نماز بخوان و به گناهانت نزد خداوند اعتراف و اقرار کن تا به ثواب عرفات دست یابی و گناهانت آمرزیده شود، آنگاه به اعمال و دعاهای عرفه که از ائمه طاهرین روایت شده است مشغول شو و آن اعمال و دعاها بیشتر از آن است که به طور کامل در این مختصر بگنجد ولی به اندازه‌ای که این کتاب ظرفیت آن را داشته باشد نقل می‌کنم.

    

شیخ کفعمی در کتاب «مصباح» فرموده: برای کسی‌که از دعا خواندن بی‌حال نشود روزه‌ی روز عرفه مستحب است؛

و پیش از رسیدن آفتاب به وقت شرعی ظهر، غسل مستحب است و نیز زیارت امام حسین(علیه‌السلام) در روزوشب عرفه بر دیگر اوقات ترجیح دارد؛

و چون وقت رسیدن خورشید به ظهر شرعی رسید، زیر آسمان برو و نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو بخوان و چون از نماز ظهروعصر فارغ شوی، دو رکعت نماز بخوان، در رکعت اول پس از سوره «حمد» سوره «توحید» و در رکعت دوم بعد از «حمد» سوره «کافرون»، پس از آن چهار رکعت نماز، در هر رکعت پس از سوره «حمد» «پنجاه مرتبه» سوره «توحید» بخوان.

فقیر می‌گوید: این نماز همان «نماز حضرت امیرالمؤمنین» است که در ضمن اعمال روز جمعه گذشت

سپس شیخ کفعمی فرموده است: این تسبیحات را که از حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده است و سید ابن طاووس در «اقبال» ذکر فرموده بخوان:

سُبْحانَ الَّذِی فِی السَّماءِ عَرْشُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْأَرْضِ حُکْمُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضاؤُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْبَحْرِ سَبِیلُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلْطانُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْقِیامَةِ عَدْلُهُ ! سُبْحانَ الَّذِی رَفَعَ السَّماءَ ! سُبْحانَ الَّذِی بَسَطَ الْأَرْضَ ! سُبْحانَ الَّذِی لَامَلْجَأَ وَلَا مَنْجٰا مِنْهُ إِلّا إِلَیْهِ.

منزّه است خدایی که عرشش در عالم بالاست، منزّه است خدایی که حکمش در زمین است، منزّه است خدایی که فرمانش در گورهاست، منزّه است خدایی که راهش در دریاست، منزّه است خدایی که سلطنتش در آتش است، منزّه است خدایی که رحمتش در بهشت است، منزّه است خدایی که عدالتش در قیامت است، منزّه است خدایی که آسمان را برافراشت، منزّه است خدایی که زمین را بگستراند، منزّه است خدایی که پناهگاه و نجاتی از او جز به او نیست.

سپس «صد مرتبه» بگو:

سُبْحانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَرُ.

منزّه است خدا و سپاس ویژۀ خداست و معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگ‌تر از آن است که وصف شود.

و سوره «توحید» را «صد مرتبه» و «آیت‌الکرسی» را «صد مرتبه» بخوان و «صد مرتبه» بر محمّد و آل محمّد صلوات فرست و «ده مرتبه» بگو:

لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِی وَیُمِیتُ، وَیُمِیتُ وَیُحْیِی، وَهُوَ حَیٌّ لَایَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَهُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.

معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و سپاس ویژۀ اوست، زنده می‌کند و می‌میراند و می‌میراند و زنده می‌سازد و او زنده پاینده است، خیر فقط به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.

و «ده مرتبه»:

أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِی لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَأَ تُوبُ إِلَیْهِ.

آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و به سوی او بازمی‌گردم.

و «ده مرتبه»:

یَا اللَّهُ

ای خدا

و «ده مرتبه»:

یَا رَحْمَنُ

ای مهربان

و «ده مرتبه»:

یَا رَحِیمُ

ای بخشنده

و «ده مرتبه»:

یَا بَدِیعَ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ.

