به گزارش خبرگزاری «حوزه»، رقیه ضیافر، نویسنده این کتاب، مدیریت خانواده به عنوان یکی از مهم ترین نظام ها و نهادهای بنیادین جوامع بشری را مورد توجه قرار داده و بر این نکته تاکید کرده که در نحوه مدیریت آن باید از اصول و روش های صحیح پیروی نمود.
نویسنده همچنین معتقد است: برای حصول نتیجه در ایجاد یک خانواده متکامل که سرچشمه الفت و تفاهم به شمار می آید، بهره گیری از دانش مدیریت و آشنایی با چرایی و چگونگی رهبری و هدایت آن در جوامع امروزی ضرورت پیدا می کند ، کما این که غفلت از آن صدمات جبران ناپذیری را در خانواده ها به بار می آورد، پس سبک زندگی و مدیریت نگرش ها و باورها در پرتوی اهداف متعالی قرآن و روایات در خانواده موثر خواهد بود.
بنابر این گزارش، مولف تاکید می کند بهره گیری از آموزه های اسلامی که مملو از آیات و روایاتی است می تواند الگوی خوبی برای خانواده در این خصوص باشد و با الگوگیری از آن برای ایجاد شیوه ای از مدیریت صحیح اسلامی در خانواده ها، بستری مناسب فراهم آورد چون در مدیریت خانواده در سبک زندگی اسلامی، سازماندهی اصول برای پیشبرد اهداف خانواده موثر نشان داده شده است.
در خلاصه فصل اول کتاب آمده است: داشتن آگاهی و مطالعه برای برنامه ریزی نمودن و قدرت برای اجرای برنامه ها، از ضرورت های مدیریتی در خانواده محسوب می شود.
توجه به ابعاد و آثار برنامه ها، مشکلات احتمالی در مسیر دست یابی به اهداف را از بین می برد و قدرت اجرایی مدیر را در مقابله با آن ها افزایش می دهد، ضمن آن که مدیریت زمان در برنامه ها، توانمندی مدیر و اعضای خانواده را در تنظیم و پیشبرد برنامه ها بالا می برد و در موفقیت برنامه ها تأثیر مستقیم دارد.
مدیر خانواده در انجام طرح ها باید ریسک پذیر باشد و برای کاهش اثرات نامطلوب حاصل از ضعف احتمالی برنامه ها، برنامه ی جایگزین و حمایتی نیز داشته باشد.
در برنامه هایی که احتمال ریسک بیشتری دارند باید مسائلی را مورد توجه قرار داد از جمله: در موارد مشابه، موفقیت این برنامه ها به اثبات رسیده باشد، ارزیابی و کنترل مراحل اجرای برنامه توسط مدیر صورت پذیرد، استفاده از تجارب مدیریتی مدیران گذشته و توانایی خود مدیر در اجرای برنامه، احتمال ریسک در برنامه ها را کاهش می دهد، لزوم تبادل اطلاعات و تجربه ها بین مدیر و اعضاء بیشتر مشهود است، ضمن آن که غفلت از کامل و دقیق بودن برنامه ها، ریسک اجرایی آن ها را بالا می برد و بالاخره این که هراس از ریسک پذیری برنامه ها، نباید مانع عملی شدن آنها شود.
۳۱۳/۸
