حوزه/ هرگاه به دقت سیر حرکتی میرزا کوچک خان را تورق می کنیم، هیچ گاه از زی طلبگی و نهاد حوزوی خویش پا بیرون ننهاد و همواره نکته نظریاتش را با اتکا از علوم آموخته، نقش سازی می کرد و بدان جامه عمل می پوشاند.
حوزه/ در این برهه حساس که شبهات، فتنه انگیزی و جدل های درون دینی از زبان و قلم نااهلان و دشمنان قسم خورده به ماننده دشنه بر پیکره و اعتقادات دین و مذهب به حق شیعه می کوفند، این علمای ربانی و عالمان دینی به علوم روز، همانند امامان(ع) خود در برابر جنبش های علمی زمانه خویش هستند که با سپر دانایی و علمی، دین و مذهب را در برابر تیرهای زهرآگین شان محفوظ می دارند و مردمان شان را در ساحل امن کج باوری و زوال عقیدتی حفظ می کنند.
حوزه/ بعد از شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، روزی امام علی(ع) برادرش عقیل را به حضور پذیرفت و فرمود: «می خواهم زنی برای من خواستگاری کنی که از خاندان شجاعان بوده و بسی قوی پنجه و شیردل هم باشند.» عقیل چون در علم انساب مهارتی داشت و ریشه اعراب خوب می شناخت، عرض کرد: چنین زنی در میان قبیله بنی کلاب می باشد و او فاطمه دختر حزام بن خالد کلابی است.
حوزه/ به حضرت معصومه(س) بتول دوم می گویند، چون جلوه ای از جلوات و رخ تمام نمای جدهاش فاطمه زهرا (س) است ، در کمالات معنوی و طهارت نفس امتیازی ویژه داشتند، که هماوردی در میان اقرانش نمی توان جست. برای همین برادر بزرگوارش او را که فاطمه بود، معصومه خواند و فرمود: «مَن زار مَعصومه بِقم کَمَن زَارنی؛ کسی که [حضرت] معصومه را در قم زیارت کند، مانند آن است که مرا زیارت کرده است.»