خانم رحیمه قنبری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک اظهار داشت:در بیست و هفتم آذر ماه، سالروز شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح، به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه گرامی داشته می‌شود. این روز، یادآور تلاش‌های بی‌وقفه این شهید والامقام در جهت تحقق وحدت دو نهاد مهم علمی و فرهنگی کشور است.

وی افزود: یکی از عزیزترین دستاوردهای انقلاب اسلامی این بوده است که دو بخش عظیم فرهنگی که سالها دشمنان و استعمارگران و روشنفکران غرب زده تلاش می‌کردند از هم دور کنند[حوزه و دانشگاه] با هم متّحد شدند و به سمت رشد و شکوفایی در عرصه های علمی پیش رفته اند .

قنبری تصریح کرد:درصدد هستم این مسئله ی بسیار مهم را از منظر مقام معظم رهبری که یکی از متفکرین بزرگ تمدن نوین اسلامی هستند بررسی کنم .ایشان می‌فرمایند : مسأله‌ی وحدت حوزه و دانشگاه به اعتقاد من یکی از اساسی‌ترین و پیچیده‌ترین و عمیق‌ترین مسائل انقلاب است.

مدیر مدرسه علمیه فاطمه المعصومه دلیجان گفت : به فرموده ی رهبر معظم انقلاب وحدت حوزه و دانشگاه، یعنی: وحدت در اهداف کلی، وحدت در کامل ساختن این ملت و این کشور و حرکت با یکدیگر و عبور در دو خط موازی، بدون اصطکاک با هم؛ یعنی هر دو، کار خودشان را بکنند؛ اما برای یک هدف و آن هدف، ساختن و کامل کردن ملت و کشور ایران است. این‌طور باید حرکت کرد ،ایشان معتقدند هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه‌ی اسلامی پیشرفته‌ی مستقل، جامعه‌ی امام، جامعه‌ی پیشاهنگ، جامعه‌ی الگو، ملت شاهد - ملتی که مردم دنیا با نگاه به او جرأت پیدا کنند، تا فکر تحول را در ذهن خودشان بگذرانند و در عملشان پیاده کنند - حرکت نمایند.

مقام معظم رهبری بر این تاکید دارند که ما این دو کانون علمی، این دو مرکز تعلیم و تعلم را از لحاظ اخلاق حاکم بر آنها، از لحاظ سیستم و سازماندهی حاکم بر آنها، و از لحاظ برخی از محتواها به هم نزدیک کنیم.

وی خاطرنشان کرد:امروز هیچ کس انتظار یک دانشگاه خلق الساعه‌ی صد در صد اسلامی را ندارد، اما همه انتظار دارند که جهت حرکت، به سوی ایجاد یک دانشگاه صد در صد اسلامی باشد. این منظور حاصل نخواهد آمد مگر با وحدت عمیق و عملی حوزه و دانشگاه و روحانی و دانشجو و این یک ضرورت و نیاز انقلابی است.

قنبری بیان کرد :حرکت پابه ‏پای علم و دین‏ در نظام اسلامی ،از منظر رهبر انقلاب معنایش این نیست که حتما باید تخصص های حوزه در دانشگاه و تخصص های دانشگاهی در حوزه دنبال بشود. نه، لزومی ندارد. اگر حوزه و دانشگاه به هم وصل و خوشبین باشند و به هم کمک کنند و با یکدیگر همکاری نمایند، دو شعبه از یک مؤسسه‏ ی علم و دین هستند. یک شعبه، حوزه ‏های علمیه و شعبه‏ ی دیگر، دانشگاهها هستند؛ اما باید با هم مرتبط و خوشبین باشند، با هم کار کنند، از هم جدا نشوند و از یکدیگر استفاده کنند. علومی را که امروز حوزه‏ های علمیه می خواهند فرا بگیرند، دانشگاهی ها به آنها تعلیم بدهند. دین و معرفت دینی را هم که دانشگاهی ها احتیاج دارند، علمای حوزه به آنها تعلیم بدهند. سرّ حضور نمایندگان روحانی در دانشگاهها، همین است.

قبلا در دوران اختناق وقتی دستگاه جبار برای جدا کردن روحانیون از تحصیلکرده‏ ها، از تمام وسایل استفاده می ‏کرد، یک عده روحانیِ آگاه و عالم و عاقل و مصلحت بین و مصلحت شناس داشتیم که ارتباطشان را با دانشگاهها مستحکم کردند. بهترین جلسات سخنرانیهای علمایی مثل مرحوم آیت اللّه مطهری و امثال ایشان، در دانشگاهها بود و مرحوم دکتر مفتح یکی از پُرکارترین و فعالترین این‏گونه روحانیون بود.

قطعا طلّاب و دانشجویان باید قدر یکدیگر را بدانند، با یکدیگر آشنا و مرتبط باشند، احساس بیگانگی نکنند، احساس خویشاوندی و برادری را حفظ کنند و روحانیون در دانشگاهها عملا کوشش کنند که نمونه‏ های کامل عالم دین و طلبه ‏ی علوم دینی را به طلاب و دانشجویان و دانشگاهیان ارائه بدهند و نشان دهند که هردو نسبت به یکدیگر، با حساسیت مثبت و با علاقه همکاری می ‏کنند. این، همکاری و وحدت حوزه و دانشگاه است. البته برای این کار، باید برنامه ‏ریزی و سازماندهی بشود.

قنبری اضافه کرد: باید همکاری حوزه و دانشگاه را قدر بدانیم و ارج بگذاریم و آن را روزبه‏روز تقویت کنیم.

این آرزوی مقام رهبری است که این وحدت و همکاری محقق شود و این دو قلمرو علم و روحانیت، باید نخست از هر آن چه با فرهنگ اصیل جامعه‌ی اسلامی بیگانه است، تطهیر و پاک شوند تا بتوانند در کنارهم به قله های بزرگ علمی و فرهنگی صعود نمایند .