به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین احمد واعظی استاد فلسفه دانشگاه باقرالعلوم(ع) در شانزدهمین قسمت از برنامه تلویزیونی «سوره» که با موضوع «فلسفه اسلامی در جهان معاصر؛ نوستالژی یا ضرورت» از شبکه چهار سیما پخش شد، اظهار داشت: اگر یک نگاه توصیفی به صحنه فکر فلسفه معاصر بیندازیم، در واقع با طیفی از پویش های فلسفی مواجه هستیم که اگر تکثر و تنوع آن را بخواهیم لحاظ کنیم، نسبت به گذشته رونق بسیار بیشتری دارد.
وی با اشاره به جریانی که در فضای فکر معاصر فلسفی وجود دارند و به پایان فلسفه معتقد هستند، گفت: یکی از این جریانات معتقد است که آن تفکر فلسفی که در جست و جوی حقیقت بود و معتقد بود که انسان با تأمل عقلانی می تواند حقایق را درک کند، به پایان خود رسیده است و این جریان، معتقد به پایان فلسفه تئوریک یا نظری است که می خواهد با مَرکب عقل کشف واقع کند و آن تلقی سنتی از حقیقت که در واقع دسترسی به معرفت مطابق با واقع و پرده برداشتن از حقایق عالم باشد، به پایان خود رسیده است.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، در تبیین نگاه های مختلف به فلسفه سنتی، به جریان معتقد به تداوم فلسفه نظری مشروط به تغییر شکل آن اشاره کرد و گفت: ضلع دیگر، جریانی می باشد که معتقد است که فلسفه به شکلی که در سنت فلسفی رواج داشته و حتی به شکلی که در دوران مدرن هست، قابل تداوم نیست. ایشان ادامه داد: اینها به پایان فلسفه نظری معتقد نیستند، بلکه فلسفه نظری را قابل تداوم می دانند اما می گویند که باید تغییر شکل دهد؛ معتقدند این فلسفه ای که هدف خود را وصول به حقیقت از طریق استنتاج عقلی و ادامه استدلال نظری می داند، چنین فلسفه ای قابل تداوم نیست و باید به اشکال جدید فلسفه روی بیاوریم.
استاد فلسفه دانشگاه باقر العلوم علیه السلام درباره رویکرد اگزیستانسیالیسم نسبت به فلسفه افزود: یکی از جریاناتی که به تغییر شکل فلسفه معتقد می باشد، اگزیستانسیالیسم است که گونه ای فلسفیدن است اما وقتی نگاه می کنیم، می بینیم که یک تفاوت خیلی ماهوی با سنت فلسفی دارد، یعنی تداوم فکر فلسفی را در فضای اگزیستانسیالیسم می داند؛ حرف اگزیستانسیالیسم این است که در طول تاریخ فلسفه، همه توجه به انسان به عنوان فاعل شناسا بوده است، یعنی فیلسوفان به معرفت و شناخت انسان متمرکز هستند و به میزان اعتبار شناخت های انسان و این که چقدر می توان عالم را شناخت، می پردازند.
حجت الاسلام والمسلمین واعظی اظهار داشت: جریانات دیگری هستند که متمرکز بر زبان و معنا هستند؛ مثلاً فکر فلسفی واقعی را فکری می دانند که در فضای معنا بیاید و تئوری معنا را منقح کند.
وی گفت: فضای دیگر که پر دامنه است و باعث رونق فکر فلسفی معاصر شده، زیر شاخه های فلسفه (فلسفه زبان، فلسفه اخلاق، فلسفه ذهن و فلسفه سیاسی) است که مخصوصاً در قرن بیستم هر چه جلوتر می آییم، این تکثر و عمق بیشتر می شود.
حجت الاسلام والمسلمین واعظی اظهار داشت: ما به عنوان یک نگره سنتی به مقوله فلسفیدن در مقابل رقبا دو فضای بحث داریم: یک فضا، فضای اثبات معقولیت مشی خودمان است و از عهده چالش هایی که از آن طرف متوجه می شود، دفاع نظری کنیم و فضای دوم بحث، این می باشد که آیا این پیشنهادات جدید چقدر قریب توفیق است.
