به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، استاد قرائتی در نشست تخصصی تفسیر قرآن کریم که از سوی معاونت فرهنگی اجتماعی سیاسی این حوزه و با همکاری امور اساتید معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان برگزار شد، گفت: تفسیر قرآن باید به گونه ای بیان شود که عوام بفهمند و خواص بپسندد.

وی سخنرانی مبلغان را با معیار قرآن مورد تاکید قرار داد و ابراز کرد: تفقه در دین و تدبر در قرآن دو علمی است که خداوند از ما مطالبه کرده و بنابراین، ترک تفقه یک توبیخ و انجام نشدن تدبر، دو توبیخ به همراه دارد.

استاد قرائتی مثال زد: در قرآن کریم بارها از  واژه"کُلُوا" استفاده، اما بلافاصله بعد از آن مسئولیتی ذکر شده است، یعنی در قرآن برای هر نعمت، مسئولیتی ارائه می شود.
این مفسر قرآن کریم همچنین با مثال زدن از دستور الهی «وَ بِالْوالِدَینِ إِحْساناً»، گفت: در قرآن برای تمامی کارها از جمله نماز، روزه و گزکات، قید زمان آمده است، اما احسان به والدین در تمامی زمان ها بیان شده و هیچ محدودیت زمانی ندارد.

وی در مثال دیگر خود، با بیان اینکه ۲۶۰۰ نکته حقوقی در تفسیر نور بیان شده است، که هم‌اکنون به عنوان کتب درسی در دانشگاه حقوق تدریس می‌شود، اظهار داشت: علامه طباطبائی(ره) معتقد بود که تفسیر قرآن باید هر دو سال یکبار نوشته شود، زیرا تحولات جامعه به گونه‌ای است که هر روزه نیازهای جدیدی به وجود می‌آورد. امروز هزاران سوال در جامعه مطرح است که فقط باید از طریق قرآن به آن پاسخ داد.

این کارشناس قرآنی، برنامه ریزی ویژه در تعطیلات و اهمیت تسلط به ادبیات عرب را گوش زد کرد و گفت:گ قرآن کتاب علمی است و از این رو آنچه یک مفسر و مبلغ بر اساس این کتاب آسمانی می گوید، باید مشکل فرد یا جامعه را حل کند.

وی در ادامه به بیان نکاتی در زمینه تفسیر پرداخت و گفت: همان‌طور که قرآن کریم در دستورات خود به مخاطب و شرایط او توجه می‌کند، مفسر قرآن هم باید در انتخاب آیات تفسیری سلیقه داشته باشد و شرایط مخاطب را درک کند.

استاد قرائتی با تاکید بر اینکه در سخنرانی‌ها باید خنده و ضرب‌المثل‌ها، را وارد فرهنگ خود کنیم، افزود: طلبه ها باید در منبرها، بتوانند مردم را با سخنان و پندهای حکیمانه متبسم کنند.

وی با اشاره به حدیثی از امام رضا علیه السلام که فرمودند: "دلیل آن که در نماز، قرآن می‌خوانیم آن است که قرآن از محجوریت خارج شود"، گفت: نماز و قرآن با هم آمیخته‌اند، زیرا اگر خواندن قرآن در نماز واجب نبود، بسیاری از افراد انگیزه‌ای برای تلاوت قرآن نداشتند.

انتهای پیام/۳۱۳/۲۵