به گزارش خبرگزاری حوزه، بنا بر اعلام مرکز آمار ایران، تعداد طلاق ثبت شده در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۹ متأسفانه حدود ۱۰ درصد افزایش یافته و چنانچه برای مهار این روند، چاره ای جدی اندیشیده نشود، بی شک با مشکلات بیشتری در آینده ای نه چندان دور مواجه خواهیم بود.

آن چه مسلم است این که برای واکاوی پدیده ی تلخ طلاق و نیز در راستای کشف عوامل اصلی جدایی زن و شوهرها، می بایست از زوایای مختلف اقتصادی، فرهنگی، جامعه‌شناسانه و ... به قضیه نگریست و به تحلیل آن پرداخت، چرا که رویکرد تک بُعدی در این زمینه چه بسا همان قدر بی فایده و گاه خطرناک باشد که بی توجهی و کم توجهی به این ماجرا.

هر چند گاهی- و البته در معدود مواردی-طلاق تنها راه منطقی برای حل مشکلات میان زن و شوهر به نظر می رسد، اما با این حال هیچ گاه نباید از یاد ببریم که پدیده ی تلخ طلاق در شمار غم انگیزترین پدیده های اجتماعی و از مبغوض ترین حلال ها در فرهنگ اسلامی محسوب می شود.

بر اساس تحلیل داده ها و آمارهای ارایه شده از سوی مراجع ذیصلاح متوجه می شویم که از ابتدای دهه هشتاد به بعد به تدریج شاهد رشد چشمگیر آمار طلاق در کشور هستیم به نحوی که در سال های میانیِ دهه نود، در هر ساعت به طور میانگین ۲۰ طلاق در سراسر کشور به ثبت رسیده و این در حالی است که در تهران و برخی کلانشهرها این رقم به طور نسبی بالاتر هم بوده است.

بی تردید با اصلاح بسیاری از انگاره ها و برداشت های غلط زوجین از مقوله ازدواج و نقش آفرینی در کانون خانواده، همچنین افزایش آگاهی و قدرت تحمل و تاب آوری و سازش میان خانواده ها و زوجین و صد البته اصلاح برخی روش های ناکارآمد در عرصه های فرهنگی و اطلاع رسانی برای کاهش طلاق، می توان تا حد قابل توجهی جلوی رشد آمار طلاق را گرفت.

به هر صورت این فرمایش ارزشمند رئیس مذهب، حضرت امام صادق(ع) را باید همواره فراروی خویش قرار دهیم که فرمودند: "ازدواج کنید و طلاق ندهید که طلاق عرش الهی را می لرزاند"

در این رابطه البته فعالیت هدفمند و مؤثر رسانه ها برای آگاه کردن زوجین و نیز آموزش های رسانه ای برای تقویت کانون خانواده می تواند بسیار راهگشا باشد به شرطی که به عنوان یک نهضت فراگیر و مستمر بدان نگریسته شود.

باید بپذیریم که در عصر رسانه و فضای مجازی، اصلاح سبک زندگی به خصوص ناظر به مباحث زناشویی و امور خانواده، بدون توجه به این ظرفیت عظیم و لزوم برنامه ریزی در این رابطه عملاً امکان پذیر نیست.

سید محمدمهدی موسوی