حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «برادران و خواهران من! ما در نقطه‌ی حسّاسی از تاریخ ایران، بل در نقطه‌ی حسّاسی از تاریخ جهان قرار گرفته‌ایم؛ ما محور تاریخ شده‌ایم؛ آینده‌ی تاریخ به ما مینگرد؛ آینده‌ی تاریخ از ما سخن میگوید؛ امروز ما میتوانیم سرنوشت ملّتهای ضعیف و مستضعف را تعیین کنیم. خود ما در میان صحنه و وسط ماجرا، گرمیِ میدان کارزار را احساس نمیکنیم امّا نگرندگان از دور، بینندگان در طول تاریخ، اهمّیّت این لحظات را بخوبی احساس میکنند. ما باید مقاوم بشویم؛ آینده‌ی مستضعفان کشورهای تحت ستم و آینده‌ی ایران بسته به مقاومت ملّت ما است؛ ما باید این مقاومت را به جان بخریم. مسئله تنها مسئله‌ی بازپس گرفتن شاه مخلوع بدبخت و مسئله‌ی گروگانها نیست؛ مسئله، مسئله‌ی مقابله‌ی با یک نظام سیاسی و اقتصادی و اجتماعی است. آنچه ما را کوبیده است، نظام توسعه‌طلب امپریالیستی است و ما از او انتقام خواهیم گرفت. باید مقاوم بشویم؛ باید بدانیم که چه میکنیم؛ باید نیروهای درونی خود را برای خود، برای آینده‌ی خود، برای ملّت خود، برای نسلهای بعد و برای مستضعفان سراسر جهان حفظ کنیم... ملّت ایران میتواند به همه‌ی دنیا بگوید و به اثبات برساند که دولت آمریکا نسبت به ملّت ایران تجاوز و تعدّی کرده است، به حیثیّت انسانهای قهرمان و شجاع و فداکار این مرز و بوم اهانت کرده است و دشمن این مردم را پناه داده است... مردم در روز اوّلی که انقلاب پیروز شد، میتوانستند این ساختمان را با خاک یکسان کنند و نکردند... ما نجابت کردیم امّا ایدئولوژی ما به ما میگوید این نجابت تا وقتی تبدیل به حماقت نمیشود که در مقابل تعرّض ساکت نمانیم؛ آن ‌وقتی که دشمن به تو تعرّض میکند، سکوت تو، بی‌تفاوتی تو، نامش نجابت نیست، حماقت است... آن روزی که دستگاه سفارت را به لانه‌ی جاسوسی تبدیل میکنند، ملّت ایران باید تحمّل نکند و نکرد...پس ما مورد تعرّض قرار گرفتیم؛ ما ابتدا تعرّض نکردیم؛ به ما تعرّض کردند، جلّاد ما را پناه دادند و مزدوران خود را به جاسوسی گماشتند. ما در مقابل یک تهاجم دست به تهاجم مقابل زده‌ایم و میزنیم.» ۱۳۵۸/۰۹/۰۹