به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام مصطفوی، نویسنده و پژوهشگر حوزوی در نوشتاری به موضوع حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) پرداخت و نوشت:
زن بزرگ ترین و با شکوه ترین عوامل زندگانی آبرومند بشری است که سهم بزرگی در خوش بختی و نیک بختی دنیا و عقبای آدمی دارد. این لطیفه خلقت الهی در گفتار، کردار، حتی سکوت، مایه آرامش و روحیه دادن یک خانواده می باشد و با این اثرگذاری، سر حلقه یک خانواده سعادتمند و به تبع آن حیات طیبه و جوامع متعالی را رقم خواهد زد... .
اما چگونه زنی می تواند چنین آثار پر برکت و تأثیرگذاری بی نهایت را به ارمغان آورد که سرمنشأ افتخارات در دنیای بشری باشد و نامش برای همیشه در تارک دنیا و تاریخ بدرخشد؟ عالمان دینی با بهره گیری از آموزه های اسلامی، لفافه هایی از حیات بانویی بزرگ برکشیدند که نشان از دامن های عفیف، آغوش های منزه، تربیت های مهذب، روح های بی آلایش، اراده های آهنین، آموزش درست و ... لازم است، تا یک زن درخور زندگانی شرافت، سعادت و محبت را در دنیا بشناساند و مدال افتخارآمیز: «إنّا أعطَیناکَ الکَوثَرَ»را به مقام والای او بشارت دهند.
آری، این این درّ دانه هستی، کسی نیست، جز فاطمه(س) که بزرگ ترین و پاک ترین مهد خلقت و تربیت، فاضل ترین کانون عفت و عصمت را دارا بود که مردانی بزرگ و زنانی نام آور در آغوش این بانوی نبوت و امامت به کمال رسیدند که هر کدام شان مشعل دار معرفت، هدایت، سعادت، فضیلت، محبت و ... در دنیا و عقبا شدند... .
این بانوی بزرگ اسلام، حوادث مهم صدر اسلام را در دریای بردباری و حلم خود به تحلیل برد و سختی ها و دشواری ها که یکی از آن ها برای از پا درآوردن قهرمانی کافی بود، تحمل کرد و صبر پیشه نمود و در هیچ زمانی لب به شکوه نگشود و آنچه به زبان می آورد، حکمت، معرفت، هدایت و عبرت بود، تا درسی برای رهپویان طریق معرفت و حقیقت برای همه زمان ها باشد... .
برای فاطمه شناسی کافی است به فطرت رجوع کنیم، چرا که فطرت انسان به گونه ای سرشته شده که همیشه تعالی طلب، ترقی خواه، عشق مدار، پاک زیست، زیباگرا و عافیت جوست. در هر شرایطی تلاش می کند با بهترین بهانه از گرفتاری، ناملایمات، کوچک انگاری، ذلت شمری و ... برهد و در ساحل امن و آسودگی بیاساید و آنچه طلب کند، بیابد.
اما گاهی برای یافتن ظرافت ها، نظیف ها و دست یابی به بهترین ها، بایستی از تعقل، تأمل، تفکر و حواس پنج گانه به کفایت بهره جست، تا گامی مؤثر برای سعادت، معرفت و حقیقت ناب برداشت و در این باره نبایست درنگ کرد، مثلاً اگر بخواهیم عطر خوش گلی را ببوییم، سرمان را به نزدیکی گل می چرخانیم، تا حس خوشبویی را درک نماییم و این عادت ذاتی و واقعی طلبی آدماست ... هم چنین در ادراکات منفی و پلشتی نیز بی مهابا چنگ به هر ناملایمات می افکنیم، تا شاید خواهش های نفسانی خویش را بنوازانیم. این تسلسل در عمر آدمی می چرخد و زندگانی او را می چرخاند، تا عمرش در این دور گرداگرد چه رقم خورد ... .
اما خداوندگار رحمان، آدمی را با طینت پاک برای دریافت حقیقت ناب و طریقت نجات آفرید که راستی و درستی خویش را با ابعاد معنوی و اخلاقی با محک توفیق و لیاقت بسنجند و عملکرد خود را هر از گاهی به مداقه نهند و وجدان حساب گر را به قضاوت وادارند که چه کرده ایم و چه خواهیم کرد... ؟!
