به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، استاد محمدعلی مجاهدی در مراسم بزرگداشت مرحوم حجت الاسلام مصطفی نصیری که هنگام سفر تبلیغی در سیل جنوب جان خود را از دست داد، گفت: مرحوم مصطفی نصیری در جلسات شعر هفتگی حضور می یافت و نجابت، کم حرفی، سر به زیر بودن و حیای او بسیار ستودنی بود و زمانی که خبر درگذشت او را شنیدم، به این فکر می کردم که مصطفی به دنبال دنیایی بود که در این جهان دست یافتنی نبود و مجال پیدا کرده برای سفر کردن به عوالمی که از پایان این دنیا آغاز می شود.

وی تأکید کرد: دنیای ما یک دنیای تک بعدی نیست و رازآلود و دارای ابعاد بسیار زیادی است؛ سلمان فارسی به امیرالمومنین(ع) عرض می کند که من شما را خیلی دوست دارم و می خواهم بدانم که در این جهان کسی هست که شما را بیش از من دوست داشته باشد؟ حضرت سوال سلمان را با سوال پاسخ داد که ای سلمان! اگر چند روز مرا نبینی بی طاقت می شوی؟ سلمان عرض می کند که یک هفته؛ حضرت می فرماید که به خداوند سوگند که ما دوستانی در آسمان ها داریم که اگر هر روز ما را نبینند قالب تهی می کنند.

پدر شعر آیینی ایران تصریح کرد: اینجاست که مشت مدعیان خلافت دروغین باز می شود؛ امام شئونی دارد و یکی از شئون وجودی امام ید تصرفی در عوالم امکان است؛ به تناسب عوالمی که وجود دارد، وجود مقدس معصومین جلوه دارند که برای ساکنان آن عوالم محسوس است.

مجاهدی با اشاره به جاری بودن عنایات قدسی به شعرای آیینی یادآور شد: وقتی قرار است عنایتی به شاعر شود، به گونه ای روح القدس به او کمک می کند، خود شاعر از سروده اش متعجب می شود؛ برخی از شعرا کارهایی می سرایند که من می گویم که ای کاش این شعر برای من بود؛ در شعر بحث سن و سال مطرح نیست.

وی اضافه کرد: ماه مبارک رمضان بود که ما خدمت یکی از علما رسیدیم و قرار بود ایشان روایاتی که درباره امیرالمومنین(ع) است را برای ما تبیین کند؛ یک مرتبه دیدیم که او متحول شد و مدام عبارت مولا که «سلونی قبل ان تفقدونی» را به زبان می آورد؛ یک مرتبه یکی از حاضران سوالی پرسید و این عالم از پاسخ گفتن درمانده شد و دست و پا زد؛ فرد سوال کننده به آن عالم رو کرد و گفت عبارت «سلونی قبل ان تفقدونی» را باید تنها علی(ع) بگوید.

پدر شعر آیینی ایران با بیان اینکه شاعر آیینی سرا در کشور زیاد است، اما شاعری که اهلبیت(ع) او را تایید کند کم است، خاطرنشان کرد: دعبل خدمت امام رضا(ع) عرض کرد که من چکامه ای برای شما ساخته ام، آیا اجازه می دهید بخوانم؛ حضرت فرمود بخوان؛ دعبل چند بیت خواند و حضرت فرمودند ادامه نده؛ دنباله قصیده را خود حضرت شروع به خواندن کردند؛ حاضرین تصور می کردند که این شعر برای فرد دیگری است که دعبل خوانده و حضرت آن شعر را می دانستند که در همین لحظه که شک حاضرین را فرا گرفته بود، حضرت فرمود، ای دعبل؛ شب گذشته که این عنایت به تو شد و این ابیات که در صحیفه نور ثبت شده بود، از خاطر من گذشت و من این ابیات را از صحیفه نور می خوانم؛ پایگاه شاعر آیینی این است؛ چه کسی می تواند به این مرتبه دست پیدا کند؟

مجاهدی ادامه داد: شما یک مصطفی نصیری می شنوید و رد می شوید؛ خدا می داند که به این عزیز خداوند چه عنایاتی کرد و او این حرف ها را در سینه خود حفظ کرده بود.

وی اضافه کرد: چه کسی می گوید که مصطفی نصیری شهید نیست؟ مگر غیر از این است که مبلغ فرهنگ حسینی بود؟ شهادت مراتبی دارد که بالاترین آن لقاءالله است؛ اما مراتب دیگر نیز دارد.