وی گفت: کسانی که به هرمنوتیک فلسفی معتقد هستند و یا کسانی که به نئوپراگماتیسم اعتقاد دارند، مقدار قابل توجهی قضایای مطلق معرفتی دارند که اگر از آنها عدول کنند و یا لفاظی بدانند، نمی توانند تحلیل معرفتی خود را عرضه کنند.
استاد فلسفه دانشگاه باقرالعلوم(ع) تصریح کرد: مدافعان فلسفیدن نظری مبتنی بر استدلال و مبتنی بر عقلانیت، پاسخ های خوبی در مقابل کسانی که آورده فکری شان و فکر فلسفی شان دفاع از پایان فلسفه است، ارائه داده اند.
* ساحات فلسفه اسلامی
وی افزود: فلسفه اسلامی دو ساحت دارد: ساحت آنچه که هست و ساحت آنچه که می تواند باشد؛ آنچه که هست، یعنی این دستگاه فلسفی یا این تراث علمی و معرفتی که در طی قرون و اعصار با همت شخصیت ها و نخبگان بسیار برجسته ای مخصوصاً در حوزه هستی شناسی و بحث های مربوط به حوزه الهیات به معنای اخص و حوزه های امور عامه فلسفه، یک میراث فلسفی گرانقدری است اما امکان هایی هم برای فلسفه اسلامی داریم که آنچه که هست، طبعاً مشتریان محدودی دارد، یعنی در جهان فکر فلسفی با آن عرض عریضی که ترسیم کردم و با آن محورها و فضاهای بسیاری متنوعی که می تواند عرضه شود و آورده فلسفی داشته باشد، اگر به این میراث فرهنگی و بازنمایی آن بسنده کنیم، طبعاً مشتری محدودی دارد اما قطعا قابل استفاده است.
* ارزشمند بودن انتقال علم اصول و فقه به فضاهای علمی دنیا در کنار فلسفه
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم با بیان این که اگر علم اصول آنطور که باید و شاید به فضاهای علمی منتقل شود، بسیار ارزشمند است، تصریح کرد: بسیاری از دقایق و آورده های عمیق فلسفه اسلامی و اموری که باید و شاید به یک زبان قابل فهم و خوش تحریر و خوش تقریر برای بیرون از فضای خودمان ارائه نشده است؛ البته فقط به فلسفه نیست، بلکه عمیقاً معتقدم که علم اصول ما مشحون از یافته ها و دقایق علمی بسیار گرانبهایی در حوزه های مختلف و در موضوعاتی مورد بحث اصولی های ما است که اینها حقاً اگر به نحوی که باید و شاید به فضاهای علمی منتقل شود، بسیار ارزشمند است. همچنین در بخش هایی از فقه ما دقت های بسیار عمیقی وجود دراد که اگر در فضاهای حقوقی دنیا مطرح شود، می تواند ارزشمند باشد و مورد استفاده قرار گیرد، گر چه مخاطب آن محدود است.
وی با بیان این که تمام دانش ها از حیثیت های مختلفی قابل مطالعه است، افزود: اخلاق برای مطالعات تاریخی، کاوش های فلسفی، مطالعات اجتماعی و مطالعات تبیینی قابل بررسی است. محیط های آکادمیک، محیط هایی هستند که با اَنهای ذائقه ها و رویکردهای پژوهشی درآمیخته است، لهذا وقتی فکری را لحاظ می کنیم، این فکر مخاطب خود را دارد.
* ارائه آورده های معرفتی فلسفی می تواند به جریان سازی فکری منجر شود
حجت الاسلام والمسلمین واعظی اظهار داشت: اگر باورداشت های فلسفی و یا آورده های معرفتی فلسفی در قالب یک منظومه فکری عرضه شوند، می تواند دستمایه یک جریان سازی فکری و یا استخراج ایدئولوژی حرکت آفرین اجتماعی باشد.
