خبرگزاری حوزه/ قال امیرالمومنین علیه السلام : إنّما قَلْبُ الحَدَثِ کالأرضِ الخالِیةِ ما اُلقِیَ فیها مِنْ شیءٍ قَبِلَتْهُ . نهج البلاغه

قلب نوجوان همانند زمین بایر است که هر چه در آن قرار داده شود می پذیرد ( در قلب او رشد می کند. )

در آغاز گسترش بیماری کشنده کرونا در ایران، برخی افراد جامعه ، مسئولین بهداشت و درمان کشور را به خاطر کوتاهی و قصور در پیش بینی شیوع بیماری و کوتاهی در انجام وظایف خود، مقصر می دانستند و مورد انتقاد قرار می دادند ، اما گروهی دیگر از زحمات شبانه روزی آنها تشکر و عملکرد آنان را تحسین می کردند؛ ولی هر دو گروه در یک امر متفق‌القول بودند و آن اینکه، متوّلی مبارزه با بیماری را مسئولین بهداشتی و درمانی کشور می دانستند و تلاش کردند تمام ظرفیت خود را برای کمک به آنها به کارگیرند .

بر کسی پوشیده نیست که فکر و اندیشه و اعتقاد بخش مهمی از سعادت و شادکامی افراد را شکل می دهد . و کوتاهی دربالندگی فکری و عقیدتی و بی توجهی به آن، عوارض غیر قابل جبرانی برای جامعه بویژه در بلند مدت در پی خواهد داشت .

هدف نگارنده این سطور تبیین اهمیت و جایگاه تربیت و یا بررسی ابعاد و زوایای فقدان آن در جامعه نیست چه، بسیاری در این زمینه قلم فرسایی کرده اند. این نوشتار فقط تلنگری است به نهادهایی است که متولی آموزش و تربیت هستند ولی آنگونه که بایسته و شایسته است به رسالت سترگ خود در پالایش و بالندگی فکری و اعتقادی کودکان و نوجوان توجه نکرده اند .

نهادهای دینی و حوزه های علمیه، آموزش و پرورش و صدا و سیما سه ضلع مهم آموزشی و تأثیرگذار بر نسلی هستند که قرار است کشور در دستان آنان به رشد و تعالی برسد و قله های علم و دانش را درنوردد.

تأثیرگذاری این نهادها بر نسل کودک و نوجوان نه نیاز به آمار و ارقام دارد و نه زحمت تفکر و اندیشه بسیار . این سه نهاد، فکر و اندیشه و رفتار اجتماعی و اعتقادی نسل آینده را ترسیم می کنند و پالایش ذهنی و فکری کودک و نوجوان و اثرگذاری آن در جامعه را بر عهده دارند .

شوربختانه با بازنگری فرآیند حوادث چند سال گذشته بویژه اغتشاشات اخیر، شاهدیم که بسیاری از کسانی که به این جریانات ساختار شکنانه تمایل پیدا کرده اند، جوانان و نوجوانانی هستند که به طور بایسته ای در مسیر مناسب فرایند آموزشی و پرورشی قرار نگرفته اند.

با گذر زمان سهم تربیت سنتی و نقش خانواده کمتر می شود و سه ضلع آموزش و پرورش، صدا و سیما و حوزه های علمیه سهم قابل توجهی از تربیت را به خود اختصاص داده اند.

مهمترین کارکرد های این نهادها انتقال درست تربیت و آموزش به جوانان و نوجوانان است . بازخورد رفتاری جوانان در جامعه گویای این است که در بهترین شرایط و مثبت ترین نگاه این نهادها به بخشی از اهداف مورد نظر، دست نیافته اند.

ارتباط دوسویه با نوجوانان در تقویت جایگاه دینی و با شیوه صحیح آموزشی و نیز تقویت مفاهیمی چون حب وطن و انسجام ملی از سوی دیگر، دو مقوله ای هستند که در نظام تربیتی کودکان و نوجوانان مغفول مانده اند و به عنوان پاشنه آشیل تربیتی کودکان، دقیقا نقاطی هستند که مورد توجه دشمن قرار گرفته و از آنها بیشترین بهره را به نفع خود برده است.

علی فقیه اجارودی