خبرگزاری حوزه | بلایی که فضای مجازی بر سر زبان فارسی آورده و روز به روز چراغ خاموش دارد پیشرفت می‌کند، بیشتر شبیه یک سرطان بدخیم است که اگر زودتر فکری به حال آن نشود، به زودی چیزی از زبان فارسی و به دنبال آن فرهنگ ایران و ایرانی باقی نمی‌ماند.

شاید عمده‌ترین مصیبت، غلط‌های املایی فراوانی است که بسیاری با بی توجهی و با بهانه‌هایی نظیر "می‌دانم درستش این است، صفحه کلیدم این‌طور می‌نویسد و حالا چه اشکالی دارد"، زبان فارسی را طوری تهدید می‌کند که خیلی‌ها حتی با مدارج تحصیلی بالا هم املای صحیح کلمات را نمی‌دانند و وقتی به آنها تذکر می‌دهی با تعجب و ابراز بی اطلاعی آنها مواجه می‌شوی.

استفاده از حرف ز به جای ذ مثل میزاره، استفاده از ب به جای ع مثل عاهان، استفاده از ا به جای وا مثل میخام و شکسته نویسی کلمات و حروف ربط مثل ب به جای "به"، ک به جای "که" زبان فارسی را به شدت تهدید می کند.

نمی‌دانم مسئول این بی سر و سامانی چه کسی است، اما در حد بضاعت خود می‌توانیم در همین حوزه نیز امر به معرف و نهی از منکر کنیم تا ده سال بعد با نسلی مواجه نشویم که گمان کنند املای کلمات به همین شیوه صحیح است و آنچه در کتاب‌های درسی و میراث ماندگار ادبی ما آمده غلط است و دست به ویرایش بزنند و سعدی و فردوسی و... را بی‌سواد بخوانند.

اگر ساده از این مساله عبور کنیم بعید نیست شاهد چنین ادعایی از نسل‌های آینده باشیم.

محمدرضا میرزائی اصفهانی