گاه به گذشته تلخ می نگرد و لمحه ای به توفیق و عنایت، لحظه ای با ندای وا اسفا درون و درنگی به عنایت خداوند مهربان، جسم سکون و درون در جدل است که ای کاش، در طریق حق و حقیقت و خیرخواهان انسانیت ثابت قدم بودم ... .
فاطمه(س)، ملکه رحمت
خداوندگار رحمان به سزاوار خداوندیش، برای بندگانش مسیرهایی همیشه باز، روزنه هایی دایم پر امید و آغوش هایی همواره گشوده در همه لمحات زندگانی دنیا مهیا نموده که هر گاه از روی عجز عقل، آزار وجدان و حضانت آبرو خویش، بدان ها متمسک گردند و دلخوش به ره یافتی همیشگی نایل آیند که می فرماید: « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ وَ ... »؛۱ ای کسانی که ایمان آورده اید، تقوا و پرهیزکاری پیشه کنید و وسیله ای برای تقرب به خدا انتخاب نمایید... و شاید در مسیر رستگاری قرار گیرید.
در این ایام پر فضلیت سوگواری بانوی کرامت، دُرّ دانه رسالت، دارنده مقام عصمت و مادر بی نشان امت در دنیا و عقبا که دامنش، منشش، نامش و معنویت همیشه جاریش، نجات بخش شیعیان، محبان و پیروانش می باشد، بایستی نهایت بهره را برد، چرا که او فاطمه(س) است، جویباری همیشه جاری که هر گناه، زشتی، پلشتی و ... را به پاکی، نیکی، صداقت و ... می آراید و نام نامی او آراستگی محض روحی و جسمی را به دوستانش به بشارت است. تنها کافی است دلی بتکانیم و نفسی را مهیا کنیم که خریدار گران بهایی دارد... .
چه زیبا رسول مهربانی(ص) به امت بشارت می دهد که می فرماید: «اِنَّ فاطمةَ لِتَشفع یومَ القیامةِ فیمن اَحَبَّها و تَولّاها و أحبَّ ذُرِّیتها و تولّاهم و یَشْفَعُها الله فیهم و یدْخلُهم الجنةَ بِش‍فاعَتها؛۲ همانا فاطمه در روز قیامت برای کسی که محب و دوستدار او و فرزندانش باشد، شفاعت می‌کند و خداوند شفاعت او را در مورد این افراد می پذیرد و آنان را با شفاعت او وارد بهشت می‌کند.
این ملکه صبر، استقامت و عصمت، ده سال با بزرگ ترین شخصیت اسلام، امیرمؤمنان علی(ع) زندگانی مشترک داشت که از چنان عطوفتی، عفتی، عشقی، علاقه ای، تقوایی، اطاعتی و ... به همسر ارزانی می داشت، تا حفظ آبروی شوهر در ناملایمات و نا به سامانی زندگانی باشد که حتی شرم، عاطفه و محجوبیتش اجازه نمی داد که درخواستی از آقایش نماید که شاید دسترسی به آن نداشته باشد و یا به سختی بیفتد... با چنین خصلت های وارسته و برجسته، الگوه و اسوه زنان عالم شد و ما مفتخر به نام نامی «سیدة النساء العالمین و شفیع الأمة» می باشیم... .
به سوگ نشستن و دلتنگی برای چنین بانویی بسیار سخت، روح آزار و جانکاست که بعد از هجده بهار پژمرده شود و در اوج جوانی آوای رحیل را با نغمه های غمگینانه جدایی سر دهد، آغوش همیشه پر مهر مادریش، دیگر برای فرزندان گشوده نمی شود. شادابی همسرداریش به سستی و رنجوری گراییده و سخن از فراق و جدایی می سراید که هنگامه آتش به قلب پر اضطراب و شکسته علی(ع) می افکند... اشک های چشمان شان در غمخانه تنهایی، خود ناله هایی از سر سوز دارد که بعد تو علی(ع) با این همه غم و تنهایی اسرار چکنم... .
گنجم از چه به خاک سیه نهان شده ای
گل همیشه بهارم چرا خزان شده ای
تو زهره فلکی زیر خاک جای تو نیست
بر آر سر ز لحد خشت متکای تو نیست
این ایام پر سوز و گداز بر همه شیعیان، محبان و دوستان آن حضرت(س)، تسلیت و تعزیت باد.
پی نوشت:
۱. مائده، آیه۳۵.
۲. سیداحمد مستنبط، القطره، من بحار مناقب النبی و العتره(ع)، ج۲، ص۱۸۹.
