خبرگزاری «حوزه» سمنان - / بیست و هفتم آذرماه، یادآور عروج سرخِ مجاهدی خستگی ناپذیر و عالمی ربانی، آیت اللّه مفتح از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه است.
این شهید والامقام در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه بلند امام راحل برخاسته بود، تلاش های بی وقفه ای انجام داد که به پاس فعالیت های چشمگیر شهید مفتح در راه تحقق وحدت حوزه و دانشگاه و لزوم ارتباط، همکاری و هم فکری این دو قشر اندیشمند، روز ۲۷ آذر «سالروز شهادت دکتر مفتح» به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاری شده است.
در همین راستا خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در سمنان به منظور بررسی راه های وحدت حوزه و دانشگاه، به سراغ خانم پریسا فرهادی، معاون فرهنگی مدرسه علمیه خواهران شاهرود رفته که مشروح گفتوگو را در ادامه می خوانید.
فرهادی ضرورت وحدت بین حوزه و دانشگاه را اینگونه بیان کرد: وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان دو پایگاه مهم فکری فرهنگی جامعه، برای حفظ فرهنگی اصیل در مقابل هجوم ارزشهای غربی و وارداتی، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.
وی افزود: شهید مفتح روحانی مبارز انقلابی بود که تحصیلات حوزوی را نزد امام خمینی(ره)، آیت الله العظمی بروجردی و علامه طباطبایی آموخت. همچنین در رشته ی فلسفه موفق به اخذ درجه ی دکتری از دانشگاه گردید.
استاد حوزه خواهران گفت: آیت الله مفتح قبل از پیروزی انقلاب، به دلیل مبارزات سیاسی علیه حکومت پهلوی توسط ساواک بازداشت و در نهایت به زاهدان تبعید گردید. پس از بازگشت امام به ایران یکی از اعضای اصلی تشکیل دهنده کمیته استقبال بود و بعد از پیروزی انقلاب، عضو شورای انقلاب بود و سرپرستی دانشکده الهیات دانشگاه تهران را برعهده داشت.
معاون فرهنگی مدرسه علمیه خواهران شاهرود افزود: شهید مفتح در ۲۷ آذر ۱۳۵۸ توسط گروه فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به همراه دو محافظش در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران به شهادت رسید. این روز، روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گرفته است.
فرهادی یادآور شد: آیت اللَّه دکتر محمدمفتح از پیشگامان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود و در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه نورانی امام راحل برخاسته بود، تلاش های بی وقفه ای انجام داد و سختی های فراوانی را به جان خرید.
فرهادی استاد حوزه و دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان دو پایگاه مهم فکری فرهنگی جامعه، برای حفظ فرهنگی اصیل در مقابل هجوم ارزشهای غربی و وارداتی، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. وحدت و همکاری میان این دو نهاد، نه یک وحدت فیزیکی و شکلی، بلکه تقارب و یکی شدن در مبانی معرفت شناختی، ارزش های فرهنگی و دغدغه ها و حساسیت های سیاسی اجتماعی است و همین حالت است که هر یک از این دو قشر را در جایگاه واقعی خود قرار داده است.
انتهای پیام/