به گزارش خبرگزاری حوزه از سمنان، حجت‌الاسلام مصطفی فاطمی بصیر در جمع طلاب خواهر سطح سه استان سمنان اظهار داشت: یکی از منابع بزرگ شیعه در بحث عرفان کتاب "مصباح الشریعه" منتسب به امام صادق علیه السلام است. در این کتاب روایت "العبودیةُ جوهرةٌ کنها الربوبیه" واردشده است. به این معنا که انسان در سایه عبودیت حق تعالی به مقام ربوبیت می رسد و رب می شود یعنی انسان در سیر و سلوک عبودیت و بندگی خدا به اختیاراتی نائل می‌شود و اموری به او واگذار می‌شود.
این استاد حوزه اشاره کرد: مکمل این حدیث، حدیث قرب نوافل است "اگر بنده من اهل نوافل شود به من قرب می یابد"؛ قرب در عرفان اسلامی قرب مکانی نیست، زیرا خدا جسمانیتی ندارد بلکه قرب مکانتی است یعنی اگر بنده ی من اهل نوافل شود، منِ خدا گوش، چشم، زبان و دست و پای او می شوم شاهد مثال آن در دوره ما آیت الله بهجت(ره) بود.
وی ادامه داد: انسان مدام در بین دَوَران قوسِ صعود و نزول است و می تواند در سیر صعودی، از ملک هم پَرّان تر و در سیر نزولی از حیوان پست تر می شود نسبت به نوافل عنایات داشته باشیم از جمله این نوافل، نماز شب بسیار مهم است و طلبه اگر اهل نماز شب نباشد، علم او برکتی ندارد.
فاطمی بصیر ادامه داد: در حدیثی از امام حسن عسکری(ع) وارد شده است که "وصول به حق تعالی و نائل شدن به لقاء الله مرکب می خواهد و مرکبی راهوار تر از نماز شب نیست. با نوافل انسان آیینه جمال حق تعالی می شود ولی با معصیت و گناه شیطان در انسان نفوذ می کند.
استاد حوزه بیان کرد: میان عبودیت و عبادت فرق است؛ عبادت به معنای هر آنچه خدا می‌پسندد انجام دهم، ولی عبودیت یعنی هر آنچه که خدا می کند بپسندم. یعنی هر آنچه خدا برای ما مقدر کرده بپسندیم. ابلیس با عبادات هزار ساله مطرود شد مثل خیلی از ماها که اطاعت می کنیم ولی مطیع نیستیم، بنابراین باید اهل عبودیت باشیم یعنی هر آنچه که خدا برای ما مقدّر کرده بپسندیم و بپذیریم. همچنین تسلیم محض بودن در برابر حق تعالی و ولیّ خدا امام زمان (عج) را هم داشته باشیم.
انتهای پیام/
