بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق علیه السلام فرمودند:

«کَانَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ إِذَا کَانَ شَهْرُ رَمَضَانَ لَمْ یَتَکَلَّمْ إِلاَّ بِالدُّعَاءِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الاِسْتِغْفَارِ وَ التَّکْبِیرِ»

امام سجّاد علیه السّلام همواره آن‌گاه که ماه رمضان فرا می‌رسید سخنی جز دعا، تسبیح، استغفار و تکبیر نمی‌گفت.

از این روایت استفاده می شود که در ماه مبارک رمضان باید از فرصت ها استفاده کرد و به عبادت و بندگی خدای متعال پرداخت.

و اما احکام؛

در بحث سفر که برخی از مسائل آن را بیان کردیم، به اینجا رسیدیم که اگر شخص، قصد ده روز در یک مکان را داشته باشد، حکم وطن را پیدا می کند؛ منتهی این نکته مهم است که چه زمانی از وطن خارج می شود؟ که باید گفت: اگر قبل از ظهر از وطن خارج می شود و اذان ظهر را در بین راه است، فایده ای ندارد و باید روزه خود را بخورد و نماز او شکسته است؛ اما اگر بعد از اذان ظهر از وطن خارج می شود، روزه او صحیح خواهد بود؛ اما در راه اگر خواست نماز ظهر و عصر را در راه بخواند، نماز او شکسته است و نماز او ارتباطی با روزه ندارد.

پس میان خروج قبل از ظهر و خروج بعدازظهر از وطن تفاوت است.

حال اگر کسی از سفر بر می گردد، چه حکمی دارد و چه زمانی باید برگردد؟

اگر کسی از سفر برمی گردد، داستان برعکس است؛ یعنی اگر قبل از ظهر وارد وطن بشود، روزه خود را باید بگیرد (البته اگر در میانه راه چیزی نخورده باشد) و اگر بعدازظهر وارد وطن شود، نباید روزه خود را بگیرد؛ چون وقت نیت روزه را ندارد و نیت روزه رمضان قبل از ظهر است.

نکته دوم برای مسافرینی است که سفر آنان، سفر شغلی است.

امروز قشر وسیعی از جامعه ما، کار برون شهری دارند و در کلان شهرهایی همانند تهران کارمندان بسیاری وارد این شهر شده و عصرها از تهران خارج می شوند و یا برعکس.

کسانی که سفر شغلی دارند، با شرایطی حتما باید روزه خود را در ماه مبارک رمضان بگیرند و نمازهای خود را در سفر تمام بخوانند که البته شرایطی دارد که باید به دقت مورد توجه قرار داد و برخی از این شرایط چون تفاوت فتاوای مراجع عظام تقلید را در پی دارد، عزیزان باید به فتوای مرجع خود مراجعه نمایند و بتوانند نماز و روزه خود را درست انجام دهند.

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته