خانم معصومه خاوری معاون فرهنگی موسسه آموزش عالی ریحانة النبی(س) اراک در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه از اراک اظهار داشت: مادر امام کاظم(ع) از اهالی اندلس(اسپانیای امروزی) بود که بعد از مهاجرت به عربستان، با امام صادق(ع) ازدواج کرد و به دلیل پاکدامنی و مقام معنوی بالا، لایق مادری امام هفتم شیعیان شد.

وی گفت: دوران امامت امام موسی کاظم(ع) مانند سایر اهل بیت(ع) همراه با فشارها و ظلم‌های زیادی از سوی حاکمان زمان همراه بود، به طوری که آن حضرت سال‌های بسیاری از عمر شریف خود را در حبس و کنترل‌های نظامی به سر بردند و سرانجام در نهایت مظلومیت و حقانیت به شهادت رسیدند.

خاوری تصریح کرد: البته این ظلم‌ها شامل شیعیان و علویان هم می‌شد و همه افرادی که شیعه و یا محب اهل‌بیت(ع) بودند، مورد آزارهای حکومت قرار می‌گرفتند اما فشارهای نظامی که بر زندگی امام کاظم(ع) وارد می‌شد، قابل مقایسه با زندگی سایر مردم و دوستداران آن حضرت نیست.

وی یادآور شد: شاید دلیل هجرت این بانوی بزرگوار به سرزمین عربستان این باشد که در آن دوران، دین اسلام به مرور در سرزمین‌های دیگر شناخته می‌شد و میان سرزمین‌های غربی و اروپای امروزی، مردم کشور اندلس به خوبی با اسلام آشنا و بسیاری از آنها مسلمان شدند، بعضی از آنها بعد از اسلام آوردن به سرزمین وحی یعنی کشور عربستان و به خصوص شهرهای مکه و مدینةالنبی مهاجرت می‌کردند تا آموزه‌های اسلامی را از نزدیک بیاموزند.

خاوری تاکید کرد: منزلت و شأن حمیده خاتون، مادر بزرگوار امام موسی(ع) به قدری است که امام صادق(ع) درباره ایشان فرموده‌اند: «حمیده مانند طلای ناب، از ناخالصی‌ها پاک است.»، در عین حال امام محمد باقر(ع) نیز درباره ایشان فرموده‌اند: «حمیده در دنیا پسندیده و در عالم آخرت ستایش شده است.»

وی ابراز کرد: همین درجه ایمان و خلوص اعتقادی آن بانوی بزرگوار بوده که ایشان را لایق مادری امام معصوم کرده است.

معاون فرهنگی موسسه آموزش عالی ریحانة النبی خاطرنشان کرد: فعالیت‌های گسترده امامان بزرگوار بعد از فاجعه جان‌سوز کربلا، برای تبیین اسلام حقیقی و به خصوص تلاش‌های امام صادق(ع) به بار نشست و زمانی که امام کاظم(ع) به امامت رسیدند، بخش‌هایی از جامعه اسلامی به اهل‌بیت(ع) روی آورده بودند و ایشان را امام خود می‌دانستند.

وی اضافه کرد: امام کاظم(ع) در نقاط مختلف و شهرهای دور و نزدیک دارای نمایندگان و وکلایی بودند که ارتباط آن بزرگوار را با پیروانشان برقرار می‌کردند، اما این مسئله از چشم دستگاه خلافت و جاسوسانش مخفی نماند و برای خلیفه نیز تحمل چنین موقعیتی از سوی امام کاظم(ع) قابل قبول نبود.

انتهای پیام. /