به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از آذربایجان غربی، آمنه اکبرزاده امروز در مراسمی که به صورت مجازی در مدرسه علمیه فاطمة الزهرا (س) سلماس برگزار شد، به قلب سلیم در روایات اشاره کرد و اظهار داشت: قلبی که صاحب یقین و اخلاص در محبت است و به مقام نورانیت رسیده باشد را قلب سلیم می گویند و در مقابل آن قلب ساقط است که به همه چیز شک دارد.

وی با بیان این که حضرت ابراهیم (ع) حلیم، بردبار، صاحب اخلاص و یقین بود و این از نشانه های قلب سلیم است، ادامه داد: حضرت ابراهیم (ع) در ملکوت عالم سیر داشت و این سیر موجب شد که حضرت، صاحب مقام یقین بشوند و هیچ شکی در آن باقی نمانده بود و با مشاهده ملکوت، سجود همه عالم بر خداوند را نیز مشاهده کرد و دلیل آن هم این بود که حضرت ابراهیم (ع) از غیر خدا چیزی نخواست و هیچ سائلی را هم رد نکرد.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی افزود: یکی از مراتب عالی عرفانی و الهی حضرت ابراهیم(ع) آن است که هرگاه خداوند مأموریتی به ایشان داد، با کمال میل از آن استقبال کرد و هر میهمانی که از جانب خدا بود بر ایشان وارد شد با بهترین شرایط پذیرایی کرد اما کمکی غیر از جانب پروردگار را قبول نمی کرد.

وی اضافه کرد: در سوره مبارکه بقره خداوند به داستان ساخت کعبه توسط حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) اشاره می‌کند که آن حضرت در زمان ساخت کعبه و برای رفع خستگی کلمه «ربنا تقبل منا» را زمزمه می کردند و انسان وقتی از غیر خداوند کمکی گرفت، محبت غیر الهی در دلش می آید و تسلیم محض نیازمند قلب سلیم است.

اکبرزاده با بیان این که حب الهی مسیری است برای رسیدن به اخلاص، گفت: یکی از مقاماتی که انسان در سیر معنوی باید بدان دست یابد مقام محبّت خدای متعال و اولیای او است، به طوری که حقیقتاً خدای متعال و اولیای او، و اعمالی که انسان را به خدای متعال نزدیک می سازد را دوست بدارد، که این، همان مرتبه اخلاص در نیت است.

وی تصریح کرد: احسن نیات همین است که انسان کار را از سر محبّت خدای متعال انجام دهد، و اگر کار برای غیر خدا و از سر طمع و یا خوف از غیر الله باشد، عمل را فاسد می کند، اما اگر انسان وارد وادی معامله با خدای متعال شد نیتش صالح می گردد و شاکله او، شاکله محبّت خدا می شود.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی اضافه کرد: در روایات، حضرات معصومین، نیت را به شاکله تفسیر کردند و اگر در شاکله انسان محبّت و رغبت به غیر خدای متعال، و خوف از غیر او بود، نمی توان عمل را خالص برای خدا انجام دهد.

وی با بیان این که محبت خداوند باید به دوست داشتن اولیای الهی نیز تسرّی پیدا کند، گفت: در روایات بیان شده که محبت اهل بیت، همان محبت الهی است و لازمه رسیدن به مقام محبوب خداوند، دوست داشتن اهل بیت(ع) و عمل بر اساس رضایت خداوند و ائمه معصومین (ع) است؛ پروردگار متعال دوست دارد که از طریق اهل بیت(ع) شناخته شود.

انتهای پیام