به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین ناصر رفیعی در سخنرانی معارفی ظهر چهاردهمین روز ماه مبارک رمضان در حرم مطهر بانوی کرامت، در ادامه درس‌هایی از قرآن ضمن اشاره به فرازهایی از آیه ۵۰ سوره روم، بر اهمیت توجه به آثار رحمت الهی باران تصریح و اظهار داشت: پاکیزگی هوا، تأمین آب شرب، زنده شدن زمین، احیای درختان و مزرعه‌ها، رویش گیاهان و… تنها بخشی از برکات و آثار نعمت باران است.

وی زنده شدن زمین را از مهم‌ترین آثار بارش باران برشمرد و ضمن تأکید بر اهمیت توجه به این موضوع مهم، خاطرنشان کرد: خدایی که با نزول باران زمین به این بزرگی را زنده می‌کند، قطعاً می‌تواند انسانی را بعد از مرگ زنده سازد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی در ادامه به هفت مورد از نمونه‌های قرآنی دررابطه‌با احیای اموات در این دنیا اشاره نمود و یادآور شد: حضرت ابراهیم(ع) از محلی رد می‌شدند و دیدند جنازه‌ای که نصفش در دریا و نصفش در خشکی است، سمت خشکی آن توسط پرندگان و حیوانان خشکی و سمتی که در آب است توسط حیوانات آبزی خورده می‌شود؛ برای حضرت ابراهیم سؤالی پیش آمد که خدا چگونه می‌خواهد این مرده را زنده کند؟.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت افزود: در این زمان خداوند متعال فرمان داد تا چهار پرنده را ذبح و گوشتشان را در هم کوبیده در قسمت‌های مختلف به سرزمین‌های دور ارسال کند؛ به فرمان الهی با ندای حضرت ابراهیم همه تکه‌های گوشت جمع و پرندگان زنده شدند؛ در این جا علم‌ حضرت به عین‌الیقین تبدیل شد.

وی در ادامه به تبیین آیه ۲۵۹ سوره بقره دررابطه‌با داستان حضرت عزیر اشاره نمود و خاطرنشان کرد: در زمان عزیر نبی خداوند متعال در یک شرایط و محیط مشترک، غذایی که بعد از یک هفته خراب می‌شود را صدسال در کنار حیوانی که استخوان‌هایش پوسیده شده، نگهداشت.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی در تشریح فرازهایی از آیه ۷۳ سوره بقره، با بیان این که در بنی‌اسرائیل فردی ثروتمند وارثی جز پسرعموی فقیر نداشت، یادآور شد: این فرد برای کسب ثروت، پسرعموی خود را به قتل رساند؛ وقتی خدمت پیامبر خدا رسیدند، خدا فرمود، بخشی از بدن گاو را به بدن او بزنید تا زنده شود و قاتل را معرفی کند.

وی به داستان اصحاب‌کهف و خواب شبیه مرگ بیش از ۳۰۰ساله ایشان در غار اشاره و پنجمین نمونه قرآنی دررابطه‌با احیای اموات را به تبیین آیه ۵۵ سوره بقره اختصاص داد و اظهار داشت: قوم بنی‌اسرائیل برای مشاهده خدا به حضرت موسی(ع) اصرار ورزیدند و صاعقه‌ای به کوه زد و تمام هفتاد نفر همراه حضرت موسی مردند؛ حضرت موسی از خدا درخواست کرد تا اینان دوباره زنده شوند، بعد از درخواست حضرت، خداوند متعال همه این مردگان را دوباره زنده ساخت.

سخنران محفل معارفی حرم مطهر به آیه ۲۴۳ سوره بقره نیز اشاره و با بیان این که قومی دچار عذاب فراگیر طاعون شده بودند، خاطرنشان کرد: این قوم بزرگ که بیش از ۱۰ هزار نفر جمعیت داشتند، برای رهایی از عذاب الهی به‌جای ایمان، رویه کوچ را در پیش گرفتند و خداوند متعال در بیابان جان همه آنها را گرفت و بعد همه را مجدداً زنده کرد.

وی به آخرین مثال قرآنی در رابطه با احیای اموات اشاره و با بیان این که تمام این موارد مربوط به احیای اموات در دنیاست، خاطرنشان کرد: زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی(ع) به اذن خدا از دیگر نمونه‌های قرآنی در رابطه با احیای مردگان در دنیاست.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی افزود: امام صادق علیه السلام در روایتی می‌فرمایند؛ حضرت عیسی علیه السلام با عده‌ای از یارانش به روستایی نابود شده رسیدند؛ حضرت عیسی در کنار روستا ایستاد و فریاد زد، من نبی خدایم و به اذن خدا شما را فرا می‌خوانم که چه بر سر این منطقه آمده است؟؛ یکی از اهالی از میان مردگان زنده شد و دلیل کشته شدنشان را عذاب الهی به خاطر کثرت گناه و گوش نکردن به حرف علما و انبیای تبلیغی ذکر کرد.

وی در ادامه تبیین این روایت، به گناهان این قوم اشاره و عبادت و اطاعت از طاغوت، حب و وابستگی به دنیا و قاطی شدن حلال و حرام، داشتن آرزوهای طولانی و تمسک به لهو و لعب را مهم‌ترین دلایل عذاب الهی این قوم برشمرد و اذعان داشت: همانطور که در نماز تصریح می‌کنیم، عافیت در دنیا و آخرت بسیار مهم است؛ اگر انسان از بهترین غذا و بهترین امکانات بهره ببرد؛ ولی تن سالم نداشته، آخرتش در خطر باشد، هیچ ارزشی ندارد.

سخنران حرم مطهر بانوی کرامت در بخش پایانی سخنان خود در تبیین روحانی یا جسمانی بودن معاد، با تاکید بر اینکه روح انسان بعد از مرگ از بدن جدا می‌شود، تصریح کرد: عالم برزخ عالم بدن مثالی است که شبیه بدن است و روح بر آن سوار و عوالم را طی می‌کند؛ در حالی که در عالم قیامت، آنچه محشور می‌شود، همین بدن دنیایی است که در این جهان با روح همراه بود.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رفیعی معاد جسمانی را از ضروریات دین برشمرد و انکار آن را در حد کفر دانست و خاطرنشان کرد: معاد هم جسمانی است و هم روحانی؛ در معاد جسمانی، جسم ناظر به ظرفیت درک نعمت‌های بهشتی و آتش جهنم بازسازی اساسی می‌گردد و قدرت ویژه ای بدان داده می‌شود.

انتهای پیام