خبرگزاری حوزه | متأسفانه فرایند سلبریتیسم که در غرب اتفاق افتاد به ایران هم آمد و غالبا سلبریتی ها از نقاط ضعف و عرصه هایی که میان مدیران و حاکمیت و مردم فاصله‌ای هست سوءاستفاده می‌کنند و بر نقاط ضعف سوار می‌شوند.

به طور کلی سلبریتی در پی دیده شدن است و دیده شدن به هر قیمتی برایش اهمیت دارد.

برخی از سلبریتی ها در بزنگاه ها دچار اشتباه محاسباتی می شوند؛ در اغتشاشات اخیر هم این اتفاق افتاد. آنها چون با عینک غرب و یا از دریچه رسانه‌های غربی به ایران نگاه می‌کنند و به این عادت کرده‌اند، غالبا در چنین مقاطعی در اشتباه می‌افتند؛ به همین دلیل هم در نگاه آنها «مردم» به همان کسانی محدود می‌شود که رسانه‌های غربی معرفیشان می‌کنند. این اشتباه بارها تکرار شده و بعضی از سلبریتی‌هایی هم که مرتکب اشتباه شدند، بعدا به اشتباه خودشان پی بردند.

متأسفانه در فضای مدرنیته و پیشروی به سوی پست مدرنیته، سلبریتی هر روز پر رنگ و جدی تر می‌شود. به طور طبیعی بخشی از سلبریتی ها هم سعی می‌کنند از این فضا بهره ببرند و به جایگاه و نان و نوایی برسند. اتفاقا اغلب افرادی که معروف هم نیستند، سعی دارند تا یک معامله در این فضا راه بیندازند.

به این ترتیب که موضع گیری هایی را اتخاذ کنند تا امکان رفتن و کار در دیگر کشورها برایشان فراهم شود. مثل «احسان کرمی» که خودش را به تلویزیون بیگانه رساند و یا مسیح علینژاد و ... به ویژه اینکه چنین افرادی، عرق ملی و عرق دینی هم ندارند و سود و لذت برایشان اصالت دارد.

رفیع الدین اسماعیلی