به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، تهمینه رحمانی؛ هنرمند عکاس در حاشیه افتتاح نمایشگاه عاشورایی «پرده نشینان» در خانه عکاسان حوزه هنری تهران گفت: این نمایشگاه حاصل ۴ سال کار من است البته در این نمایشگاه عکس‌های دیگر هنرمند عکاس طاهره بابایی نیز به نمایش در می‌آید. در عکس‌هایی که به نمایش درآمده تلاش کردم گوشه‌ای از عزاداری مخلصانه مردم را به تصویر کشم.

وی افزود: عکس ثبت یک لحظه است. زمان در عکس ثابت می‌ماند و این امتیازی ویژه است. ماندگاری عکس را با هیچ هنر تصویری دیگر نمی‌توان مقایسه کرد این ویژگی دلیل علاقه من به هنر عکاسی است. موضوعات عاشورایی را به صورت ویژه دوست دارم چون علاوه بر انجام یک کار حرفه‌ای، لذت روحی هم برده و تبعات مثبتش زندگی مرا در بر می‌گیرد. پر واضح است عکس عاشورایی باید با باور و ایمان گرفته شود تا بر دل و جان بیننده بنشیند.

این هنرمند عکاس با بیان اینکه عزاداری‌های خالصانه الهام بخش او برای گرفتن عکس‌های عاشورایی است تصریح کرد: وقتی قرار است عکس عاشورایی گرفته شود حتماً موضوع می‌بایست بر پایه حقیقت شکل گرفته باشد؛ منظور اینکه در عکاسی نمی‌توان همانند سینما صحنه آرایی کرد بلکه باید عیناً واقعیت را به تصویر کشید. با این توضیح من تلاش کردم از مجالسی عکس‌برداری کنند که عزاداری‌شان کاملاً مخلصانه بود.

این عکاس با بیان اینکه عکس‌های عاشورایی به حمایت نیاز دارد بیان کرد: برخلاف برخی تصورات که فکر می‌کنند عکس‌های عاشورایی مورد حمایت‌ نهادهای دولتی است باید بگویم چنین امری صحت ندارد. در اینجا جا دارد از حوزه هنری برای برپایی این نمایشگاه تشکر کنم. لازم به ذکر است منظور من از حمایت بیشتر به دیده شدن آثار مربوط می‌شود یعنی نهادهای دولتی کمک کنند تا عکس‌های عاشورایی در معرض دید مردم قرار گیرد.

وی پیشنهاد کرد: یکی از راه‌های دیده شدن عکس‌های عاشورایی، نمایش آن از طریق فضاهای شهری است. در ایستگاه‌های مترو، فرودگاه‌ها، پایانه‌ها و... می‌توان عکس‌های عاشورایی را به نمایش گذاشت. اگر پیرامون عکس‌های عاشورایی فرهنگ‌سازی صحیحی صورت گیرد باور دارم این شکل از هنر قادر خواهد بود به منازل مردم نیز راه پیدا کند.

رحمانی در پایان این گفتگو اذعان کرد: من تأثیرات عکاسی از مجالس امام حسین (ع) را نه تنها در کارم بلکه در زندگی شخصیم به روشنی مشاهده کردم. توصیه من به هنرمندانی که می‌خواهند در این رابطه کار کنند یک چیز است. آن هم اینکه؛ باور و ایمان انگیزه اصلی آنها در هنرشان باشد.

انتهای پیام