‌ای پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین، ای دارای بزرگی و رأفت و محبت.

و «ده مرتبه»:

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ

ای زنده، ای پاینده

«ده مرتبه»:

یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ

ای مشفق و با محبت، ای بسیار احسان‌کننده.

و «ده مرتبه»:

یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ

ای که معبودی جز تو نیست.

و «ده مرتبه»:

آمِینَ

اجابت فرما.

    

آنگاه بگو:

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ، یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، یَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلیٰ وَبِالْأُفُقِ الْمُبِینِ، یَا مَنْ هُوَ الرَّحْمٰنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَویٰ، یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

خدایا از تو می‌خواهم، ای کسی که از رگ گردن به من نزدیکتر است، ای کسی که میان انسان و دلش پرده می‌شود، ای کسی که در چشم‌انداز برتر و افق آشکار است، ای کسی که بخشنده و بر فراز حکومت هستی قرار دارد، ای کسی که چیزی مانندش نیست و او شنوا و بیناست، از تو درخواست می‌کنم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.

حاجت خود را بخواه که به خواست خدا برآورده خواهد شد؛

    

آنگاه این صلوات را که از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده بخوان که هرکه بخواهد محمّد و آل محمّد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در فرستادن صلوات بر ایشان مسرور نماید، بگوید:

اللّٰهُمَّ یَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطیٰ، وَیَا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ، وَیَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الْأَوَّلِینَ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الْآخِرِینَ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الْمَلَاَ الْأَعْلیٰ، وَصَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فِی الْمُرْسَلِینَ . اللّٰهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً وَآلَهُ الْوَسِیلَةَ وَالْفَضِیلَةَ وَالشَّرَفَ وَالرِّفْعَةَ وَالدَّرَجَةَ الْکَبِیرَةَ . اللّٰهُمَّ إِنِّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَلَمْ أَرَهُ فَلا تَحْرِمْنِی فِی الْقِیامَةِ رُؤْیَتَهُ، وَارْزُقْنِی صُحْبَتَهُ، وَتَوَفَّنِی عَلَیٰ مِلَّتِهِ، وَاسْقِنِی مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِیّاً سائِغاً هَنِیئاً لَاأَظْمَأُ بَعْدَهُ أَبَداً، إِنَّکَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ . اللّٰهُمَّ إِنِّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَلَمْ أَرَهُ فَعَرِّفْنِی فِی الْجِنانِ وَجْهَهُ . اللّٰهُمَّ بَلِّغْ مُحَمَّداً صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ مِنِّی تَحِیَّةً کَثِیرَةً وَسَلاماً.

خدایا ای بخشنده‌ترین کسی که عطا فرمود و ای بهترین کسی که درخواست شد و ای مهربان‌ترین کسی که از او مهربانی خواسته شد، خدا درود فرست بر محمّد و آلش در بین گذشتگان و بر محمّد و خاندانش در آیندگان و بر محمّد و خاندانش در میان فرشتگان و بر محمّد و خاندانش در میان رسولان. خدایا عطا فرما به محمّد و خاندانش وسیله و فضیلت و شرف و بلندی مقام و درجه والا. خدایا ایمان آوردم به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) درحالی‌که او را ندیدم، پس مرا در قیامت از دیدارش محروم مساز و هم‌نشینی با او را نصیبم کن و مرا بر دین او بمیران و از حوضش سیرابم کن، نوشیدنی بدون تشنگی، دلنشین و گوارا که پس از آن هرگز تشنه نشوم، همانا تو بر هر کاری توانایی. خدایا ایمان آوردم به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) درحالی‌که او را ندیدم، پس در بهشت چهره‌اش را به من بشناسان. خدایا به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) از سوی من تحیت و سلام بسیار برسان.

    

پس دعای «امّ داود» را که بیانش در ضمن اعمال ماه رجب گذشت بخوان.

