خبرگزاری حوزه | از گذشته تا کنون برگزاری جشن میلاد برای حضرت رسول امری پسندیده و مقبول بوده است به گونه ای که از صدر اسلام تا به امروز علما و مسلمین جهان به این کار مبادرت داشته اند.
چنان که پادشاهان و بزرگان در تمام اعصار به این کار امر میکردند و برای برگزاری جشن میلاد هزینه، بسیار زیادی میپرداختند. چنان که در زمان حکومت فاطمیون در مصر و حکومت حاکمان بسیاری مثل ملک مظفر و سلطان یوسف و السلطان ابو حمو در مغرب این عمل رایج بلکه مورد تشویق حکومت وقت بوده است.
علاوه بر حاکمان کشورها، علما و فقیهان هر زمان نیز قائل به جواز برگزاری جشن میلاد بودند و علاوه بر جواز، امر به برگزاری هر چه پر شکوه تر چنین مراسم های می نمودند چنان که ابن حجر عسقلانی و سیوطی دو شخصیت مهم اهل سنت برای اثبات جواز عمل میلاد، روایات متعددی را در کتب خود بیان میکنند و برآن روایات استدلال میکنند و حتی افرادی از تابعین نیز امر به برگزاری چنین جشن های میکردند و پاداش بزرگی برای برگذارکنندگان بیان میکردند، چنان که حسن بصری از بزرگان تابعی م ۱۱۰ در سخنی میگوید: ای کاش به اندازه کوه احد، طلا میداشتم که برای میلاد حضرت رسول خرج میکردم.
و نظیر چنین کلامی از معروف کرخی م۲۰۰ نیز بیان شده است که : هر کس برای قرائت ولادت حضرت رسول غذا درست کند و برادرانش را جمع کند، چراغی روشن کند،جامه نو بپوشد و خوشبو کند .... خداوند او را در روز قیامت با گروه اول از پیامبران محشور میکند.
علاوه بر این بزرگان، افراد بسیار دیگری از علمای اهل سنت در قرن های مختلف نیز قائل به جواز برگزاری جشن میلاد بوده اند که به نام آن ها اشاره می‌شود: حافظ ابو الفرج ابن الجوزی م ۵۹۷، ابن ناصر الدین الدمشقی م ۸۴۲، ابن حجر الهیتمی م ۹۷۴، امام حافظ عراقی الشافعی م ۸۰۶، امام ابو شامه مقدسی م ۶۶۵، ابن الفقیه ابراهیم السبتی المالکی م ۶۹۵، حافظ ابن کثیر م ۷۷۴، قطب الدین الحنفی م ۹۸۸، الحافظ سخاوی م ۹۰۲، ابن الحاج المالکی الفاسی م ۷۳۷، عبد الرحیم العراقی م ۸۰۶، احمد بن العابیدن الشامی م ۱۳۰۷، شمس الدین ابن جزری م ۸۳۳، ابو زرعه عراقی م ۸۲۶
جشن های میلاد حضرت رسول (ص) از گذشته تا به امروز وجود داشته، اما در دوران معاصر به خاطر وجود بعضی مطالب اهمیت دو چندانی پیدا کرده است. امروزه چشم اندازه های متعدد و فراوانی میتوان برای برگزاری این جشن ها در نظر گرفت که به چند نمونه اشاره می‌شود:
۱. با بروز فرقه وهابیت و بدعت شمردن این جشن ها و تکفیر و بدعت گذار خواندن جامعه مسلمین، مباحث پیرامون این مسئله اهمیت فراوانی پیدا کرده است و کنش و واکنش های متعددی را در جهان اسلام دربرداشته است تا جایی که بعضی از مسلمین دیگر مسلیمن را به خاطر برگزاری مجالس جشن گمراه و مبتدع میخوانند. پس با برگزاری این جشن ها در زمان حال میتوان نوعی مقابله با فرقه وهابیت را طراحی کرد، که تمام مسلمین را به خاطر این کار تکفیر میکنند.
۲. چند سالی است در غرب و اروپا، افرادی تکفیری از میان مسیحیان و یهودیان، دست به اقداماتی توهین آمیز علیه پیامبر خاتم میزنند و با اهانت زبانی و کاریکاتور های زشت به ساحت رسول الله توهین میکنند. چنان که در همین چند ساله افراد متعددی از کشور فرانسه علیه پیامبر اسلام کاریکاتور کشیده اند. حال با برگزاری این جشن ها و موالید در میان مسلمین در تمام نقاط دنیا میتوانیم جایگاه حضرت رسول (ص) را به جهانیان نشان دهیم و نام ایشان را بزرگ بداریم تا در مقابل این دشمنان، پاسخی داده باشیم.
۳. وحدت اسلامی یکی از اساسی ترین ارکان دین است که باید مسلمین با حفظ وحدت در مقابل دشمنان بایستند و اجازه نفوذ به میان خود را ندهند و این جشن میلاد یکی از امور مشترکی است که میتواند میان اهل سنت و شیعه و بقیه مذاهب اسلامی وحدت ای را به وجود بیاورد که به این وسیله باعث همگرایی دینی و حفظ وحدت در مقابل دشمنان گردد.
۴. برگزاری جشن میلاد نوعی مقابله با افکار تند و افراطی نیز میباشد، چنان که فرقه شیرازی با برگزاری هفته برائت میخواهند در مقابل هفته وحدت بایستند. و هفته وحدت را به انزوا ببرند، این جشن ها به عینه مقابل این تفکر قرار میگیرد، زیرا برگزاری جشن ها باعث وحدت امت اسلام میگردد.
حال با توضیحات داده شده،جشن های مورد تایید و مطلوب است که ویژگی ها ذیل را دارا باشد.
۱. جشن میلاد باید تقریب محور و با نگاه حفظ وحدت باشد.
۲. دشمن ستیز و مقابله کننده با اهانت های بیرونی و درونی باشد.
۳. اخلاق مدار و دارای انصاف و عدالت باشد.
محمدعلی فاطمی نژاد