وی گفت: هر فکر فلسفی که بتواند لبه اجتماعی پیدا کند و یا بتواند در شکل دهی نظام ارزشی جامعه و یا به تعبیر دیگر به گونه ای در فرهنگ سبک جامعه اثرگذار باشد، دقیقاً می تواند تحولات اجتماعی ایجاد کند؛ به عنوان مثال، پیش قراولان مدرنیته افراد متفکری بودند اما آن عناصر اصلی فکر مدرنیته باعث شد که بسیاری از تحولات اجتماعی در ساحت های مختلف جامعه اتفاق بیفتد که فرآوری فکر فلسفی می شود.
* لایه های مختلف اجتماعی متحرک به عناصر فرهنگی خودشان هستند
استاد فلسفه دانشگاه باقرالعلوم(ع) تصریح کرد: اتفاقات اجتماعی و لایه های مختلف اجتماعی را مردم رقم می زنند و این لایه های مختلف اجتماعی متحرک به عناصر فرهنگی خودشان هستند؛ اگر فلسفه ای بتواند در لایه های فرهنگ (باورها، نظام ارزشی، ابعاد زیباشناسی جامعه، نظام ارزشی جامعه، نمادها، رفتارها) تأثیر بگذارد، مسلماً اتفاقاتی خواهد افتاد که مثال های زنده ای برای این سخن وجود دارد.
وی افزود: اگر فیلسوفان یا متفکران نمی توانستند این ایده ها و نگاه های فلسفی را در بدنه جامعه و لایه باورها و نظام های ارزشی جامعه تأثیرگذار نمی کردند، این اتفاقات نمی افتاد، پس فلسفه بما هو فلسفه این ظرفیت را دارد. کار آکادمیک بماهو آکادمیک این پژواک ها را ندارد چرا که فراوری فکر فلسفی و این که فکر فلسفی را در لایه های مختلف بیاورید و تأثیرگذاری فلسفه و یا نظام فکریِ فلسفی در جامعه احتیاج به حلقه های واسط دارد، حلقه های واسطی که بتوانند این فکر فلسفی را در شبکه باورها و شبکه نظام های ارزشی جامعه بیاورند.
* خطای توقف بر حکمت نظری و عدم ورود به حکمت عملی برای حل مسائل اجتماعی
حجت الاسلام والمسلمین واعظی با اشاره به فربه شدن حکمت نظری در سنت فلسفی، اظهار داشت: حکمت نظری هیچ گاه کار حکمت عملی را نمی کند، آنچه که در سنت فلسفی ما فربه شده و دارای تراث علمی قوی می باشد، حکمت نظری است.
وی گفت: ما احتیاج به فلسفه سیاسی و مباحث معطوف به حوزه اجتماع، عمل و اقسام مناسبات اجتماعی داریم؛ این جا یک تلقی گمراه کننده ای وجود دارد که ما بدون این که فلسفیدن جدیدی را در این حوزه ها قدم بزنیم و بدون این که آورده هایی در فلسفه حکمت علمی در این شاخه های مربوط به حوزه عمل و اجتماع داشته باشیم، فقط کافیست از تراث علمی خودمان خوشه برگیریم و بهره مند شویم.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم تصریح کرد: یک وقت گفته می شود که ما سرمایه علمی داریم و از آن استفاده نمی کنیم و یا به خدمت نمی آوریم؛ ما از حکمت متعالیه خودمان مسائل مورد نیاز را برای بهینه کردن حیات اجتماعی، سیاسی، و... را داریم اما از آنها غافلیم که این خطاست.
حجت الاسلام والمسلمین واعظی اظهار داشت: در حوزه حکمت عملی و در آن فلسفه های قابل استمداد در حوزه مناسبات اجتماعی نیازمند فلسفیدن و تولید دانش فلسفی هستیم، نه نیازمند خوشه چینی.
وی گفت: این که بین حکمت عملی ما با حکمت نظری ما باید سازگاری باشد، یک حرف است اما این که حکمت نظری ما بار حکمت عملی ما را بر می دارد، بحث دیگری می باشد که اشتباه است. حکمت نظری بار حکمت نظری را بر می دارد و حکمت عملی باید ایجاد کرد.
نظر شما