    

آنگاه این تسبیح را که ثوابش در زیاد بودن شماره نمی‌شود و من میزان ثواب آن را به خاطر رعایت اختصار بیان نکردم، بگو:

سُبْحانَ اللّٰهِ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ بَعْدَ کُلِّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ مَعَ کُلِّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ یَبْقیٰ رَبُّنا وَیَفْنیٰ کُلُّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً بَعْدَ کُلِّ أَحَدٍ وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً مَعَ کُلِّ أَحَدٍ؛

منزّه است خدا، پیش از هرکس و منزّه است خدا پس از هرکس و منزّه است خدا با هرکس و منزّه است خدا، پاینده است پروردگار ما و فنا می‌پذیرد هرکس و منزّه است خدا، تنزیهی که فزونی می‌گیرد بر تنزیه تنزیه‌کنندگان فزونی بسیار پیش از هرکس و منزّه است خدا، تنزیهی که فزونی می‌گیرد بر تنزیه تنزیه‌کنندگان فزونی بسیار پس از هرکس و منزّه است خدا تنزیهی که فزونی می‌گیرد بر تنزیه تنزیه‌کنندگان فزونی بسیار به همراه هرکس؛

وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً لِرَبِّنَا الْباقِی وَیَفْنیٰ کُلُّ أَحَدٍ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسْبِیحاً لَایُحْصیٰ وَلَا یُدْریٰ وَلَا یُنْسیٰ وَلَا یَبْلیٰ وَلَا یَفْنیٰ وَلَیْسَ لَهُ مُنْتَهی ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ تَسبِیحاً یَدُومُ بِدَوامِهِ وَیَبْقیٰ بِبَقائِهِ فِی سِنِی الْعالَمِینَ وَشُهُورِ الدُّهُورِ وَأَیَّامِ الدُّنْیا وَساعاتِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ ! وَسُبْحانَ اللّٰهِ أَبَدَ الْأَبَدِ وَمَعَ الْأَبَدِ مِمّا لَایُحْصِیهِ الْعَدَدُ، وَلَا یُفْنِیهِ الْأَمَدُ، وَلَا یَقْطَعُهُ الْأَبَدُ، وَ تَبارَکَ اللّٰهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ.

و منزّه است خدا تنزیهی که فزونی می‌گیرد بر تنزیه تنزیه‌کنندگان فزونی بسیار، برای پروردگار ما که پاینده است و هر کس [هر که هست و هرچه هست] فنا می‌شود و منزّه است خدا تنزیهی که شمرده نشود و دانسته نگردد و فراموش نشود و کهنه نگردد و فانی نشود و برایش نهایتی نباشد و منزّه است خدا تنزیهی که دوام یابد به دوامش و باقی ماند به بقایش در امتداد سالهای جهانیان و ماههای روزگاران و روزهای دنیا و ساعات شب‌وروز و منزّه است خدا به ابدیت ابد و همپای ابد، آن تنزیهی که آن را عددی شماره نکند و مدّتی فنایش ننماید و سرانجامی قطعش نکند و بزرگ است خدا نیکوترین پدیدآورندگان.

سپس بگو:

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ بَعْدَ کُلِّ أَحَدٍ... [دعای بالا تا آخر دعا]

و خدا را ستایش پیش از هرکس و خدا را ستایش پس از هرکس...

ولی به جای هر «سُبْحانَ اللّٰهِ»، بگو: «الْحَمْدُ لِلّٰهِ»

    

و چون به «أَحْسَنُ الْخالِقِینَ» رسیدی بگو:

لا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ... [دعای بالا تا آخر دعا]

معبودی جز خدا نیست، پیش از هرکس...

که بجای «سُبْحانَ اللّٰهِ»، «لا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ» بگویی

    

و پس از آن بگو:

وَاللّٰهُ أَکْبَرُ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ...[دعای بالا تا پایان دعا]

خدا از هر وصفی برتر است، پیش از هرکس...

که بجای «سُبْحانَ اللّٰهِ»، «اللّٰهُ أَکْبَرُ» بگویی.

