به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، مریم قربان زاده در نشست علمی «روایت زن ایرانی در دفاع مقدس» که در دانشگاه باقرالعلوم(ع) برگزار شد، با اشاره به لزوم پرداخت به روایت از زن ایرانی و خانواده ایرانی، عنوان کرد: در دفاع مقدس زمانی که می‌خواهیم به سراغ زنی برویم به دنبال کسی هستیم که کار خارق‌العاده کرده است.

وی با بیان اینکه به دنبال روایت‌ آدم‌های خاص هستیم و این نگرش به ما آسیب می‌زند، اظهار کرد: ما درباره مادران و همسران علما، شهدا و... روایتی نداریم، مثلا برای روایت از هشت سال دفاع مقدس به دنبال مادر یک شهید روستایی نیستیم و اگر به دنبال این سوژه هم برویم ناشران کمتر استقبال می‌کنند در حالی که طرف مقابل دنبال خاص نگری نیست و از یک دختر معمولی هم روایتی جذاب تولید می‌کند.

وی با اشاره به اینکه در همه این سال‌ها فقط به جنبه رزمی داستان‌ها توجه کردیم و به دنبال روایت از بُعد اجتماعی نبودیم، گفت: وقتی در ادبیات از دریچه زن‌ها و مادران روایت کنیم جایگاه اجتماعی نشان داده می‌شود اما ما همیشه به دنبال زنان چیریک، شمشیر به دست و تبر به دست و یا زنانی که در پشت جبهه کارهای پشتیبانی مانند پخت مربا و... انجام می‌دادند، هستیم. روایت این نوع زنان لازم است اما باید ابعاد دیگر را هم مدنظر قرار بدهیم.

این نویسنده اضافه کرد: از زن‌های معمولی که زندگی خود را می‌کردند اما فرزند و همسرشان به جبهه رفت و اسیر و شهید شدند و مسائلی که این زن ها با آن‌ها مواجه شدند، روایتی نشده است.

وی بیان کرد: کسانی هم که می‌خواهند در رابطه با همسران و مادران شهدا بنویسند به دنبال شهدای مطرح می‌روند در حالی که در تاریخ دفاع مقدس در هر کوچه شهیدان و آدم‌های انقلابی متعددی وجود دارند که داستانی برای روایت دارند.

قربان زاده ادامه داد: روایت از مقاومت زن ایرانی ناقص و کم بود و به مرور کمتر شده است و امروز به جایی رسیدیم که روایت از همسران شهدای مدافع حرم بسیار کم شده است.

وی با بیان اینکه روایت‎گری جنگ و دفاع مقدس دچار استعمار فکری شده است، بیان کرد: در آمریکا و اروپا جنگ فقط جنگ است اما در جنگ ما معنویت، ایثار و... وجود دارد. غرب معنویت را از فیلم‌های ما می‌گیرد و این را وارد فیلم‌های خودشان می‎کند در حالی که در جنگ‌های آن‌ها معنویت و عرفان وجود ندارند.

این نویسنده با بیان اینکه ما نیاز به سنجاق کردن هیچ چیزی به خودمان نداریم و فقط باید نگاه مان را تغییر بدهیم، اضافه کرد: بشر غربی نمی‌تواند ما را درک کند و ما نیز نمی‌توانیم او را درک کنیم. آن‌ها می‌خواهند به ما نزدیک شوند؛ زیرا به آنچه ما داریم نیاز دارند.

قربان زاده ادامه داد: در دسته دختران از روایت‌هایی از یک کتاب روسی استفاده شده است که قابل مقایسه با جنگی که ما داشتیم و زن ما وارد جنگ شده است، نیست. استعمارفکری وارد شده است که بیان می‌کند روایت‌ها غربی شود تا روایت واقع پذیرانه‌تر شود.

وی با بیان اینکه در بیان روایت از دفاع مقدس مدعی زیاد داریم، اظهار کرد: در بیان روایت دفاع مقدس، نظامی‌ها و رزمی‌ها، کار را به دست گرفتند و هر لشگری دفتر ادبیات تشکیل داده است و روایت‌های اجتماعی و ادبیاتی کم شده است.

قربان زاده با اشاره به آسیب‌های صورتی نویسی در روایت از زندگی شهدا، تصریح کرد: روایت‌هایی از زندگی شهدا به ویژه شهدای مدافع حرم می‌کنیم که قوه عاقله‌ای به آن نظارت ندارد و فکر نمی‌کنیم که ممکن است در آینده همسر و فرزندان این شهید از این روایت آسیب ببینند.

این نویسنده اظهار کرد: برخی برای جذب جوانان مسائل عاشقانه را مطرح می‌کنند اما باید دقت شود که این روایت عاشقانه در قالب حیای شرقی بیان شود و غلظت آن زیاد نشود. قوه عاقله‌ای باید باشد که نحوه بیان این موارد را مدیریت کند تا هم جذاب باشد و هم آسیب زا نباشد. نشان دادن یک رابطه عاشقانه کار سختی نیست اما باید حیا و شانیت طرفین رعایت شود.

وی گفت: بسیاری از کتاب‌هایی که درباره زن، دفاع مقدس و... نوشته شده است سفارشی و کیلویی است در حالی که کتاب‌های واقعی باید از بین مردم در بیاید و اگر از بین مردم در بیاید قابل خواندن است و می‌تواند پیشرو باشد.

۶۲/۳۱۳