به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام محمدحسین فاریاب، دانشیار موسسه امام خمینی (ره) در مطلبی به تفاوت حکومت اسلامی با جمهوری اسلامی پرداخت و نوشت:
۱. حکومت اسلامی، حکومتی است که افزون بر تعهد نسبت به ایجاد نظم، امنیت و رفاه عمومی جامعه، متعهد به اجرای دین اسلام در جامعه نیز می باشد و حاکم این حکومت بی واسطه یا باواسطه از سوی خدا به حکومت منصوب می شود.
۲. در حکومت دینی، هرچند حاکم حق حکومت را از خداوند گرفته است، ولی نمی تواند به زور اسلحه بر مردم حکومت کند؛ بلکه باید مقبولیت مردمی نیز داشته باشد. امام علی (ع) نیز ۲۵ سال از حکومتی که حق او بود، دور ماند؛ چون در آن دوران، مقبولیت مردمی برای تشکیل حکومت را نداشت.
۳. اسلامی بودن حکومت به آن نیست که تمام احکام اسلام در آن اجرا شود، بلکه به آن است که متعهد به اجرای قوانین دین باشد. اجرای تمام احکام دین، مشروط به بسترسازی حکومت جهت اجرای قوانین دین و نیز پذیرش مردم است؛ چنانکه امیرالمومنین (ع) نیز نتوانست تمام احکام دین را اجرا کند.
۴. حکومت اسلامی، می تواند مدل های مختلفی داشته باشد. برای نمونه، یک مدل آن، مدل حکومتی حضرت علی علیه السلام بود که به اقتضای شرایط آن زمان، ایشان بدون برگزاری انتخابات، خود به تعیین والیان، کارگزاران و مسئولان بخش های مختلف حکومت اقدام می کرد.
۵. یک نوع از حکومت اسلامی نیز آن است که حاکم به تنهایی برای همه امور تصمیم گیری نمی‌کند، بلکه مردم نیز با حضور در انتخابات در عرصه های مختلف حکومت، ایفای نقش کنند. این شکل از حکومت را جمهوری اسلامی می نامند.
۶. در این نوع از حکومت، اسلامیت و جمهوریت هر دو، نقش واقعی دارند. رأی مردم، حق الناس به شمار می رود، حاکم دینی نیز رأی مردم را تنفیذ می کند و این چنین است که ارکان حکومت، مانند ریاست جمهوری و قانونگذاری در مجلس، مشروعیت پیدا می کند.
۷. بنابراین، جمهوری اسلامی یک مدل از حکومت اسلامی است و در تقابل با آن نیست. تاکید بر جمهوریت، موجب قوی‌تر شدن پشتوانه حکومتی است که در پی اجرای احکام دین در جامعه است.