سپس بخوان دعای «اللّٰهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَتَهَیَّأَ» را که در اعمال شب جمعه گذشت،

    

پس بخوان دعای علی بن الحسین(علیه‌السلام) را که شیخ طوسی در کتاب «مصباح المتهجّد» ذکر فرموده: «اللّٰهُمَّ أَنْتَ اللّٰهُ رَبُّ الْعالَمِینَ..»

نویسنده گوید: این دعا چون دعای موقف عرفات و بسیار طولانی بود ذکر نکردم؛

و در این روز دعای «چهل‌وهفتم» صحیفه کامله آن حضرت را با خشوع و دلشکستگی بخوان که دعایی است مشتمل بر تمام مطالب دنیا و آخرت که درود خدا بر پدیدآورنده‌اش باد.

    

چهارم:

از جمله دعاهای مشهور این روز «دعای حضرت سید الشّهدا [در روز عرفه]» است.

به هر صورت هرکه توفیق یابد و روز عرفه را در عرفات باشد، دعاها و اعمال بسیار دارد و بهترین اعمال در این روز دعاست و این روز برجسته و عالی‌رتبه، در همۀ روزهای سال به خاطر دعا امتیاز دارد و برای برادران مؤمن از آنان‌که زنده‌اند یا دار فانی را وداع گفته‌اند دعای بسیار باید کرد و روایت وارد در حال عبدالله بن جُندَب، در موقف عرفات و دعای او برای برادران خود مشهور است؛

و همچنین روایت زید نِرسی، دربارۀ حال ثقه جلیل‌القدر، معاویة بن وهب در صحرای عرفات و دعای او درباره فرد فرد از اشخاصی که در آفاق بودند و روایت او از امام صادق(علیه‌السلام) در برتری و مزیت این عمل، شایسته ملاحظه و توّجه است و امید واثق از برادران دینی، آنکه به این بزرگواران اقتدا نموده و اهل ایمان را در دعا بر خود مقدّم دارند و این گنه‌کار روسیاه را یکی از آن اشخاص به حساب آرند و در حال حیات و مرگ از دعای خیر فراموشم نفرمایند؛

    

و نیز در این روز «زیارت جامعه سوم» را قرائت کن؛

    

و در پایان روز عرفه چنین بخوان:

یَا رَبِّ إِنَّ ذُنُوبِی لَاتَضُرُّکَ، وَ إِنَّ مَغْفِرَتَکَ لِی لَاتَنْقُصُکَ، فَأَعْطِنِی مَا لَا یَنْقُصُکَ، وَاغْفِرْ لِی مَا لَایَضُرُّکَ.

پروردگارا، همانا گناهان من به تو زیانی نمی‌رساند و آمرزشت بر من از تو نمی‌کاهد، پس ببخش به من آنچه نمی‌کاهدت و بیامرز برایم آنچه زیانت نرساند.

و نیز بخوان:

اللّٰهُمَّ لَاتَحْرِمْنِی خَیْرَ مَا عِنْدَکَ لِشَرِّ مَا عِنْدِی، فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَرْحَمْنِی بِتَعَبِی وَنَصَبِی فَلا تَحْرِمْنِی أَجْرَ الْمُصابِ عَلَیٰ مُصِیبَتِهِ.

خدایا از خیر آنچه نزد توست محرومم نکن به خاطر شرّ آنچه پیش من است، پس اگر با خستگی و واماندگی‌ام به من رحم نمی‌کنی، از پاداش مصیبت‌دیده بر مصیبتش محرومم مکن.

    

نویسنده گوید: سید ابن طاووس، در ضمن دعاهای روز عرفه فرموده: چون غروب آفتاب نزدیک شود بگو: «بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ وَ سُبْحانَ اللّٰهِ وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ ...» تا پایان و این همان «دعای عشرات» است که پیش از این گذشت. پس سزاوار است خواندن دعای عشرات که خواندن آن در هر صبح و شام مستحب است، در پایان روز عرفه ترک نشود و این اذکار عشراتی را که کفعمی نقل کرده، همان اذکار آخر دعای عشرات است که سید ابن طاووس روایت کرده.