خاطرات اربعین (8)
-
-
سفرنامه اربعین (۷)؛
علمی فرهنگیخانه ای که با اسکان به زائرین امام حسین(ع) افتتاح شد
حوزه/ ابومصطفی جلوی در ایستاده بود ، بعد از کمی خوش و بش گفت: این خانه تازه ساخته شده و در این ایام خانه‌ام را به روی زائرین باز کردم تا تبرّک شود و اولین کسانی که در این خانه بیتوته کردند، زوّار امام حسین علیه السلام بودند و شما مایه برکت خانه ما هستید، هلابیکم!.
-
سفرنامه اربعین (۶)؛
علمی فرهنگیماجرای زن عراقی که به خاطر زائران چاقو بر روی گلوی فرزند خود گذاشته بود
حوزه/ دیدم زوّار از سمت بصره دارن میان و منم گوشت قربانی ندارم. عدس پلو درست کرده بودم، اما بدون گوشت، گفتم خدایا زائرا دارن میان، خسته و گرسنه دلم آتیش میگیره اگه بهشون برنج بدون گوشت بدم. همون لحظه رفتم سراغ پسرم علی و چاقو گذاشتم روی گلویش، رو کردم به آسمون و گفتم خدایا ...
-
سفرنامه اربعین (۵)؛
علمی فرهنگیواکنش پسربچه عراقی به درخواست یک روحانی ایرانی
حوزه/ نوبت او شده بود هر چه منتظر ماندم حرکتی نکرد، لبخند بر صورتش ماسیده بود، سر به زیر انداخته بود و کاری نمی‌کرد. گمان کردم ناراحت شده، با حرکات صورت دلیلش را پرسیدم سرش را بالا آورد و با اقتدار و هیبت چشم در چشمان من دوخت و گفت: لا، لا لعب. نمی‌خواست ...
-
سفرنامه اربعین (۴)؛
علمی فرهنگیماجرای گریه پیرزن قد خمیده که دستش به ضریح امام حسین(ع) نرسیده بود
حوزه/ شب آخر بود، قرار شد فردا برویم نجف. تنها راه افتادم به سوی حرم، بین الحرمین بودم که پیرزنی قد کوتاه و خیمده، با دستان چروکیده و پینه بسته گوشه عبایم را کشید و با ناله گفت: حاجی آقا صبر کن کارت دارم. برگشتم، دستان خشک پیرزن عبای نازک مرا می‌کشید، به دنبالش ...
-
سفرنامه اربعین (۳)؛
علمی فرهنگیاز زمین گیر کردن استاد دان ۵ کاراته تا قهقهه خنده در مراسم روضه
حوزه/ یک شب در مسجد نزدیک خانه‌مان، مهدی کنار من نشسته بود و مداح روضه می‌خواند. شب تاسوعا بود، مهدی همیشه موقع روضه دست روی پیشانی می‌گذاشت و حالت گریه به خود می‌گرفت. آن شب پیرمرد کنار مهدی به سر و صورت خود می‌زد و گریه می‌کرد، دستانش را ...
-
سفرنامه اربعین (۲)؛
علمی فرهنگیحاج آقا اول بریم زیارت حضرت عباس(ع) یا زیارت امام حسین(ع)؟
حوزه/ قبل از ورود به حرم یک مرد ایرانی میانسال جلویم را گرفت و با گلایه گفت: حاج آقا من از شماها گله دارم اصلاً به فکر مردم نیستید! در اینجا یک روحانی پیدا نمیشه که ما مسئله شرعی از او بپرسیم، خیلی زشته که یک طلبه اینجا نباشه!. با مهربانی و لحنی ملایم‌تر از او ...
-
سفرنامه اربعین (۱)؛
علمی فرهنگیهوی هوی دایی رضا، صابون برداشتی؟ شامپو چی؟!
حوزه/ هوی هوی دایی رضا، دایی رضا ، دایی رضا! اگر جواب نمی‌دادم همین طور دایی رضا را تکرار می‌کرد. همیشه سوزنش گیر می‌کرد! آهسته گفتم: مهدی آروم‌تر چیه چی میگی؟ فش فشی کرد و سر قرمز دماغش را با کف دست خشکش مالاند، آنقدر محکم می‌مالید که انگار می‌خواهد سیب زمینی له کند. بعد لب برگرداند و ...