خبرگزاری حوزه | دفاع امری فطری، بلکه غریزی است و همه جانداران اعم از حیوان و انسان در مقابل تهاجم به خود و زیستگاه شان واکنش دفاعی نشان می‌دهند تا دشمنی که به خانه و کاشانه آن‌ها تعرض کرده را دفع نمایند.

روشن است که دفاع به این معنا قداستی ندارد؛ چون مشترک بین انسان و حیوان بوده و حیوانات را در این عرصه یارای تمایز بین امر قدسی و غیر قدسی نیست. آنچه دفاع را مقدس می‌کند نه دفاع از سرزمین و خانه و لانه است، بلکه دفاع از امری قدسی است. اینجا اهمیت انگیزه و آرمان و اینکه «از چه چیزی» دفاع می‌شود، روشن می‌گردد.

دفاع از ارزش‌های دینی و امانت انبیای الهی و صالحان عالم که دست به دست چرخیده و از لابلای صخره‌ها و دره‌های پرفراز و نشیب تاریخ عبور کرده تا به دست ما رسیده است، آن را ارزشمند نموده و از سطح دفاع غریزی بالاتر برده است.

پس دین و ارزش‌های الهی و انگیزه‌های معنوی اکسیری است که امر غریزی را تبدیل به امری قدسی می‌نماید, و البته این خدمت دین به بشر را، شایسته فراموشی نیست!

بنابراین، دفاعی که این ظرفیت را دارد تا مقدس شود را نباید با نگاه تقلیل‌گرایانه به امری غریزی تحویل برد و آن را در دفاع از سرزمین و میهن محدود نمود. با این نگاه دفاع مقدس منحصر به میدان‌های نظامی و جنگ سخت نبوده، بلکه میدان علم، فرهنگ، اقتصاد و... را نیز دربر می‌گیرد و تلاش با انگیزه الهی در دفاع از ارزش‌های قدسی در این عرصه‌ها نیز مقدس است.

نتیجه اینکه مؤلفه «از چه چیزی» است که جایگاه دفاع را مشخص می‌نماید و دفاع مقدس یعنی دفاع ارتقا یافته از امری غریزی و حیوانی به امری قدسی و الهی در میدان‌های گوناگون نظامی، علمی، فرهنگی، اقتصادی و... .

سید ابوالقاسم کاظمی